Beste mensen,
Groei geeft verandering,
verandering brengt ervaring.Ervaring stimuleert de groei....
en wie evalueert over zijn groei
staat niet stil maar groeit...
Annemiek.
75 Consumindermijmering 2018.
Tip.
De winteraardappels zijn een maand eerder geoogst
dan vorig jaar. Ze hadden veel zorg nodig tijdens de droogte en de hittegolf van twee maanden.
Onze sponsors met de heuvel hebben er veel werk aan gehad. Gelukkig hebben ze een grondwaterpomp waardoor de
aardappelplanten en pompoenen water kregen op zijn tijd. 
De coloradokever sloeg
zijn slag en die is niet uit te roeien. Ze vreten de bladeren van de aardappelplanten en soms helemaal kaal waardoor de knol niet meer groeit. Je
kan spuiten tegen de kever en als je dat niet wil dan is het vangen geblazen.
Dat kan met een emmertje met iets water erin. Als je de kever aanraakt laten ze
zich vallen. Verder de eitjes aan de onderkant van het blad fijn knijpen maar
daar is allemaal geen beginnen aan als je een veld vol hebt staan. Je komt pas
echt van de kevers af als je stopt met aardappels telen. Ik kan me heel goed
voorstellen dat de zin je over gaat.
Aardappels zijn een luxeproduct aan het worden en
onze mensen die mee gingen oogsten weten dat goed vooral Mike. Hij raapte het
kleinste krieltje nog op en Wessel zette na het rapen met de riek de aarde nog
eens om en woelde met beide handen. De mevrouw met de acht kinderen stuurde twee
“mannen” mee en kreeg drie bananendozen aardappels en een doos appels. Ik weet
dat ze ze uitlegt op een luchtige beschaduwde plek onder een overkapping waar ze
nadrogen. Ze zijn er zo dankbaar voor en zo nodig nu er even geen geld binnen
komt in afwachting van een uitkering. Meneer is er om welke reden dan ook er vandoor
gegaan en vielen de verdiensten weg. Er moest een uitkering aangevraagd worden en voorschot geven ze bijna niet meer. De sociale dienst gaat
ervan uit dat men een spaarpot heeft aangelegd. Maar als die ontbreekt of meegenomen wordt? We helpen het gezin met veel
voedsel van de broodlijn. Je kan bovendien van aardappels heel veel maken en
appels idem. Maar... acht kinderen en een volwassene...die hebben een stapel nodig. Ze krijgt ook
basisboodschappen mee die we zelf inkopen. Bloem (voor reifkoekjes van aardappel
en appelpannenkoeken) en suiker en potten jam die we veel over hebben van de
pompoenoogst vorig jaar. Ze kan wel een kastplank aan met die kids. Andijvie
voor stamppot en ik zie haar hetzelfde denken als ik als ze de tassen met groenten vult.
Roerbakgroenten zijn soepgroenten en pastasaus groenten. We hebben nog bevroren
tomaten en pasta bedenk ik en als het verteerd is hebben ze toiletpapier
nodig... Annemiek de kloek....
De bomen op de heuvel zijn zwaar van de appels en
peren en we mochten plukken naar hartenlust. Ik heb zelf een aantal appels meegenomen
om een receptje op te mijmering te zetten. Ik heb het gekregen van de mevrouw
van de heuvel en het recept aangepast van dure ingrediënten naar betaalbare....
Het is uitgeprobeerd en overheerlijk. Elke keer als ik het bak zal ik denken aan
die heuvel die zoveel bij me losmaakt....steeds weer... Utopia.Appeltaart
Ingrediënten:
1 sinaasappel schoon geboend (had ik niet en werd
vervangen door wat sinaasappel likeur)
400 gram zelfrijzend bakmeel
200 gram lichte basterdsuiker ( ik nam 150 gram
gewone suiker)
250 gram roomboter of margarine
1 ei, mag ook een scheut melk zijn
snuf zout
4 dikke appels
3 theelepels kaneel
2 eetlepels rietsuiker ( ik nam een halve eetlepel
gewone suiker)
1 eetlepel poedersuiker (ik nam gemalen gewone
suiker)
amandelschaafsel
dadels of gewelde gedroogde abrikozen (ik zette wat
rozijnen in het water om te wellen)
en bij de LIDL verkopen ze half gedroogde soft
abrikozen al weet ik niet of ze in de Nederlandse LIDL die ook hebben.
Ik heb de abrikozen gekregen van onze sponsor in
Duitsland en een deel ervan gebruikt plus een rest rozijnen. Het was helemaal goed en
genoeg.
Werkwijze:
De schil van de schoon geboende sinaasappel raspen
en de sinaasappel uitpersen. De oven voorverwarmen op 180 graden. Nu komt het
deeg....je hoeft niet eens een weegschaal te hebben. Een kwart uit een zak
zelfrijzend bakmeel op de gok in een kom. Ruim een halve beker suiker erbij en
een snuf zout plus het ei en sinaasappelrasp (had ik dus niet). De boter of
margarine ( een pakje) op kamertemperatuur en je hoeft geen blokjes van de boter te snijden.
Hij smelt al bijna... Met twee messen even doorsnijden en kneden met een hand
tot een klonterig deeg ontstaat waar steeds wat meel bij kan tot je een losse
bal kan vormen. Op het werkblad met meel bestoven kneed je het deeg tot het
loslaat van je handen. Je kan de bal deeg even in de koelkast leggen in een plastic zak terwijl je de
appels schilt. Ik maak liever het deeg direct af en op de plaat. Je kan een langwerpige
schaal nemen en het dubbele van het recept is zelfs genoeg voor een ovenplaat.
Na wat zoeken ging ik voor de pizzaplaat waarop een duurzaam stukje folie kwam.
Invetten met olie of boter kan ook. 
Het deeg werd uitgerold en kwam natuurlijk niet
heel op de plaat maar dat hoeft ook niet. De stukjes aan elkaar gelegd gaat de
deegrol er nog eens over. De plaat werd even weggezet en wat rozijnen kwamen in
een schaaltje warm water. om te wellen. De appels geschild en in blokjes gesneden in een kom
(de deeg kom die ik schoon krabde met een krabber, afwassen hoeft niet) Het
sinaasappelsap kan erbij maar dat had ik niet dus werden de rozijnen met wat
aanhangend vocht toegevoegd plus een scheut sinaasappellikeur (Cointreau) je
merkt dat je kan sjoemelen met wat je hebt. De rietsuiker werd een halve
eetlepel gewone 
suiker en de kaneel ook wat minder dan vermeld. Het halve zakje
abrikozen in stukjes geknipt was voldoende en alles gemengd. De vulling op het
deeg verdelen en bestrooien met amandelschaafsel. De appeltaart in de oven en de
tijdklok op 45 minuut. Als de deegrand lichtbruin is en de amandeltjes iets
geroosterd is de taart wel gaar. Dertig minuten afkoelen is aan te raden maar
dat leek me te lang om te testen of hij gaar was. Een puntje werd uitgeprobeerd
en de taart nog 15 minuut in de oven geschoven. Na vijf minuut kan de oven uit
en blijft de deur dicht. Gratis nagaren heet dat.... 
Mijn leventje...
De poort van het landgoed voorbij lijkt het dagelijkse leven ver..... De schapen mochten weiden onder de bomen zag ik waar een tijdelijke afrastering staat. De bomen lijken weer wat hoger en breder en zwaar van oogst.... appels en peren, bessen en kruisbessen. Een moestuin met pastinaak en palm kool...en wat er nog zoal groeien zal. Ik ga er deze keer aan voorbij en bewonder de bijentuin zo groot zo rijk aan oogst voor bijen, vlinders, torretjes kevertjes en vogels. Zonnebloemen en bernagie, klaproos en weet ik wat nog meer groeit in overvloed. De bijen tuin lijkt een geschenk in dankbaarheid gegeven aan al wat leeft op Aarde. De mens (onze mannen) buigen het hoofd naar de rijen aardappels en Mike en Jeroen doen me in gebaar even denken aan een werkje van Millet: De arenleesters een beetje ver gezocht misschien maar toch. Er was koffie en frisse drankjes en de heerlijke appeltaart waarvan aangepast recept.
De poort van het landgoed voorbij lijkt het dagelijkse leven ver..... De schapen mochten weiden onder de bomen zag ik waar een tijdelijke afrastering staat. De bomen lijken weer wat hoger en breder en zwaar van oogst.... appels en peren, bessen en kruisbessen. Een moestuin met pastinaak en palm kool...en wat er nog zoal groeien zal. Ik ga er deze keer aan voorbij en bewonder de bijentuin zo groot zo rijk aan oogst voor bijen, vlinders, torretjes kevertjes en vogels. Zonnebloemen en bernagie, klaproos en weet ik wat nog meer groeit in overvloed. De bijen tuin lijkt een geschenk in dankbaarheid gegeven aan al wat leeft op Aarde. De mens (onze mannen) buigen het hoofd naar de rijen aardappels en Mike en Jeroen doen me in gebaar even denken aan een werkje van Millet: De arenleesters een beetje ver gezocht misschien maar toch. Er was koffie en frisse drankjes en de heerlijke appeltaart waarvan aangepast recept.
Elke keer als ik die poort van dit “Utopia” passeer sla
ik aan het filosoferen en evalueren. Ik bekijk Mike en Jeroen met nieuwe ogen
en denk aan hoe ze bij ons binnen kwamen. Het “thuis” dat ze bij ons vonden en de
groei die ze maakten. Ze leerden zoveel en zijn bij ieder in het consuminderhuis
geliefd. Elke keer druk ik ze een stapje verder omhoog en voor Jeroen is het de
eerste keer dat hij mee mocht. Ik lees in zijn lichaamstaal hoe veel geluk dit
meewerken hem schenkt. Hij volgt Mike die al eerder aardappels raapte. Kevin die
nog mannelijker en zelfverzekerder overkomt zie ik opeens. Hij haalde onlangs het
diploma heftruckchauffeur en nog zoiets wat ik niet onthouden kan. Eens zo ver
van het arbeidsproces kan hij nu aan de slag... Getest en gekeurd mag hij 20 uur
per week werken en zal er altijd een plekje voor hem blijven bij het
Consuminderhuis. Dat zijn “thuis” blijft.
Mijn hart gaat uit naar de stille zwijgende jonge
meneer in gesloten houding waarvan geen foto. Met rust laten maar...Ik dwaal
naar Jozé die zo blij is dat haar vakantie om is en ze weer kan werken. Ze is al
over me heen gegroeid en met dankbaarheid zie ik hoe goed ze met alles (vooral
onze mensen) omgaat. Ze heeft eigenschappen die ik verloren heb of nooit had. We
hebben overeenkomsten al blijf ik altijd anders dan anderen denk ik wel, een
eigenheid die het leven me bracht en evalueer mijn laatste tientallen jaren op die zonovergoten dag op de
heuvel.... Misschien komt het door de tijdloosheid
die er hangt, de schoonheid.... het pianospel van de kleinzoon dat door open
ramen over het land zweeft verhoogt nog de ontroering. Het bezit van deze plek brengt oneindig veel geluk....
Het is niet verwonderlijk dat de bijentuin en
eigenlijk de hele heuvel een groot gebed van dankbaarheid lijkt in liefde
gecreëerd voor al wat leeft... Wie goed doet, goed ontmoet....Dankjewel..voor de
warme gastvrijheid, dat we weer even mochten “zijn” in jullie Utopia...al onze
mensen inclusief ikzelf in welke fase van groei dan ook...
Annemiek.
