Beste mensen,
Je hoeft niet thuis te komen
om in een hart te wonen....
Help waar je helpen kan...
Annemiek
Het consuminderhuis bleef droog en mijn hofje kon het water aan omdat een put op de juiste plaats was gelegd indertijd.
worden, maar als de vierde tros eraan zit zullen de planten wel twee meter hoog zijn vrees ik.
eerste trossen weggeknipt. We willen geen schimmel in de planten...
mijn wapperende handjes waardoor alles niet zo vloeiend verliep en deeg op de mat terecht kwam.
Zandtaartdeeg
Ingrediënten:
250 gram boter of half boter/blue band margarine
of alleen blue band (boter of BB op kamertemperatuur)
150 gram suiker
1 ei
snuf zout1 zakje bakpoeder
scheut melk
bloem.
Werkwijze: De oven voorverwarmen op 180 graden. Ik nam de ingrediënten dubbel omdat ik twee taarten wilde bakken dus verkijk je niet op de hoeveelheid op de foto’s.
Ongeveer een pond bloem in een deeg/kom en de rest van
de ingrediënten toevoegen.
De boter met twee messen in kleine stukjes snijden in de kom.
Kneed het deeg en voeg bloem toe tot het deeg loslaat van je handen.
meer dan een vierde van het deeg afgenomen en tot een bolletje gevormd..
De bol deeg uitrollen en op de met bloem bestrooide rastervorm leggen.
Zandtaartdeeg brokkelt en erger je niet want met stukjes en beetjes komt het ook goed.
Weer bloem strooien en met de deegrol flink over de rastervorm rollen.
Het bovenste deel van de rastervorm werd opgetild en werd met bloem bestrooid.
Met het heft van een mes of zo werd op de
rastervorm
getikt tot het deeg eruit viel op de pizzaplaat.
Ook
dat gebeurd met stukjes wat normaal is bij dit brokkelig deeg. Ter plaatse
bedacht ik een oplossing die ik graag met je
wil delen....
De uitgerolde lap deeg werd in vieren gesneden en werd het uitgeknipte stuk plastic van het mezenbollen emmertje opgeduikeld.
Ik kon er zo
mee onder de kwarten deeg
schuiven en de deegkwarten zonder breuk in de
vlaaiplaat leggen.
De bodem werd ruim belegd met de pompoenmarmelade en de inmiddels door de kou hard geworden deegraster erop geschoven.
Door mijn trillende handen verliep e.e.a. minder soepel en kwam toch redelijk goed.
Voor de tweede taart werd wederom een deegraster gemaakt
en wat toen nog van deeg over was leek me te weinig voor een bodem.
Geen probleem en werd een snel kort brooddeegje gemaakt van:
250 gram volle yoghurt
8 eetlepels zonnebloemolie4 eetlepels melk
1 ei
snuf zout
1 zakje bakpoeder en klein handje suiker
Alles in een kom en met de garde kort omroeren. Ongeveer 400 gram bloem erbij en kort kneden.
deeg werd uitgerold tot een dunne lap en in vlaaivorm 2 gelegd.
Met een vork erin geprikt en de rest van de pompoenmarmelade erin geschept.
De rest zandtaartdeeg werd tot kruimels gehusseld en kwam op de vulling. In de oven tot lichtbruin afbakken.
Ik had nog wat brooddeeg over en heb daar twee toeslagjes van gemaakt.
De deksel van de botervloot werd als vorm gebruikt en wat ik uit de marmelade kom kon schrapen was genoeg als vulling.
De bovenkant
natmaken en
grove suiker erop gestrooid.
Er was nog een plekje in de oven en konden ze mee gebakken...
Mijn leventje...
Ik heb de grootste troep opgeruimd en de baktijd afgewacht voordat ik plat ging.
Conclusie: Ik zal geen rastertjes meer maken van zandtaartdeeg maar gewoon kruimels van deeg bovenop.
De reepjes zelf snijden kan natuurlijk ook als je dat wil.
De taarten waren o.a. voor het aangekondigde bezoek woensdag de 15e van de burgemeester van Heerlen aan ons
consuminderhuis.
De burgemeester zou vergezeld zijn van een wethouder en de buurtregisseur.
Diny had de boel nog een extra stofzuigerbeurt gegeven en Jamila maakte kleine broodjes en chocolade koekjes terwijl de aanhoudende regen een drama werd.
Heerlen tot rampgebied werd verklaard...
De taarten en broodjes werden aan de vrijwilligers van ons consuminderhuis uitgedeeld bij de koffie.
We hebben een top team bleek wel toen opeens drie inboedels op een dag moesten gebracht.
Enkelen hebben nog overgewerkt en iedereen zette haar/zijn beste beentje voor...
En de burgemeester? Die komt binnenkort als de ramp voorbij is en de rust weder gekeerd...
Annemiek.