Het leven is een experiment.
Hoe meer je experimenteert hoe
beter...en je mag daarbij best fouten maken.
Annemiek.
9 Consumindermijmering
2017.
Tip.
Het midden tussen een crumble en een appeltaartje
voor vier personen gaf ik de volgende naam:
Appel tartumble
Ingrediënten deeg:
half pakje roomboter op
kamertemperatuur
1 klein ei
75 gram suiker
half pakje bakpoeder
snuf zout
2 eetlepels water
bloem
Voor de vulling:
6 kleine appeltjes ( ik nam bewaar appeltjes
gekregen van Wiel uit Thorn)
beetje kaneel
handvol rozijntjes
schepje suiker
Werkwijze:
Maak eerst de vulling door de appeltjes te
schillen, in partjes snijden, van klokhuis ontdoen en elk partje in drie stukjes
snijden. In een pannetje de appelstukjes mengen met de suiker kaneel en
rozijntjes plus de eetlepel water. Op hoog gas opwarmen en eventjes op laag
gas blancheren tot de stukjes appel nog bite hebben. Dat duurt ongeveer vier
minuutjes. Gas uit en af laten koelen.
Zet de oven aan op 180 graden...Meng in een
deeg/kom alle deeg ingrediënten met ongeveer 200 gram bloem. Eerst de boter met
twee messen klein snijden en vervolgens met de hand kneden. Bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. De vuurvaste
schaal invetten met boter en de deegbol uitrollen tot een dunne lap waar je de
schaal mee bekleed. De deegranden afrollen met de deegrol en de appeltjesvulling
op het deeg. De resten deeg in de deeg/kom met twee messen in stukjes snijden
tot grove kruimels en op de vulling leggen. Afbakken tot lichtbruin in ongeveer
50 minuut. ( ligt aan de oven.)
De tartumble blijft na het bakken in de vuurvaste
schotel. Warm is de tartumble het lekkerst en de deeg zacht. Met een mes in de
vuurvaste schotel een stuk afsnijden en met een taartschep uit de vorm
scheppen. een beetje slagroom en een kop koffie en kan het feest beginnen. Als
de tartumble afgekoeld is wordt de deeg hard en bros en kan in mooie stukjes
gesneden worden. Een plastic zak om de ovenschaal en je hebt morgen ook nog
wat.....
Twee tartumbles bakken kan natuurlijk ook en een in
de vriezer met vorm en al. ( na het afkoelen) Diepvrieszak erom en bij
onverwacht bezoek kan de zak eraf en de vorm zo in de oven om te ontdooien en op
te piepen. Je eigen voorraadje gebak altijd bij de hand.
In elke winter zit een voorjaar verborgen en we
gaan aan het zaaien, in de groene bakjes gekregen van de PLUS ( vleesafdeling,
er zaten specerijen in).
Een laagje van 10 cm goede potgrond in de bak en
zoveel mogelijk closetrolletjes rechtop in de aarde drukken. Potgrond over de
rolletjes strooien tot de top en de bak zeker viermaal hard neerzetten zodat de
aarde goed in de rolletjes zakt tot 80%. eventueel wat bijvullen indien nodig.
Tomaten zaadjes zijn zeer fijn en de woensdagvriend gebruikt een pincet voor het
zaaien terwijl ik die pincet niet eens vast kan houden dus heb ik een truukje
bedacht. Weinig zaadjes in een plat schaaltje strooien en het schaaltje wat
bewegen. Met een natte wijsvingertop twee zaadjes “plakken” en boven een
rolletje met de duim “afvegen.” Daarna een laagje potgrond op de rolletjes
strooien tot de rolletjes bedekt zijn. Waarom twee zaadjes? Als er twee opkomen
trek je het meest iele plantje uit. Op de potgrond gelijkmatig een flink glas
water verdelen. Er werd een bakje gele en een bakje rode
kerstomaatjes gezaaid en op de vensterbank van de woonkamer gezet. Er hoort een
glasplaat op maar als je die niet hebt kan een plastic zak uitkomst bieden. (
zie foto).
Tip 3
Tuinbonen worden gezaaid in januari buiten in de
koude kas. De mensen die me al jaren volgen weten dat ik elke keer een ander
soort “koude kas” uitvindt. Het bekende groene bakje werd wederom met een laag
potgrond en de closetrolletjes gevuld en in elk rolletje kwam een tuinboon op
z’n kant in de potgrond gedrukt. Laag
potgrond erop en een beker water. De bak werd in een bigshopper gezet waar onderin een laag stro kwam en rondom de bak stro. De tas werd naar buiten omgevouwen en kreeg de bak een glasplaat waar twee jute zakjes opkwamen zolang de vorst duurt. De bigshopper staat buiten onder het afdakje en dat is voldoende. Kan best zijn dat de hele zaak bevriest bij matige nachtvorst maar dat kunnen de zaden hebben.
Ze gaan wel weer ontdooien en kiemen als ze zin hebben en het is nog nooit misgegaan. Bij zon overdag haal je de zakken maar van de glasplaat en kan de zon erop schijnen. Morgen nog twee bakjes inzaaien als ik nog wat closetrolletjes heb van het consuminderhuis.
Waarom zaaien in closertolletjes? Elk plantje haar eigen wortelkluitje dat niet verstrengeld met de buurplant. Met rolletje en al in de volle grond in april, in gaten gemaakt met een bollenpoter heeft de plant geen groeistop door wortelbeschadigingen.
potgrond erop en een beker water. De bak werd in een bigshopper gezet waar onderin een laag stro kwam en rondom de bak stro. De tas werd naar buiten omgevouwen en kreeg de bak een glasplaat waar twee jute zakjes opkwamen zolang de vorst duurt. De bigshopper staat buiten onder het afdakje en dat is voldoende. Kan best zijn dat de hele zaak bevriest bij matige nachtvorst maar dat kunnen de zaden hebben.
Ze gaan wel weer ontdooien en kiemen als ze zin hebben en het is nog nooit misgegaan. Bij zon overdag haal je de zakken maar van de glasplaat en kan de zon erop schijnen. Morgen nog twee bakjes inzaaien als ik nog wat closetrolletjes heb van het consuminderhuis.
Waarom zaaien in closertolletjes? Elk plantje haar eigen wortelkluitje dat niet verstrengeld met de buurplant. Met rolletje en al in de volle grond in april, in gaten gemaakt met een bollenpoter heeft de plant geen groeistop door wortelbeschadigingen.
De middag gisteren in het huis waar ik een groot
deel van mijn jeugd doorbracht was een openbaring. De draad van mijn
levenstapijt terug volgend naar mijn kindertijd bracht heel veel duidelijkheid.
Er vielen puzzelstukjes op z’n plaats en veel bewustwording waardoor ik een
totaalbeeld kreeg van het tapijt tot nu toe.
Meestal zit je zo dicht op je leven
dat je het totale beeld niet ziet. Ik kreeg inzicht waarom de grillige patronen
liepen zoals ze zijn en is het aan mij hoe het patroon zich in de toekomst zal
ontwikkelen. Ik weet nu ook waardoor mijn hang naar de vijftiger jaren is
ontstaan... en ik ben nog wel weken bezig gebeurtenissen uit het verleden met
nieuwe ogen te bekijken. Uiteindelijk zal het innerlijke kind in mij
thuiskomen.... Velen zullen niet weten waar ik het over heb en velen wel. Het
was in ieder geval heel gezellig bij Ietje en Stan en het “buurmeisje” van
weleer. Iedereen onthoud zo zijn eigen stukje en ik weet veel meer... Vooral in
de kelder waar weinig was veranderd vond ik veel terug van toen.... Nogmaals
heel veel dank aan de mensen die dit mogelijk maakten.... Petra, Ietje, stan en
leny.
Annemiek