maandag 15 februari 2021

Mijmering 13 Zelf pizza maken op maat en het Limburgse land... waarin ik graag verdwaal... en over mijmer...

 Beste mensen,

Niets geeft meer moed
dan de komische zijde van de dingen te beschouwen
en vooral naar jezelf....met humor te kijken.
 
Annemiek
 
 
Mijmering 13 2021
 
Tip.
Je bent toe aan een heerlijke goed gevulde pizza? Maak hem zelf... 

Bak de pizza driekwart gaar, snij ze in stukken op maat en laat afkoelen voor in de vriezer...
 
Bak het stuk voor die dag nog eventjes af... tien minuut of zo... 

Van het volgende recept had ik voor drie dagen pizza of ruim
voor drie personen en... wat witte broodjes voor twee dagen...
 
Ingrediënten voor de vulling:
2 paprika’s
1 dikke ui
bakje champignons
kaas
pakje gezeefde tomaten
en dat kan van alles zijn
Italiaanse kruiden
 
Voor het deeg:
500 gram volle yoghurt of kwark
2 zakjes bakpoeder
2 eieren
snuf zout
8 eetlepels melk
16 eetlepels zonnebloemolie
iets meer dan een kilo bloem
 
Werkwijze:
Snipper de ui en zet weg. De paprika in kleine stukjes en de champignons afborstelen en kort afspoelen. 

Snij de champignons in stukjes en rasp alvast wat kaas. Gewoon van het stuk dan weet je wat je eet. 

Open het doosje gezeefde tomaten en staat de vulling van de pizza klaar....
 
Werkwijze deeg:
De oven voorverwarmen op 180 graden... 

Meng alle ingrediënten met uitzondering van de bloem in een grote kom en meng kort met een garde. 

Voeg ongeveer driekwart van de bloem toe en kneed kort. Voeg al doende bloem toe tot het deeg loslaat van je handen. Leg de deegbal op het werkblad en en splits het deeg.
 
Het deeg bedoeld voor de pizza bodem uitrollen tot een super dunne plak. 

Kijk dat de plak ongeveer het formaat van je bakblik krijgt. Vouw de plak in vier en leg op bakpapier op het bakblik. 

Vul de pizza in de volgende volgorde:
 
1. Ruim bestrijken met de gezeefde tomaten.
2. bestrooien met driekwart van de ui (ui bovenop verbrand)
3. Driekwart van de paprika stukjes verdelen over de pizza.
4. Alle champignons op de pizza.
5. bestrooien met kruiden liefst vers of...gedroogd uit een potje.
6. met geraspte kaas bestrooien.
7. de rest paprika
8. de rest gesnipperde ui
9. nog wat kruiden
10 ruim geraspte kaas.
 
Zet de pizza in de voorverwarmde oven en bak in ongeveer 25 minuut driekwart gaar. 

De bodem moet heel lichtbruin zijn. De pizza uit de oven halen en in maatstukken knippen met een grote keukenschaar (inclusief het bakpapier) 

Bij mij waren dat stukken even groot als het rooster van het kleine oventje, dat ik als maat nam. 

Ik zet geen grote oven aan om voor een persoon pizza af te bakken/verwarmen... het kleine oventje is goedkoper in energie.
 
Twee mooie maatstukken haalde ik eruit die af mochten koelen en nog wat werden bijgeknipt en oh die warme randjes zijn zo lekker.  

Het grootste stuk mocht nog even in de oven om af te bakken
samen met de broodjes...
 
Dat grote stuk was teveel voor vandaag en heb ik morgen nog een stuk voor bij de lunch. 

De rest van het deeg werd in stukken verdeeld in slurfjes gerold en knopen erin gelegd. (zie foto.) 

Omdat mijn keukenkasten zijn opgeruimd en ik graan
vond, 
werd dat op de natgemaakte deegbroodjes gestrooid.
 
Tips:
1. Ik hou van luchtig deeg dun en zacht... jij niet? Laat dan een ei weg en een zakje bakpoeder minder.
2. Geen ei in huis? Vervang die maar voor een eetlepel melk per ei.
3. Bovenstaande vulling heb ik het liefst al kan jij je eigen variaties bedenken...
5. Ik mistte de kleur groen en heb wat bevroren doperwtjes op de vulling gestrooid voordat de pizza de oven inging.
6. Een rode en een groene paprika is natuurlijk mooier of een gele.
7. Een hoekje met tonijn kan ook.
8. Ieder zijn eigen vulling is wellicht nog leuker.
 
Na afkoelen van de maatstukken werden ze op het bakpapier in hergebruik diepvries zakjes geschoven. 

Wat een rijk bezit in je vriezer voor onverwachte eters en had ik gisteren moeten hebben...
 
Mijn leventje...
Lycon van Selma is 4 kilo bijgekomen in de kennel van de dierenarts in Colombia. 

Af en toe krijgen we een filmpje en deze keer van een wasbeurt van de hond. 

Ik kan daar zo van genieten wetende dat de hond veilig zit en de wonden van de verwaarlozing zijn helemaal dicht. 

Als de grenzen open gaan wordt hij direct gehaald of halverwege gebracht...
 
Gisteren tijdens de koude zonnige zondag in het zuiden werd ik opgehaald en door het heuvelland gereden... 

Ik kwam op plekken waar ik een eeuwigheid niet meer was geweest en werd aan beide zijden ondersteund over een bevroren akker gesleurd... 

Die akker is heel bijzonder en is nog even een geheim dat ik later wel zal delen. 

In het dal een gehuchtje waar je vanuit die akker op neerkijkt. Over een maand bloeien de peren en appelbomen en komt blad aan oude bomen die daar ook al stonden toen ik als kind met mijn zussen ging fietsen. 

Van Elsloo via Schimmert richting Hulsberg Valkenburg en zelfs Margraten. Of we fietsten naar Simpelveld Epen en de
Vaalserberg. 

De grote kinderen hadden een kleine zus achterop op een kussentje...of een opgevouwen deken waarop we gingen liggen onderweg ergens in het gras. 

We hadden geen fietsstoeltjes en geen lunchpakket hooguit een fles water. 

In oogsttijd gingen we wel eens aan de valappels onder hoogstambomen. Soms kreeg je daar buikpijn van als ze nog niet rijp waren...
 
Ik zie de zussen zo nog fietsen...Kind van twaalf... de kleintjes mee zeulend en de grotere op eigen fiets aanmoedigend. 

We zagen geen gevaar van potloodventers of ander gespuis. We zagen alleen de uitdaging van bord naar bord fietsende zonder landkaart of oriëntatie vermogen. 

Als we in Margraten aankwamen telden we de graven van de Amerikanen en Canadezen waar we stil van werden... 

Soms viel onverwacht een regenbui en schuilden we bibberend onder een afdakje of boom en geen jas bij ons.

Weten dat je het hele rot end weer terug moest...Pijn in je kont en maar lachen want je wilde voor je zussen sterk zijn.

Je was jong... kon alles aan en als we bijna in Beek waren en allemaal moe als een hond kwam de overwinningsroes... 

We hadden de tocht der tochten gereden en weer iets verder
dan de vorige keer... Die dikke had meestal de leiding en wist altijd wel iemand ergens vandaan te halen als onderweg een band lek was...
 
Dat was spannend en die lange fietstochten naar overal en nergens heen heb ik heel lang gedaan en eigenlijk nog steeds een beetje... al kom ik tegenwoordig niet verder dan Sittard. 

Vele tochten naar Zeeland tientallen jaren lang... De fiets op de trein en het langste stuk fietsen. Soms bracht de woensdagvriend me erheen en huurde ik een fiets op Schouwen Duiveland. Verdwalen en zelfs korte fietstochten van 20 km werden bij mij steeds 30 km of zo. Soms fietste ik een uur rond en kwam weer op het startpunt uit... Het deerde niet en altijd kwam ik wel weer thuis waar dat ook was...

 
De zwaarste tocht was twee dagen onderweg van Landgraaf naar Eindhoven de maas volgend... De Maas meandert waardoor ik 200 km mee meanderde en ik jankend van de zadelpijn bij mijn zus in bad in slaap ben gevallen. De sleutel lag onder de mat en ik had mijn fiets in de gang gepleurd. De trap ben ik nog opgekropen en mezelf in het bad laten zakken waar mijn zus me vond toen ze thuis kwam...
 
Dat heb ik zo tussendoor bedacht gisteren tijdens de tocht. We hadden flesjes drinken mee en ergens op een pleintje stond een friettent met een oosterse dame erin die deze keer geen “sambal bij” vroeg maar “zout bij?” Friet met veel mayonaise en een vega loempiaatje in een servetje. In de buitenlucht aan een tafeltje sta je dan gelukkig te zijn met een vette hap. 

Friet bak ik nooit meer zelf en kopen aan een kraam is naar mijn gevoel al een eeuwigheid geleden. Het maakte blij en verbond de jaren van het kind naar de ouwe doos die ik nu ben...Af en toe kwam een carnavalsgek voorbij in zijn eentje of met z’n twee... Hier en daar carnavalsmuziek schetterend uit open ramen en de vlaggen hingen uit... Het heilig hartbeeld op het plein door een dorps kunstenaar gemaakt zo te zien... Een pracht dorp leek ergens vanuit het verleden opgedoken en het was een gouden zondag in het zuiden...
 
Annemiek de avonturier...