donderdag 20 november 2025

Mijmering 89... Champignonragout, de eerste sneeuw, op de kast en herinneringen van een iglo...

Beste mensen,

Liefde is een deel van jezelf met anderen delen....

Annemiek

Mijmering 89 2025.

 De nachtvorst maait het laatste blad van de seringen bomen 

en de vogeltjes taart wordt druk bezocht. 

Joop de Vlaamse gaai bracht een maatje mee en het  doppinda’s verbruik stijgt naar drie zakken per week. 

Volgend seizoen zal ik wel een pindaplantage hebben in de borders en tussen de aardbeiplanten in het hofje…

...van wat Jeanke allemaal heeft ingegraven.

Tip …Mijn hulp en ikke…

we leren van elkaar en vandaag besloot mevrouw van de bovenkant kleerkast stof te verwijderen. 

Van tijd tot tijd moet dat gebeuren en was een eeuwigheid niet meer gedaan.


 Om de badkamer vloertrekker ging een natte schone molton dweil. 

Door het gat in de dweil, waar de steel doorheen gaat kan je het ding niet zomaar verliezen. 

Er kwamen wat draden van binnen kast verlichting naar voor waarvan ik wist waar die lagen. 

We hebben de klus samen geklaard en dat geeft een goed gevoel...

Binnenkort maken we een lijst van wekelijkse beurten…kwartaal beurten en half jaarlijkse beurten…

Tip 2…Champignonragout…(kipragout.)

Ingrediënten en werkwijze:

Een pan met een liter water opzetten met twee groentebouillonblokken. (De niet vegetariër kan daar wat kip in garen.)

400 gram champignons (lidl) werd geborsteld kort afgespoeld, schijfje van steeltje en in stukken gesneden. 

In de stoofpan in een klontje boter gebakken met ietsje kerrie.

Niet bruinen... maar rustig roerbakken.

In een (derde) pan 125 gram boter smelten en 125 gram bloem toevoegen.

De bouillon in gedeeltes toevoegen en goed roeren met een garde tot de voor jou goede dikte is bereikt.

De champignons toevoegen (en voor de niet vegetariër de kip.)

Een scheutje slagroom of andere room toevoegen.

De ragout kan in delen in de vriezer of… eet twee dagen pasteitjes waar bij mij, met mijn aanloop niets mis mee is…


Mijn leventje… Mijn hulp is van alle markten thuis en draaide de syphon van de afvoer los. 

Er was iets mee wat met soda en kokend water niet te verhelpen was. 

Eierschalen malen kan ik dus voortaan beter met een verlengkabel buiten doen.

Alle onderdelen werden grondig schoongemaakt en zette de hulp de zaak weer netjes in elkaar… 

Teamwork en ik heb geboft met mijn hulp.

Bertina ging met me boodschappen doen want mijn paard (de fiets) is in reparatie. 

We hebben groot doppinda’s ingeslagen en zo e.e.a. 

De eerste sneeuw viel en kan ik langzaam in mijn schulpje kruipen…

De iglo… als het hofje vertellen kon werden veel verhalen vertelt…

o.a. van twee kinderen die herinneringen maakten, opgroeiden en uitvlogen.

Het hofje heb ik zelf uitgegraven en de achtertuin was een bult die drie spoorbielzen hoog zich verhief met een grasveldje erop.

Heuvelland in de achtertuin en op die bult het schuurtje dat dus hoger stond dan het huis.

 Mijn idee was een soort grote zitkuil creëren die rondom muurtjes zou krijgen van “kinderkopjes.” 

Die bult moest eruit! Dus handen uit de mouwen Annemiek.

Een zwager verbonden aan een containerbedrijf zette elke maandag een container voor de deur die hij op vrijdag, (door mij gevuld met aarde) weer op kwam halen. 

Een plank werd tegen die container gelegd en ik had een kruiwagen, deed aan bodybuilding en maakte in een week die container vol.

De bult werd een diepe kuil want er moest grint en zand in voordat daar klinkertjes op konden.

 Bij het uitgraven was ik lagen aarde tegengekomen dat met een breekijzer en een moker gespleten moest worden.

Tijdens een regenperiode ben ik nog met mijn kruiwagen van die container plank afgelazerd. Mijn enkel moest in de gips.

Waar mijn echtgenoot was? Die was doordeweeks heen en weer naar Denemarken. 

Meneer
was vrachtwagenchauffeur.

Daar zat ik dan op de bank in de woonkamer en de kinderen die elkaar achterna zaten door het huis.

Ik heb de snoeischaar in het gips gezet en een strakke elastische enkelsok aangetrokken. 

Daar overheen een hoge bergschoen waarvan de veters strak geregen werden.

De kuil is afgekomen en was het hofje een feit.… Later is een buurman ook begonnen en is niet verder gekomen dan anderhalve meter bult weg... 

Het was toch te zwaar…De huidige bewoners hebben op de restbult nog steeds een grasveldje. 

De kuil oftewel het hofje kreeg muurtjes van “kinderkopjes” en werd met klinkertjes belegd. Rondom waren borders zodat ik staande kon tuinieren.

Ik herinner me een winter met hopen sneeuw waarvan sneeuwballen werden gemaakt die opgestapeld muurtjes werden. 

Peter en Samir bouwden een iglo. De kinderen hadden over hun broeken waterdichte
skibroeken aan, natuurlijk zelfgemaakt en rond dollen in de sneeuw was geen probleem.

Het was heerlijk hun enthousiasme te zien en de voortgang te volgen. 

Tussen de ballen werd sneeuw als “cement” gebruikt en de ingang was natuurlijk rond.

Van het gemeenteplantsoen naast het huis werden dikke sneeuwballen aangevoerd en achter de iglo kwam zelfs een uitbouw.

Hoe heerlijk is het als kinderen in alle vrijheid kunnen spelen...

Toen de twee uiteindelijk in de iglo zaten heb ik warme chocolademelk met koekjes geserveerd…en nee, het dak is niet ingestort...

Annemiek.

maandag 17 november 2025

Mijmering 88... Pastinaaksoep, veel groente pasta, twee Sinterklazen op pad en de feestdagen gekte...

Beste mensen,

Het is de diepgang in gesprekken

tussen jezelf en de ander

die aan het leven ware betekenis geeft.

Daar kan geen geld en goed tegenop...

 Deze momenten zijn mijn rijkste bezit.

 Annemiek

Mijmering 88 2025.

Tip…De zakken voor plastic afval worden door mij vaak meerdere keren gebruikt. 

Deze keer om gevallen blad in te verzamelen.

Dat komt in een dikke laag op de vlinder/bijentuin. 

De kleine beestjes brengen de winter erin door en de regenwormen werken het blad naar onderste lagen…

De aarde wordt losser zonder dat ik daar iets aan hoef te doen en ik begrijp niet waarom de meeste mensen blad afvoeren…

Na gebruik gaan de zakken voor hergebruik onderin de ketel waar de plastic afval in wordt verzamelt.

Tip 2… de stapel snoeiafval in het beschutte hoekje groeit en ergens in het midden liggen opengescheurde plastic zakken

 als isolatie om de eventuele egeltjes van een droog dak te voorzien. Dat heb ik van Gerdien
geleerd…

Tip 3…Pasta met heel veel verse groente…. Al kan het ook met minder.

Ingrediënten en werkwijze:

1 dikke ui snipperen en in de stoofpan fruiten in olijfolie.

Vele teentjes knoflook meebakken.

1 pastinaak en 1 wortel schillen en in stukken toevoegen.

2 stengels bleekselderij in stukjes toevoegen.

Enkele tomaten als je hebt in stukken erbij.

1 kleine courget in stukken en

1 paprika

1 pakje tomaten frito

Blaadjes salie/tijm en oregano.

De vele groenten werden beetgaar gestoofd met peper/zout terwijl de pasta werd gegaard.

De pasta was ruim genomen en voor twee dagen. Na afkoeling gingen twee bakjes de vriezer
in.

Tip 4… lege verpakkingen van koffiebonen kan je van links keren en zijn leuke cadeau verpakkingen.

Gevuld met topinamboer knollen een gewaardeerd cadeautje voor Manuela die deze keer op vrijdag Laika meebracht.

Tip 5…

Pastinaaksoep ingrediënten en werkwijze:

1 ui snipperen en aanfruiten in

Een scheut olijfolie en klontje boter.

Tenen knoflook zoveel je wil mee fruiten.

Flinke eetlepel kerriepoeder en

Twee blokken groentebouillon verkruimelen in de pan.

Op lage pit fruiten en je ruikt het heerlijke kerrie/ui/knoflook aroma.

Afblussen met een liter water en het aanbaksel van de bodem roeren.

Aan de kook brengen en op lage pit houden.

1 aardappel en zeker vier pastinaken schillen en in stukken toevoegen aan de soep.

Een theelepel kurkuma en peper naar smaak toevoegen en laten garen.

Met de blender erdoor en de soep in bord of soepkop versieren met slagroom.

Mijn leventje… Een regendag in november is goed om administratie door te spitten, 

ontharen en een maskertje maken. 

Afspraken plannen en genieten van Jeanke de eekhoorn die de taart plundert.

De geraniumstekken op de vensterbank van mijn slaapkamer doen het goed. 

Drie stuks zijn niet aangegaan en dat valt mee…

De bloemknoppen kan je beter afknippen want de kracht hebben het blad en de stengels
nodig.

De feestdagen gekte…

Sinterklazen werden in mijn vroegste jeugd  ingehaald in de haven van Stein. 

Een horde kinderen stond te zingen aan de wal van het Juliana kanaal. 

De burgemeester en de harmonie erbij en veel zwarte pieten met zakken vol snoep en pepernoten.

Aan de rand van Elsloo dichtbij het kanaal werd de Sint op een paard ingehaald 

en het is al eens gebeurd dat de ene Sint op de boot en de Klaas op het paard elkaar zo ongeveer kruisten.

De bootklaas maakte het nog erger door met veel lawaai in grote haast in het vooronder te duiken. 

Hoe leg je zoiets uit aan een kind…

In ieder geval mocht de schoen gezet waar een wortel voor het paard in moest. 

Ik weet nog dat Samir als peuter doodsbang was van Sinterklaas en vriendjes werd met zwarte Piet die zo ongeveer de huidskleur van zijn vader had.

Herinneringen aan pakjesavonden met gedichten, warme chocolademelk en speculazen. 

Cadeautjes die de tien gulden niet mochten overschrijden. 

Zo werd het gebeuren gevierd met mijn laatste echtgenoot en onze respectievelijke zonen Peter en Samir.


Later kregen de kinderen met Kerst ieder een radio/cd speler voor in hun slaapkamer. Van TV was toen helemaal geen sprake… 

De kinderen gingen naar Judo, voetballen of hutten bouwen in het bos. In ieder geval mijn zoon die nogal avontuurlijk was.

Hij klom wel eens op het dak van de school en wist niet meer hoe daar vanaf te komen. Van paardensporen op het dak was geen sprake geweest vertelde hij.

Er was een middag met mijn studerende zoon in Eindhoven, de binnenstad in Kerstsfeer. Het was bitterkoud en op terrasjes zaten mensen met plaids en straalkacheltjes. 

We hebben tussen die vredigheid bijgepraat in warme genegenheid.

Verder dwalen mijn gedachten weer naar onnutte cadeautjes en vooral de manier waarop ze werden/worden  gegeven.

“Ik kreeg van mijn man een gouden ketting met een hartje,” vertelde een mevrouw. Meneer echtgenoot had mevrouw 100 euro gegeven waar ze zelf maar iets voor moest kopen.

“Marita kreeg swarovski kristal beestjes van haar verloofde,” ingefluisterd door zijn aanstaande schoonmoeder. 


Met minder hoefde hij niet aan te komen.

Een bekende kreeg borstjes van de Kerstman wat me meer een cadeau leek voor haar echtgenoot. Als ze op haar rug lag bleven die dingen rechtop staan. Het was geen gezicht.

Mijn wens was met een puber hippe kleertjes te gaan kopen die zijzelf leuk vond. Samen een fijne dag doorbrengen in de stad bleek niet gewenst. Ik mocht geld bijleggen voor een tienerkamer. Tja dat verrekte geld speelt nog steeds een rol.

Ik hoor van mensen om me heen die hun kleinkinderen geld geven met Kerst. De een spaart voor een auto en de ander voor een speciaal horloge. 

Kerstdiners in restaurantjes waar elk jaar hetzelfde wordt gegeten. Je kan vaak kiezen uit twee menu’s en er is een grens aan de tijd waarin je het bestelde in je hals moet werken. Het is flink aanpoten. De volgende groep staat alweer klaar…

Ik hoor ruzie verhalen over mensen die konijn in het zuur maakten voor familie. Die konijn verdween naar onbekende bestemming.

Na de eerste bloei krijgen
de lidcactussen minder water.
Er was iemand aan de beurt een kerstdiner op tafel te zetten, die raakte in paniek en heeft een vakantie besproken. Vrede op aarde is ver te zoeken.

Vele uitnodigingen kreeg ik door de jaren heen om aan te zitten bij Kerstdiners. Zoiets als de eenzame alleenstaande mevrouw… Dat geeft mensen een goed gevoel.

Nou ik moet er niet aan denken en eenzaam ben ik nooit geweest…  Tijdens dagen dat de commercie hele hordes als gekken opjaagt  zijn voor mij heerlijke stilte dagen in eenvoud doorgebracht…

Ik hoor later wel wie weer alleen de troep moest ruimen en wie nog geen dankjewel kon zeggen voor envelopjes met inhoud…Godzijdank kan ik meestal de dans ontspringen…

Annemiek.

donderdag 13 november 2025

Mijmering 87... Kerstboeket en egeltjes woning voor nop, de catwalk van de kerk en ramen wassen is mannenwerk...

Beste mensen,

Voor moed is geen weg onbegaanbaar.

Moed draagt je verder als je het even niet aan kan.

Het voelt als een verloren melodie als je de moed even kwijt bent geraakt.

gewoon maar stapje voor stapje verder gaan

en kom je de verloren moed meestal gewoon weer ergens tegen...

In bos of hei… of de vlindertuin…

Annemiek

Mijmering 87 2025.

Tip…Tijdens de naailes bij Sonja werden weer tips doorgegeven. 

Te lange mouwen in een winterjas kregen een elastiek tunneltje,

waardoor ze beter sluiten ( de warmte in de jas blijft) 

en de mouwen niet meer half over je handen vallen.

Dat kan op verschillende manieren zoals je ziet op de foto’s. 

Een lievelingsbroek werd weer opgelapt en weer heel lang mee kan.

Tip 2… Ramen wassen is mannen werk bij de bonusfamilie.

Hun huis is gerenoveerd en tijd om een les in kozijnen beschermen te geven.


Alie en Ayad waren de klos en werden de ramen met een schone doek gewassen en gelijk de kozijnen afgenomen. 

Het vrouwvolk keek met interesse toe…

Gedroogd met een theedoek leek me het veiligste voor de mannen. 

Geen sop…geen schuursponzen…geen troep in spray flacons was de order…Nooit!

De kozijnen werden met autowas ingesmeerd waardoor een beschermlaag voorkomt dat zwarte regendruipers van zure regen intrekt in de kunststof.

De meeste mensen boenen met schuursponzen de druipers eraf…soms met cif en is de beschadiging een feit. 

Komt nooit meer goed…

Tip 3… Het prachtige weer nodigde uit om te snoeien in de tuin. 

Eigenlijk wilde ik rommelhoopjes maken voor de egeltjes. 

Dat is wel gelukt.

De lange stengels van de teunisbloemen werden ingekort en de stengels worden rijshout. 

In etappes zal ik de bijen/vlindertuin bedekken met herfstblad verzamelt op het hofje…

 Prachtvoeding voor de aarde en schuilplaats voor de beestjes.

De sedum bank werd opgeknapt en de was droogde aan de lijn… 

Hoe mooi kan herfst zijn…

Tip 4… Mijn drie kunst blommen in de lampetkan werd kerstboeketje… Het gedroogde boerenwormkruid werd vervangen voor hulst en een paar kaardenbollen.

Kost niets en brengt zoveel vrolijkheid…

Mijn leventje… De keukenloper voor het aanrecht was een miskoop en slijt of hij van papier is gemaakt. 

Ik heb hem omgekeerd zodat de omkrulrand nu tegen het aanrecht ligt. 

Daarvoor moest een stukje afgeknipt waar de hulp me mee heeft geholpen.

Tot slot een verhaaltje…

De catwalk…

Je ging op zondag naar de kerk om de nieuwe mode te showen. Het middenpad was een soort catwalk waarop je paradeerde, zo heb ik als kind ervaren…

Als bij de C&A de ruitencolberts in de mode waren droegen de heren ruiten colberts op de “catwalk.” 

Daar was dan een effen pantalon bij. Confectie en wie had een confectie maat… Geen mens!

De heren droegen onderhemden waarvan de randen afgetekend stonden op de ruggen van de colberts. 

Dat vond ik altijd zo’n zot gezicht…

De mannen met korte armen en dikke buiken hadden te lange mouwen en wat God niet schiep, schiep de confectie fabriek.

Afhangende schouders daar kon een schoudervulling bij en de mouwophouders zijn op het juiste moment uitgevonden.

Ons moeder paradeerde op de “catwalk” met haar nieuwe korset aan. Gelukkig met een jurk erover heen en als je goed keek zag je de veterafdrukken op haar rug lopen. 

Er zaten baleinen in dat akelige roze korset en ik zag het ding wel eens over een stoel hangen. 

Egeltjes uitnodiging

Dan had ze het doordeweekse korset weer aan.

Ze droeg witte Bh’s met maagbanden waar ze knoopsgaten elastiek aan naaide. Op het korset waren knopen genaaid en zo bleef de boel bij elkaar.

Als kind zag ik het circus van wat een volwassen vrouw aan hoorde te hebben en wilde altijd wel kind blijven of man…

In die tijd droegen de dames kousen en dat werden mousse kousen die aan jarretels werden bevestigd. 

Had je twee knobbels op je bovenbenen en twee aan de zijkant. Ik heb de stevige benen van mijn moederskant geërfd en de lengte van weetikveel wie. De kousen moesten bij mij  in de breedte en in de lengte meegeven en ik heb er een trauma aan opgelopen… 

Ze waren altijd tekort…De panty’s brachten daar geen verbetering in…

Ik kan me de tijd nog herinneren van de nylon overhemden. Die waren opeens “in” en hoefde je niet te strijken. Mijn vader zal ze wel hebben vervloekt want je zweette je kapot in dat nylon. 

Vrij snel werd in huize van Deursen overgegaan naar witte katoenen overhemden met een stropdas. 

Mijn vader was een heer… die opeens in een plaaggeest kon veranderen. 

“Miet haal eens een plinten laddertje, bij de ijzerwinkel op het plein.” Als ik terug kwam met de boodschap dat ze uitverkocht waren vertrok hij geen spier.

Het plagen zal ik wel van hem geleerd hebben…

De grootste ramp op de zondagse “catwalk” was wel toen de mini mode kwam. Werkelijk iedereen deed eraan mee. Petra, Tonnie en ik hadden de typische flinke “moederskant” benen. 

We dachten mooi te zijn en daar gaat het om. Mijn oudste en jongste zussen waren slank en zijn dat altijd gebleven… Blond met fijn haar en verschil moet er zijn. 

Annemiek.