Beste mensen,
Ons lichaam is onze
tuin
waarvan onze wil de tuinman
is.
Annemiek.
24 Consumindermijmering 2019.
Tip:
Eigenlijk valt het nog mee... Negen dagen later dan
Sint joep de piepers in de aarde. Ik heb ervan genoten en de meneer hoop ik
ook... al was het de bedoeling dat nog twee mannen aanwezig zouden zijn. Voor
wat hoort wat, is voor velen niet te pruimen en houdt de hulpverlening van ons
direct op als ze het laten afweten. Meneer op de foto’s behoort trouwens niet
tot de doelgroep en hoort bij onze kerngroep. Een pracht exemplaar van het
mannelijk geslacht moet ik zeggen... en een vader uit de kunst en raak ik
ontroert later in de middag als hij belt met zijn kids...De tussendoor woensdag
omgangsregeling telefoontjes naast de weekends bij pa... Daar neemt hij ruim de
tijd voor en aandacht... de opvoeder die niet loslaat en echt begeleid. Daar kan
menige vader een puntje aan zuigen. Genoeg veren in zijn ... gestoken.
Het was een historische dag... de eerste piepers in
de wordende moestuin van Consuminderhuis Parkstad Molenberg. De woensdagvriend
was ook ergens vaag aanwezig al was het maar in de dakpannen van zijn hondenhok
die ik kreeg rond 1996 voor op mijn nachthok kippenhok. De dakpannen bestaan nog
steeds en werden gisteren afscheiding van de moestuin Consuminderhuis.
Hergebruik en herinnering.... De grindtegels van mijn oude stoepje hergebruik en
de reepjes worteldoek ook. De kiezeltjes ook al hergebruik.. die werden gezeefd
door een bedspiraal...Goed voor de Aarde is niets weggooien. Meneer Ramon en
ikke legden de basis voor opbouw vruchtbare moestuin aarde. De jungle die er lag
zijn de mannen nog aan het afgraven twee schoppen diep zolang de aarde niet te
droog is... 
De hoge struiken werden in de winter het eerst
afgezaagd en de wortelkluiten uitgegraven. De vele wortels brandnetel zevenblad
heermoes distel kweekgras en wilde bramen moeten eruit... daarom die afgraving.
Zeker 40 cm diep en wordt de aarde gezeefd door het bed dat je op de foto’s
ziet. Het is een leger bed en zeer geschikt voor dit doel. De schone aarde is
arm en wat zuur en dat zie je omdat er veel mos in groeit. De zuurgraad van de
aarde kan je verhogen door kalk toe te voegen maar doen we nog niet omdat het
gewas wat we poten (aardappels) vooral en allereerst mest nodig hebben. Mest en
kalk kan niet samen anders zou het ene de werking van het andere opheffen... De
mest gaat dus voor en over drie maanden zeer ruim kalk en komt het goed...
Daarna zal ik een grondmonster nemen en na laten kijken... 
Terug naar de moestuin... Door ruim te mesten maken
we de aarde niet alleen voedzaam maar ook losser (door het stro) en dat is
meegenomen. De oogst zal ons vertellen hoe het staat met die aarde... Ik raakte
helemaal lyrisch van die mooie ronde drollen en kreeg een flash back van de
woensdag vriend en ikke toen we in het verleden jarenlang samen de volkstuin
hebben omgespit. Hij de aarde omspitten en ik mest aanslepen met de kruiwagen en
mest in de voren leggen en eventueel de dikke kluiten fijnmaken... Ik viel
automatisch in de rol van het “hulpje” al is meneer Ramon een hele generatie
jonger dan de woensdag vriend Johan. Dat betekende niet het kind/vrouwtje van de
woensdag vriend (nou jaaaa gespeeld) maar de moeder figuur van Ramon. In ieder
geval deed het zeer goed al was ik door enthousiasme misschien wel drammerig en
ongeduldig (sorry Ramon.) Johan kon me dan wel
op mijn plaats zetten in het verleden...maar een zogenaamde zoon tegen een "moeder" is wat moeilijker...In ieder geval kreeg Ramon we wel in een stoel toen het bekende trillen startte van mijn handicap.
De bollenpoter was ik vergeten en gelukkig had
meneer Ramon zoiets aan zijn armen groeien. De planken dienden om
op te gaan staan zodat de gezeefde aarde niet in zou zakken maar werkte niet
zoals je ziet en hebben we overal op gestaan behalve op de planken. Planken in
de moestuin op losse aarde verdelen je gewicht.. Ik wilde niet z... eh zeuren en
heb ik ongemerkt de zaak opgelost door bij elke voor mest onderwerken
DIRECT de aardappels per rij te poten in de losse voedzame aarde...
Vroege Friese aardappeltjes en daarna mijn geliefde Rode Desiree... De ramen
achter de rolluiken zijn van de cursusruimte en de woonkeuken waar de kook
workshops plaatsvinden. De leerlingen zien het gewas en ik kan niet wachten tot
de eerste blaadjes aardappelplant boven de aarde uitkomen. Tijdens
openingstijden is de moestuin vrij toegankelijk en er komt nog een terras van hergebruik tegels van Sandra...( Echt volgende week worden ze opgehaald Sandra, er waren deze week vier crisis personen zonder inboedel)
Een lijntje om de piepers goed op rechte rijtjes te
houden werd van een stukje waslijn gemaakt en meten tussen de pootgaten op rij doe je alleen bij de eerste rij. De volgende rij pootgaten maak je volgens voorbeeld en de gaten worden pas gedicht als de volgende rij gaten is gemaakt. De pootaardappels zijn van de
vorig jaar eigen oogst dus kosten niets... De piepers had ik vorstvrij in de
schuur opgeslagen en omdat ik de grote aardappels het eerst opeet bleven de
kleintjes vanzelf over die scheutjes kregen, dat noemen ze voorkiemen. De scheuten zijn
dik en klein en dat komt door licht en warmte van ongeveer tien graden. Lange
dunne scheuten breken snel af en die van mijn pootaardappels waren perfect. We
hebben ze in mandjes met gedroogd iris blad (hooi kan ook) vervoerd en ze werden
met zorg in de pootgaten gelegd. De pootgaten in kleigrond 5 cm diep en in
zandgrond tien cm diep. De afstand tussen de pootgaten 40 cm en tussen de rijen
50 cm. Nou jaaaaa we hebben een beetje gesjoemeld.... Je kan van grote
pootaardappels twee of drie stuks krijgen door ze door te snijden. Dan moet elk
stuk drie “ogen” hebben... Doordat de aarde nog aan de zure kant is kan de
gevoeligheid voor de aardappelziekte misschien wel hoger zijn (Phytophthora).
door de vroege teelt is de plant al goed in het blad als de tijd van deze ziekte
(juli) het meest voorkomt. Spuiten tegen deze ziekte is verplicht al “vergeet”
ik dat wel eens.
De zogenaamde ruggen, het aanaarden van de planten doe ik pas
als de plant ruim boven de aarde groeit. De knollen mogen immers niet boven de
aarde uitgroeien waardoor ze groen worden en giftig...
Eenmaal per vier jaar komen de piepers op deze plek
en hoop ik dat komende weken nog een flink stuk aarde afgegraven kan worden voor
pastinaken teelt en courgetjes en en en... Wat niet meer lukt voor de zomer
blijft voor de herfst als de aarde niet meer droog is door de zomerzon... We
zullen zien...zolang het te doen is. Elke keer een stuk en breekt het lijntje
niet..... Zo kan je het thuis ook doen.... Je grasveldje meter voor meter
afgraven en bemesten al start je al maar met een kruidentuintje tussen trottoir
tegels. Een tegel eruit nemen om en om. Zand eruit en potgrond erin plus een
kruidenplant... Water geven en voilà... je kruidentuintje is geboren. Zo simpel
is dat.....Al zet je een bieslookplant erin van de super...Daar vraag je geen toestemming voor van je wederhelft. Als je de gaten maar niet voor de deur maakt ziet hij ze niet eens... Oh die gaten? Waren er al....
Ramon en ikke wilden het eindpunt halen en dat was
waar de ontginning verder moet gaan...De grindtegels werden op strookjes
worteldoek gelegd om onkruid tussen de voegen te voorkomen. In moeilijke hoekjes
werd grind gelegd en als je geen worteldoek hebt maar wel plastic, leg je dit in
strookjes eronder. Wel met de riek gaten erin steken en alleen strookjes plastic
nemen voor onder een rijtje tegels bijvoorbeeld. De lege potgrondzak of zo...
Kan natuurlijk ook met grindpaadjes al is dat niet aan te raden omdat de grind
in de moestuin verdwijnt...
Ik denk nu wel tien keer per dag als een verliefde gek aan dat stukje moestuin in Molenberg. De kids van meneer Ramon zullen zeker eens komen kijken en een deeltje van de oogst mee opsmullen... Er zit een stukje hart van ons in en dat merk je.... Ik kon net nog op de fiets komen en de spierpijn zal ook eens overgaan.... Die van Ramon zal erger zijn vrees ik... Mea culpa jongen....
Ik denk nu wel tien keer per dag als een verliefde gek aan dat stukje moestuin in Molenberg. De kids van meneer Ramon zullen zeker eens komen kijken en een deeltje van de oogst mee opsmullen... Er zit een stukje hart van ons in en dat merk je.... Ik kon net nog op de fiets komen en de spierpijn zal ook eens overgaan.... Die van Ramon zal erger zijn vrees ik... Mea culpa jongen....
Moeder Annemiek
