Je weet nooit wat je kunt,
Tot je het geprobeerd hebt.
Annemiek
Mijmering 83 2024.
Tip…De ochtendstond heeft goud in de mond en was ik wederom om acht uur op de zaterdagmarkt.
Alles ligt
al in de koeling en mijn sportief rondje op de fiets gedaan.
Tip 2…Reclame. Door naar de PLUS want Floortjes harde brokjes zijn in de reclame.
Jawel de ochtendstond heeft goud in de mond en ben je de
drukte voor…
Het is tien uur als Floor van haar hapje smult en ik van twee perziken die moeders mooiste niet waren, maar helemaal top.
De bonte was mag in de zon
blakeren maar wij niet…
Tip
3…Boerenomelet op het menu.
Ingrediënten
en werkwijze:
Een wortel geschrapt en in stukjes gesneden.
Samen in een bodempje water aan de kook gebracht en
beetgaar gegaard.
Een half handje diepvries erwtjes erbij.
Daar kunnen de boontjes, wortel en de erwtjes bij en
ietsje zout en peper.
Laat maar sudderen terwijl je een omelet bakt in de
koekenpan…
Tip
4… Terwijl
ik een middag bij mijn bonusgezin doorbracht hebben de tijd en SUNSODA de
bodem
van de koekenpan schoongemaakt.
Nou ja…ik hoefde alleen nog maar met een schuursponsje
het vet te verwijderen en zo gebeurd.
Het is prachtig te zien hoe gestroomlijnd alles verloopt.
De kinderen leren groente eten en alle borden moeten leeg.
Ze delen met twee een bord... sommigen eten met lepels of gebruiken stukjes brood waarmee ze eten oppakken.
Verder kommetjes sla. Morgen gaan de meesten weer naar school gedeeltelijk in Brunssum Landgraaf en Heerlen.
Omdat Ahmed middagdienst heeft kan hij de kinderen brengen. Allemaal rugzakjes met boterhammen mee en flesjes drinken.
Voor de eerste pauze heb ik wafeltjes meegebracht…
Met mijn vriendin Sonja heb ik overleg gepleegd waar mijn jonge kruisbessenstruikjes moeten komen.
Ik wil zolang mogelijk deze zelf geteelde kindjes kunnen verzorgen.
De planning wordt als volgt: De kruisbes kindjes komen in de border voor het afdak.
Een hortensia die daar staat wordt omgeplant naar een plek in half schaduw. Ze krijgt gezelschap van de hortensia met de naam Suaad.
De uitvoering daarvan zal ik samen met Ahmed en Akram gaan doen.
Omplanten kan het beste in de herfst.
Slakken houden niet van goudsbloemen en daarvan komt een border vol van zaad die Sonja zal leveren.
De jonkies aardbeienplanten groeien gestaag
in de kratten en ja mijn eigen gestekte geraniums van vorig jaar zijn ondanks
hagel en stormen toch het mooiste en sterkste.
Geraniums stekken doe je in augustus maar wacht ik toch nog
een maandje…
Verkering.
Dan kreeg je, als je jarig was, een mixer voor de uitzet die je geacht werd te sparen. Ook steeg je in achting, want iedereen vroeg altijd of je al verkering had. Alsof je een examen had afgelegd en iets belangrijks had bereikt. De volgende vraag was steevast wat “hij” voor de kost deed. Nou dat was schijnbaar niet zoveel.
Als ik dat vertelde, keken ze bedenkelijk. Hansje perste broeken in Stein bij een confectieatelier. Dat vond hij al heel veel, armoe troef later. Nou dat zag ik dan wel weer, we waren nog niet zover…
Eerst maar eens het gevoel me eigen maken, dat bij verkering
scheen te horen. Dat sparen voor de uitzet sprak me wel aan. Ik zag mezelf al in
mijn eigen keuken eten koken en taarten bakken. Niet van die troep die mijn
moeder maakte.
Voor het raam gedrapeerde rood/wit geblokte overgordijntjes en een hagelwit valletje op een koperen roede. Een Keulse pot met een bloeiende cyclaam in het midden op de vensterbank.
Hoe heerlijk was de verkering en veel thuis weg in het weekend. Bij Hansje zijn familie brachten we hele zondagen door met platen draaien.
Hansje zong alle nummers van Cliff Richard mee, daar was hij goed in.
Ook kon hij goed drummen, maar hij had geen drumstel. Dat
moest je er dan maar bij denken. Hij roffelde overal op: Borden, pannen en de
rand van de tafel. Maar het kwam niet bij hem op om een drumstel te kopen.
Hansje was erg passief. Zijn hobby’s waren eten en muziek luisteren. Gewoon een gezellige goedzak, daar was niets mis mee. Een goed gesprek was niet mogelijk.
Hij was het overal mee eens en ik had altijd gelijk. Hij was heel voorspelbaar en voelde vooral veilig. Hij had er geen moeite mee dat ik nog steeds veel met Nelleke omging en met Gerard waar ik
regelmatig de middagpauze van mijn werk mee doorbracht. Wel zat Hansje ermee dat we weinig tot geen seks hadden. “Het” hebben we nooit gedaan. We gaven elkaar bij het afscheid een zoen zoals je bij een vriend doet.
Echte seks, dat moesten we nog eens een keer proberen. Maar dat had geen haast. Bij moeder in de kleerkast lag achter de lakens een boek verstopt over het menselijk lichaam en we hadden voorlichting op school gekregen. Ik wist wel hoe het moest.
Al die koude nodigde ook al niet uit. Op zijn werk blufte hij met fantastische verhalen hoorde ik wel eens van mijn zussen. Ze moesten eens weten dat het nooit in praktijk werd gebracht. Samen alleen boven op zijn slaapkamer mocht niet en was ik niet rouwig om.
Toen de zomer kwam en het gras wat hoger, lagen we wel eens aan de bosrand nadat we uit waren geweest. Het was maar een klunzig gedoe, ik werd er niet warm of koud van.
Hansje ook niet, hij vroeg zich wel eens af of hij soms homo was. Volgens mij was hij gewoon te lui voor seks, of nog te kinderachtig. Het vuur en de vlam ontbrak aan beide zijden.
We vonden de verkering verder op dat ene punt na, wel de
moeite waard om mee door te gaan. Het betekende na verloop van tijd onze eigen
stek.
We verheugden ons op de vrijheid die we zouden hebben. Hij baalde van zijn broer met wie hij zijn slaapkamer moest delen. Die dwarse etterbak, tijd om ervan verlost te worden.
We gingen ons verloven, dat deden op een gegeven moment alle stelletjes. Het bracht weer vele cadeautjes voor de uitzet. Achttien was ik, toen opeens uit heldere hemel, de bom viel. Vader had promotie gemaakt en moest het groot gezin verhuizen naar Brabant. Ze kochten een huis in Eindhoven, nieuwbouw met een extra bonus van de Nederlandse Gasunie, waar vader inmiddels een leidinggevende functie had…
Mijn oudste zus Gerrie wilde trouwen en in Limburg blijven. Ze had haar uitzet bij elkaar. Haar
 |
| wasmachine gebruik schema Fatima/Ahmed |
toekomstige man, Ger had goed werk en ze kwamen in aanmerking voor een flatje in Sittard.
Op kamers gaan wonen was niet bespreekbaar bij mijn ouders. De ouders van Hansje zijn nog een keer gaan praten. Ze hadden kennissen op de Rijksweg in Geleen die een kamer verhuurden.
We hadden alles doorgerekend. Ik kon het gemakkelijk betalen van mijn salaris dat flink omhoog was gegaan in die vier jaar. Ik wilde in Limburg blijven. Ik had niets met Eindhoven.
Trouwen was nog niet aan de orde… Te weinig geld aan beide zijden en Hansje was goedgekeurd voor militaire dienst. Hij wachtte op een oproep.
Terwijl ik mijn strijd streed om te mogen blijven, wist ik dat het een verloren strijd was. Al mijn plannen voor de toekomst vielen in duigen. Vader ging op een dag met zijn dochters solliciteren in Eindhoven bij Philips. Er zou werk moeten komen voor de drie meiden zodat we direct na de verhuizing aan de slag konden.
Het nieuwe huis, de inrichting, het kostte bergen geld volgens moeder. Weglopen had geen zin, nog drie jaar te gaan. Heimwee naar Heusden zou Heimwee naar Elsloo worden! Wat was ik gaan houden van het Limburgse land de heuvels en de dalen. Het Julianakanaal en de Maas die ik in de zomer overzwom naar België. Als klein kind heeft vader me daar zwemmen geleerd. Daar lagen zoveel herinneringen.
De prachtige fietspaden over de dijk langs het kanaal in de zomer omzoomd met fluitenkruid. De
fietstochten met Nelleke van Elsloo tot aan Maastricht. De stilte van het “trapjesbos” in de vroege zondagmorgen. De geur van daslook in het altijd moerasachtig gedeelte van het Bunderbos. Daar kon ik geen afscheid van nemen. De eeuwenoude bomen in het kasteelpark vertelden een verhaal over Nelleke en onze klimpartijen. Hansje Nelleke en Gerard achter moeten laten…
Ik kon weer eens geen kant uit. Het was alsof een grote stalen deur met een klap voor mijn neus werd gesloten. De vrijheid leek verder dan ooit…
Annemiek
