zaterdag 10 augustus 2024

Mijmering 79 Pruimenpannenkoek werd vlaai, flower power menu, zelfzorg en een verhaaltje...

Geluk is een tussenstation

tussen te weinig en teveel.

Ik noem het mijn persoonlijk genoegpunt…

 Annemiek

Mijmering 79 2024.

Tip… De ochtendstond heeft Goud in de mond en veeg ik om half 8 uur het hofje. 

Jawel zo uit bed in mijn onderbroek en slaapshirtje doe ik het grove werk. 

De onderbroekjes met pijpje (latexallergie) lijken op een korte broek en oude T-shirts met
gaatjes gebruik ik voor de nacht… dus ben ik “aangekleed.”

De potplanten water geven en de wasmolen buiten met de was en kan ik na een pauze momentje mezelf gaan verzorgen.

Daarna op mijn gemakje de lichtere werkjes en boodschappen doen…Zo krijg je een voorsprong op de dag klussen…waar je blij van word.

Tip 2…De hortensia die ik van Sonja kreeg hebben hun beste tijd in de vaas gehad. Eentje lijkt een beetje te gaan indrogen en heb ik de strohoed ermee opgefleurd. De oude bloem daarin was helemaal bruin.

De andere twee bloemen werden in de border in de grond gestoken en wie weet gaan de stengels wel wortelen… 

Dat gebeurd met sedum ook. Nee heb je, ja kan je krijgen.

Tip 3… De uitgebloeide bloemen van de huislook werden afgeknipt, het mooie is eraf. 

De open stukjes van het huislook tafeltje werden met stukjes mos bij gewerkt. 

Verder geen werk aan tot volgend jaar… 

omdat moeder natuur de zorg overneemt.

Tip 4…Doen met wat er is… Nog een halve krop ijsbergsla en de laatste zelf geteelde aardappeltjes gebakken met rozemarijn naaldjes. 

Daar kan een vegaburger bij met op de sla een tomaatje, 

rest komkommer en een eitje… 

De eetbare bloemetjes van de bernagie maakten het geheel tot een:

Flower power menu…

Ingrediënten en werkwijze:

De aardappeltjes werden samen met een ei in een pannetje water vanaf kookpunt 8 minuut gekookt.

De sla werd gewassen, gesneden en gemengd met scheut olijfolie kruidenazijn,

 peper/zout en half handje witte rozijnen. 

Er kan iets zoet bij honing of…

De aardappels/ei afgieten en het ei laten schrikken in koud water. 

De aardappeltjes in schijven gesneden bakken in zonnebloemolie. 

Halverwege de rozemarijn naaldjes toevoegen. 

Als de aardappels kleuren kan de vegaburger in het midden van de pan erbij. 

Warmen en kleuren aan weerskanten…

Ondertussen de sla versieren met de komkommer, tomaat ei en…de blommen. 

Een glaasje Hugo erbij en tellen Floor en ik wederom onze zegeningen…

Tip 5…Hergebruik bodembedekkers. Tijdens de heerlijke koele vrijdag werd vanaf negen uur in de voortuin gesnoeid. 

De bodembedekkers werden verder in bob line eh… 

in een rechte lijn van het trottoir afgestoken. 

Mooie plaggen die hergebruikt kunnen worden en werden ze op een andere plek in de tuin neergelegd. 

Beter dan worteldoek, dekken ze onkruidstukjes af dat er niet doorheen komt. 

Een paar dagen water geven en groeien ze vanzelf verder.

Tip 6…Pruimenpannenkoek die gebakjes werden. 

 
Om acht uur op de markt waar wilde nectarines 

(ook wilde perziken) tweede keus te koop waren

Drie kilo voor drie euro. De nectarines gingen mee plus drie kilo pruimen voor 2,50 euro en wat tomaten. 

Het fruit gesorteerd en in de koelkast heb ik van de overrijpe pruimen pruimenpannenkoek gemaakt. 

(Ik neem altijd gewone pruimen en geen bakpruimen.)

Ingrediënten voor het beslag:

Bloem

Theelepeltje bakpoeder

1 ei

Melk

Snuf zout

Pruimen.

Werkwijze: Bloem voor ongeveer een pannenkoek in een kommetje en omroeren met de bakpoeder. 

Ei zout en flinke scheut melk toevoegen. 

Met een garde roeren en eventueel bloem of melk toevoegen tot een beslag dat nog net
uitloopt.

Zonnebloemolie verhitten in de koekenpan, 

beslag erin en laten uitlopen of met de bolle kant van een eetlepel daarbij helpen. 

Zo maak je een stevige pannenkoek… 

Op lage pit laten sudderen zodat de pannenkoek gaart maar niet te bruin wordt.

Ondertussen de pruimen middendoor snijden of knippen, 

even draaien tot de helften loslaten.

 ik knip ik zelfs de pit eruit (zie foto.)  

De halve pruimen op de pannenkoek leggen en van boven inknippen. 

Met de onderkant van een kommetje een beetje platdrukken.

Voor het keren heb je twee platte schalen nodig en het helpt 


als je de schaal waar de pruimenkant opkomt met olie insmeert. 

Daardoor glijd de pannenkoek moeiteloos van de schaal weer in de koekenpan.

Als je denkt dat de pruimen goed zijn,

weer een schaal op de pan en omkeren.

Wel heel voorzichtig met een grote theedoek.

De pannenkoek met poedersuiker bestrooien. 

Een helft werd tijdens de lunch gegeten en werd de rest na afkoeling in de koelkast gezet.

Toen Petra op bezoek kwam heb ik de eh…

Pruimenpannenkoek in punten gesneden en als “vlaai” geserveerd… Verrukkelijk!

Tip 7 Zelfzorg…

De ouderenzorg aan huis is in Nederland erg goed. Voorbeeld?

Kousen aantrekken doen ze in Italië niet en krijgen de mensen een apparaat om het zelf te doen of met hulp van familie.

Douchen en afdrogen/aankleden kan met wat truukjes ook heel lang zelf. 

De douche “spons” is daar een voorbeeld van die ik gebruik om rug en voeten te schrobben. 

Een borstel kan natuurlijk ook…

Na afspoelen en afdrogen kan ik tussen de tenen van mijn rechtervoet gemakkelijk drogen. 

Bij mijn linkervoet lukt dat niet door ADCA uitval en de pin in mijn bovenbeen. 

Met een katoenen sokje om een schoenlepel getrokken lukt het drogen prima. 

Daar hoeft geen verzorging van MEANDER voor te komen. 

Bij wondjes is het natuurlijk een ander geval en moet de thuiszorg aan te pas komen.

Voeten crèmen kan met een kwast met lange steel 

al kan je ook de ene voet met de andere insmeren. Probeer maar eens…. 

En ja die linker sok aantrekken doe ik met het hulpmiddeltje… zie foto.

Tip 8… Aanslag onderin een fles of karaf kan je met zand verwijderen. 

Zo deden ze het vroeger ook. 

Met de steel van een houten lepel het zand over de bodem wrijven.

 Heb je geen zand knip dan een reepje van een schuursponsje… 

Ik zet takken of bloemen in de karaf en daarvoor mag hij ook schoon zijn.

Mijn leventje… De oude kruisbesstruik was vorig jaar niet gesnoeid.

 Ik zou dat nog in de winter doen maar brak mijn heup. 

Er was weinig oogst dit jaar en heb ik de struik flink gesnoeid 

terwijl je dat midden zomer beter niet kan doen. 

De dode en kruisende takken werden tot aan de grond afgeknipt.

Er kan weer licht en lucht in het hart van het ouwetje en twee jonkies kan ik in het najaar verplanten… 

Dat zijn er totaal vijf. 

De jonkies werden iets getopt en kregen royaal koemestkorrels…


 Twee sedum planten die overwoekerd waren zijn vrij geknipt wat hoog tijd werd.

Het jong grut dat ik zaaide om bijen/vlinders van dienst te zijn, 

komt al op en het pad van buurman mag tot een “bospaadje” dichtgroeien . 

Ik hou alleen het midden begaanbaar.

Verhaaltje uit het boek Heimwee naar Heusden. 

 

Mijn grote zus aan de man.

 Gerrie zal zestien zijn geweest, toen moeder iemand vond waarmee Gerrie op stap kon gaan naar de dancing. Of Gerrie zelf óf moeder op dat idee gekomen was, weet ik niet. 

       Gerrie wilde verkering en dan moet je naar de dancing, begreep ik. De jongere zus van een achterbuurvrouw wilde haar wel meenemen want vriendinnen hadden de kinderen van Deursen niet. Ik dus wel omdat ik tegendraads was…

zelfzorg thuis.
 In die tijd ging je om te dansen naar de Alfa bar in de burgemeester Janssenstraat in Beek. Dat was een paar huizen verder dan de bakker waar Gerrie en ik hadden gewerkt.

Die tijd was gelukkig voorbij, dat was zwaar geweest.

Vanaf haar veertiende werkte Gerrie bij de welbekende grootgrutter van die tijd: De Gruyter. De zaak lag in Beek aan de Rijksweg. 

Bekend terrein, niet ver van de dancing. Achterom bij de Gruyter werd dan ook de fiets neergezet.

 Ik was nog niet zover. Altijd waren Gerrie en ik gelijk opgegaan. Dezelfde klas op school, omdat zij de eerste klas dubbel had gedaan. Al die tijd had ze niet ouder geleken, omdat ik op meerdere vlakken haar meerdere was. 

Brutaler, ondernemend, gewoon eigengereid. In de puberteit leek Gerrie opeens verder, of bleef ik wat achter?

        Terwijl ik na mijn werk als verkoopster boeken las, 

        werd mijn grote zus op zaterdagnamiddag opgekalefaterd. 

       Daar kwam het meisje waarmee ze dansen ging, voor naar ons thuis.

Het was een hele ceremonie voordat ze hun haar getoupeerd en make-up opgebracht hadden.

 Dansen, terwijl wij nooit dansles mochten volgen, hoe doe je dat dan? Ik kon me er niets bij voorstellen en verdiepte me er ook niet in.

Het was wel kluchtig al die voorbereiding, niet voor niets schijnbaar,

Want weldra had Gerrie verkering, met een boerenzoon (Pierre) uit Beek, die na enkele weken bij ons thuis werd voorgesteld en met een brommer kwam. 

Ze zaten hand in hand op de bank. Afscheid nemen deden ze in de gang onder de kapstok.

       Omdat ik benieuwd was waarom ze daar zo lang bleven, ging ik soms even kijken, onder het mom van naar de plee moeten. 

       Ze stonden te zoenen. Als dat verkering was, dan hoefde ik het niet hoor. 

Echte liefde.

 

Soms moest ik op ze passen als vader en moeder op visite gingen of naar een verjaardag. Dan mocht ik niet naar bed, tot de boerenzoon weg zou gaan. Ik had de opdracht om op de klok te kijken hoe laat dat was. Moeder wilde weer eens alles weten. Daar had ik helemaal geen zin in. Ik werd trouwens door het verliefde paar weggekeken.

 

       Meestal ging ik dan naar mijn vriendin Nelleke en vertelde aan Gerrie hoe laat ik thuis zou zijn. We verklapten elkaar niet.

       Ik ben wel eens teruggekomen terwijl ze de tijd uit het oog hadden verloren. Ze mochten blij zijn dat vader en moeder ze niet hadden betrapt, ik zweeg wel. Als dank nam mijn zus stilzwijgend voor een keertje een afwastaak van me over.

       De verkering heeft niet lang geduurd. Mijn fragiele zusje was niet de geschikte persoon voor boerin, volgens de ouders van de jongen. Nou dan hadden ze mij moeten zien.

       Al vond ik niets aan dat jongentje. Die was twee maatjes te klein voor mij en verkering wilde ik ook niet.

 

       Wat een verdriet voor mijn zus toen het uit was. Het werd een ramp toen er niemand was om mee naar de dancing te gaan. Haar dansvriendin was inmiddels al aan de man, die had dikke verkering. 

       Alleen durfde mijn zusje niet en ze was dan ook ten einde raad, tot hun oog op mij viel. Moeder en Gerrie keken tegelijk naar mij! Je zag ze gewoon denken: “Hoe krijgen we daar iets acceptabels van?”

       Ik moest dus mee. Trouwens ik wilde wel eens zien hoe het er daar aan toeging, daar was ik best             nieuwsgierig naar. Maar eerst werd gekeken wat ik aan kon. Mijn beste outfit in die tijd was een             zwart-witte doorknoopjurk met blokjes, dat werd toen op-art genoemd. Die kon er wel mee door.

 


   Mijn haar moest gewassen, een flesje versteviger erin en onder luid geschreeuw werden krulspelden ingezet, anders kregen ze mijn zware haar niet omhoog getoupeerd. Een tijd heb ik onder de droogkap gezeten. Wat een gedoe was dat. Veel make-up wilde ik niet. Dat beetje deed ik zelf wel.

 Samen met mijn zus zat ik even later op de fiets naar Beek, met een nylon hoofddoekje op onze getoupeerde haren. Het was juist een suikerspin in een netje. Achterom bij De Gruyter werden de fietsen gezet. Daar stonden ze veilig volgens mijn zus. Onderweg naar de dancing vertelde ze me nog waar ik me aan te houden had.

 

Dat was ik direct vergeten toen ik de muziek hoorde, het hele gebouw dreunde ervan. De zestiger jaren, de Beatles en Rolling Stones, Elvis.

Hoe ik me in een danszaal moest gedragen, dat vond ik maar grote flauwe kul. Als meisje ging je aan een tafeltje zitten wachten tot iemand je ten dans vroeg. Kwam er een of andere “ idioot” je vragen, dan mocht je niet zomaar weigeren, om vervolgens met iemand anders te gaan dansen. Daar kwam ruzie van…

 

Mijn zus ging aan een tafeltje mooi zitten te wezen, met over elkaar geslagen benen. Als het te lang
duurde voor je sjans kreeg, dan ging je naar de W.C. 

       Niet omdat je plassen moest, maar om langzaam lopend de aandacht te trekken van de jongens die aan de bar stonden.

 

 

      Paradelopen leek het wel. Je moest dan op een bepaalde manier kijken zag ik. Dat kon ik niet eens          als ik het al had gewild…en naar de plee ging ik als ik moest.

 

        Gewoon alleen gaan dansen of een jongen vragen was niet aan de orde. Twee meisjes konden wel samen dansen, al was dat ook bedoeld om aandacht te trekken. Nou mijn zus wilde niet met mij dansen, wat ook af te raden was.

 

       Er was veel te zien en mijn aandacht ging steeds naar een opvallende jongen die schel lachte en mooie blonde krullen had. Hij droeg een op-art hemd en hij keek steeds naar mijn op-art jurk. Even later kwam hij naar me toe, om te vragen of ik met hem wilde dansen. Al die blokjes bij elkaar, dat leek hem wel leuk. Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik niet dansen kon.

 Eerst maar eens voorstellen: Gerard van H. Mijn eerste danspassen leerde ik van hem, wat erg moeizaam ging met mijn onhandig lijf. Ik snoeide liever een struik. Of spitte een tuin om.

Pappa terug van het werk.
Aan het eind van de avond had ik toch wel de smaak te pakken. Mijn zus was ik uit het oog verloren en ik stond met Gerard bij een groepje waar hij bij leek te horen.

Dat beviel me wel. Er waren meer meisjes bij, ook enkele stelletjes en Gerard die ik grappig vond. Er werd afgesproken voor de volgende week, dan zou ik er weer zijn.

 

Onderweg naar huis vertelde mijn zus dat Gerard homofiel was, dus de moeite niet waard.

Nou dat vond ik dus wel. Ik wilde immers niet aan de man. Mannen trakteerden je op een drankje of friet en dachten daarna naar blote borsten te mogen graaien...en wat al niet meer.

 

Ik wilde alleen plezier, dansen leren, weten wat iemand boeide, vrienden maken, interesses delen, het was immers een vriendengroep.  Ik wilde zeker niet met mijn benen over elkaar aan een tafeltje op een of andere idioot zitten wachten.

 


Ik vond Gerard een boeiend mens. Zo mooi en vrolijk, met zijn blonde krullen en zijn schelle lach. Geweldig als vriend. Hij werkte in Geleen bij een drukkerij en ik bij van Haren schoenwinkel. Hij zat tenminste niet aan me, daar moest ik niets van hebben.

 

Na een paar weken, kreeg Gerrie verkering met ene Ger en moest ik opeens weer thuis blijven. Ja! ja! Mooi niet... Ik had de smaak net te pakken en geen tien paarden hielden me nog thuis. Ik had een vriendenkring met interessante mensen die mijn wereld groter maakten…


Liefde is als iemand je de berg ophelpt.

Annemiek.