Mijmering 92... Capuchon verkleinen, leugens komen altijd uit, glutenintolerantie, en tipjes...

 Beste mensen,

 Iemand missen is zoeken naar een stukje van jezelf.

Een stukje verbondenheid met het verleden soms

willen spiegelen met iemand die je tientallen jaren volgde

die erbij was toen je veertig zestig en vijfenzeventig werd.

die erbij was toen je viel en moeizaam weer opstond.

 Soms worden deze mensen vrienden

maar altijd betrokken medespelers in het leven...

 Annemiek.

Mijmering 92 2025.

Zaterdagmorgen scheen de zon, 

en Joop de Vlaamse gaai duikelt van de kersenboom naar zijn ontbijtje. 

Het is droog en kan ik vandaag boodschappen doen en de bladeren van het hofje vegen.

Tip… De capuchon van mijn jas heeft een plat lint door het tunneltje, dat steeds eruit gaat. 

Een koord door het tunneltje zou beter zijn.

Vroeger deed ik dat inrijgen met een veiligheidsspeld die steeds open gaan en vaak niet meer voelbaar zijn. 

Bij “van Zetten” waar ik het koord kocht hadden ze daar pracht “hulpjes” voor en ik heb voor Sonja ook eentje meegebracht. (zie foto).

Ik draag niet graag losse mutsen en in een capuchon zakt je hoofd zo weg, 

of misschien heb ik een klein hoofd? 

Dan maar een rand van de capuchon omslaan,  die maar kort blijft zitten. 

Vier drukkers op de capuchon brachten de oplossing…( zie foto.)

Nu nog jas twee…de rode. 

Dat bleek moeilijker en heb ik de capuchon aan de achterkant ingenomen. (zie foto.) 

Dat kon omdat de capuchon afritsbaar is.

Van een paar cm midden voor tot middenachter 1 dm en weer tot enkele cm terug lopend.

 Het is gemakkelijker dan het klinkt. 

Ook hier werd een koord door de tunnel geregen en bleef het lint zitten. 

Ik naaide het koord vast aan het lint en ben nog niet tevreden… 

Het ziet er niet uit! Het lint zal ik alleen in de capuchon laten lopen 

en een dikker koord zou ook beter zijn.

 Die hadden ze bij van Zetten niet…

Wordt vervolgt…

Tip 3… Nog steeds zijn er tuinklusjes… maar vooral genieten van plantjes die het goed doen.

Een anjertje is zo brutaal te gaan bloeien en de knoflook staat zo goed erbij. 

In de sering hortensia komen nieuwe bladknoppen terwijl het oude blad nog niet viel.

In de borders werd weer een laag blad gestapeld bovenop het al vergane blad.

Wat zal een flinke vorst daarmee doen? 

Een aardewerk pot werd leeggemaakt en met regenwater weer schoongemaakt.

Bladeren hopen opscheppen van stoepjes lukt heel goed met een sneeuwschep en een bezem.

Mijn leventje…Een stapeltje rijshout werd droog opgeborgen door in een lus te schuiven aan de hedera muur. 

De kleine stokjes kunnen in een daarvoor bestemde paraplubak waar eens de houtworm inzat.

In een hoge bak staan nog meer stokken en ik weet dat daar water onderin staat. 

Dat moet eerst maar eens eruit lopen en werd de bak gekanteld. 

Wie niet sterk is moet slim wezen en werd met de sneeuwschop de bak iets opgelicht 

en met de bezem klinkertjes eronder geschoven. 

Zo ligt de bak mooi schuin en doet de tijd het werk. 

Onderin de bak zullen gaten moeten komen en komt ook goed.

Ondertussen heeft een latent aanwezige allergie de kop opgestoken. 

Glutenintolerantie. Voorlopig een eigen diagnose door alle tarwe weg te laten ben ik daar achter gekomen. 

Sonja helpt me (naast google) aan informatie en zal ik de pompoenbroodjes van bakkerij Aroma moeten missen.

Natuurlijk ga ik aan de slag met allerlei recepten en gelukkig ben ik een liefhebber van groente en veel fruitsoorten.

Ik heb nog wortels, aardappels en uien dus werd een wortelstamppotje gemaakt. 

Daar zit geen gluut bij en morgen ga ik bellen voor glutenvrij brood dat Jumbo op bestelling levert.

Herinneringen en opgedane ideetjes:  Ik zie mijn moeder nog zitten aan de keukentafel met een stapel onderbroeken waar nieuwe elastiek in moest. 

Ze deed dat met een schuifspeldje dat daarna weer in haar haren werd geschoven.

Ik was een keer in Eindhoven en zag dat moeder met de naaimachine  linten aan hoeslakens naaide. 

Ongeveer in het midden. De linten werden aan de onderkant van het matras met elkaar verbonden en zat het hoeslaken strak. 

Ik had toen mijn mond moeten houden… en merkte op “Je zou oude knopen kunnen naaien
aan de zijkanten van hoeslakens, en een stuk knoopsgaten elastiek onder het matras door.”

 “Dat elastiek hoef je niet mee te wassen”… Ik heb me door die betweterigheid vaak gehaat gemaakt bij mensen. 

Ze zitten niet te wachten op iemand die het beter weet…Het is denigrerend.

Waslijnen in bomen…Waslijnen van panty’s in de seringenboom was een idee dat ik opdeed in Tunesië. 

Bij Ammel Hedy en Saloa stond in het midden van hun hof een bananenboom waar opgerolde touwen in hingen.

Tijdens wasdag werden de nodige lijnen naar alle kanten uitgerold en aan haken aan muren vastgezet. 

Na gebruik weer opgerold en soms hingen alleen kanten slipjes van Dalila (dochter van Ammel Hedy) in de boom. 

Ik hing daar wel eens mijn sloggi’s naast, die ze minachtend bekeek.

Dalila werkte als administratrice bij een dependance van Chas Mackintosh en sprak drie talen. 

Veel Nederlandse textielbedrijven lieten hun kleding in derde wereldlanden maken. 

Tegen lager loon. Toevallig net in Mateur waar de familie van mijn echtgenoot woonde. 

Mijn echtgenoot Mo had vertelt dat ik op het hoofdkantoor van dat bedrijf in Stein werkte. Dat was ook zo, ik was daar directieserveerster.

Mo had om te bluffen me een hoge functie toebedacht, wat Dalila uiteraard niet geloofde van iemand die zo slecht in talen was. 

Ze had een afspraak geregeld met haar werkgever waar we niet omheen konden en stond ik mooi met mijn mond vol tanden op dat kantoor waar ik in de Engelse taal werd aangesproken en vastliep…

Zoiets is me nog een keer overkomen toen mijn moeder nog in de Old Ambtstraat in Eindhoven woonde. 

Tegen haar buurvrouw had ze vertelt dat ik in een bejaarden verzorgingshuis werkte in Heerlen. 

Dat was ook zo… Alleen had mijn moeder vertelt dat ik gediplomeerd bejaardenverzorgster was en de leiding had.

Nou ik was hoofd van de huishoudelijke dienst en had alleen een managementdiploma. 

Buurvrouw sprak me aan in de tuin. Zou ik misschien vanuit mijn ervaring en functie wat vragen willen beantwoorden? 

Ze maakte zich grote zorgen over haar man die pas was opgenomen…

Ik heb buurvrouw vertelt dat ik hoofd huishoudelijke dienst was. Ze was verbaasd…

 “Heeft mijn moeder iets anders vertelt?” “Ja, ze is wel eens het spoor bijster, heb ik toen maar gezegd” 

Niets menselijks is me vreemd en de reden waarom leugentjes worden vertelt, hoef ik niet eens te weten. 

Al is de leugen nog zo snel…de waarheid achterhaalt hem wel. 

Het is leuk om mensen om je heen, met een grote fantasie, daarmee te confronteren en dat is het duiveltje in mij…

Annemiek.