Mijmering 88... Pastinaaksoep, veel groente pasta, twee Sinterklazen op pad en de feestdagen gekte...

Beste mensen,

Het is de diepgang in gesprekken

tussen jezelf en de ander

die aan het leven ware betekenis geeft.

Daar kan geen geld en goed tegenop...

 Deze momenten zijn mijn rijkste bezit.

 Annemiek

Mijmering 88 2025.

Tip…De zakken voor plastic afval worden door mij vaak meerdere keren gebruikt. 

Deze keer om gevallen blad in te verzamelen.

Dat komt in een dikke laag op de vlinder/bijentuin. 

De kleine beestjes brengen de winter erin door en de regenwormen werken het blad naar onderste lagen…

De aarde wordt losser zonder dat ik daar iets aan hoef te doen en ik begrijp niet waarom de meeste mensen blad afvoeren…

Na gebruik gaan de zakken voor hergebruik onderin de ketel waar de plastic afval in wordt verzamelt.

Tip 2… de stapel snoeiafval in het beschutte hoekje groeit en ergens in het midden liggen opengescheurde plastic zakken

 als isolatie om de eventuele egeltjes van een droog dak te voorzien. Dat heb ik van Gerdien
geleerd…

Tip 3…Pasta met heel veel verse groente…. Al kan het ook met minder.

Ingrediënten en werkwijze:

1 dikke ui snipperen en in de stoofpan fruiten in olijfolie.

Vele teentjes knoflook meebakken.

1 pastinaak en 1 wortel schillen en in stukken toevoegen.

2 stengels bleekselderij in stukjes toevoegen.

Enkele tomaten als je hebt in stukken erbij.

1 kleine courget in stukken en

1 paprika

1 pakje tomaten frito

Blaadjes salie/tijm en oregano.

De vele groenten werden beetgaar gestoofd met peper/zout terwijl de pasta werd gegaard.

De pasta was ruim genomen en voor twee dagen. Na afkoeling gingen twee bakjes de vriezer
in.

Tip 4… lege verpakkingen van koffiebonen kan je van links keren en zijn leuke cadeau verpakkingen.

Gevuld met topinamboer knollen een gewaardeerd cadeautje voor Manuela die deze keer op vrijdag Laika meebracht.

Tip 5…

Pastinaaksoep ingrediënten en werkwijze:

1 ui snipperen en aanfruiten in

Een scheut olijfolie en klontje boter.

Tenen knoflook zoveel je wil mee fruiten.

Flinke eetlepel kerriepoeder en

Twee blokken groentebouillon verkruimelen in de pan.

Op lage pit fruiten en je ruikt het heerlijke kerrie/ui/knoflook aroma.

Afblussen met een liter water en het aanbaksel van de bodem roeren.

Aan de kook brengen en op lage pit houden.

1 aardappel en zeker vier pastinaken schillen en in stukken toevoegen aan de soep.

Een theelepel kurkuma en peper naar smaak toevoegen en laten garen.

Met de blender erdoor en de soep in bord of soepkop versieren met slagroom.

Mijn leventje… Een regendag in november is goed om administratie door te spitten, 

ontharen en een maskertje maken. 

Afspraken plannen en genieten van Jeanke de eekhoorn die de taart plundert.

De geraniumstekken op de vensterbank van mijn slaapkamer doen het goed. 

Drie stuks zijn niet aangegaan en dat valt mee…

De bloemknoppen kan je beter afknippen want de kracht hebben het blad en de stengels
nodig.

De feestdagen gekte…

Sinterklazen werden in mijn vroegste jeugd  ingehaald in de haven van Stein. 

Een horde kinderen stond te zingen aan de wal van het Juliana kanaal. 

De burgemeester en de harmonie erbij en veel zwarte pieten met zakken vol snoep en pepernoten.

Aan de rand van Elsloo dichtbij het kanaal werd de Sint op een paard ingehaald 

en het is al eens gebeurd dat de ene Sint op de boot en de Klaas op het paard elkaar zo ongeveer kruisten.

De bootklaas maakte het nog erger door met veel lawaai in grote haast in het vooronder te duiken. 

Hoe leg je zoiets uit aan een kind…

In ieder geval mocht de schoen gezet waar een wortel voor het paard in moest. 

Ik weet nog dat Samir als peuter doodsbang was van Sinterklaas en vriendjes werd met zwarte Piet die zo ongeveer de huidskleur van zijn vader had.

Herinneringen aan pakjesavonden met gedichten, warme chocolademelk en speculazen. 

Cadeautjes die de tien gulden niet mochten overschrijden. 

Zo werd het gebeuren gevierd met mijn laatste echtgenoot en onze respectievelijke zonen Peter en Samir.

Later kregen de kinderen met Kerst ieder een radio/cd speler voor in hun slaapkamer. Van TV was toen helemaal geen sprake… 

De kinderen gingen naar Judo, voetballen of hutten bouwen in het bos. In ieder geval mijn zoon die nogal avontuurlijk was.

Hij klom wel eens op het dak van de school en wist niet meer hoe daar vanaf te komen. Van paardensporen op het dak was geen sprake geweest vertelde hij.

Er was een middag met mijn studerende zoon in Eindhoven, de binnenstad in Kerstsfeer. Het was bitterkoud en op terrasjes zaten mensen met plaids en straalkacheltjes. 

We hebben tussen die vredigheid bijgepraat in warme genegenheid.

Verder dwalen mijn gedachten weer naar onnutte cadeautjes en vooral de manier waarop ze werden/worden  gegeven.

“Ik kreeg van mijn man een gouden ketting met een hartje,” vertelde een mevrouw. Meneer echtgenoot had mevrouw 100 euro gegeven waar ze zelf maar iets voor moest kopen.

“Marita kreeg swarovski kristal beestjes van haar verloofde,” ingefluisterd door zijn aanstaande schoonmoeder. 

Met minder hoefde hij niet aan te komen.

Een bekende kreeg borstjes van de Kerstman wat me meer een cadeau leek voor haar echtgenoot. Als ze op haar rug lag bleven die dingen rechtop staan. Het was geen gezicht.

Mijn wens was met een puber hippe kleertjes te gaan kopen die zijzelf leuk vond. Samen een fijne dag doorbrengen in de stad bleek niet gewenst. Ik mocht geld bijleggen voor een tienerkamer. Tja dat verrekte geld speelt nog steeds een rol.

Ik hoor van mensen om me heen die hun kleinkinderen geld geven met Kerst. De een spaart voor een auto en de ander voor een speciaal horloge. 

Kerstdiners in restaurantjes waar elk jaar hetzelfde wordt gegeten. Je kan vaak kiezen uit twee menu’s en er is een grens aan de tijd waarin je het bestelde in je hals moet werken. Het is flink aanpoten. De volgende groep staat alweer klaar…

Ik hoor ruzie verhalen over mensen die konijn in het zuur maakten voor familie. Die konijn verdween naar onbekende bestemming.

Na de eerste bloei krijgen
de lidcactussen minder water.

Er was iemand aan de beurt een kerstdiner op tafel te zetten, die raakte in paniek en heeft een vakantie besproken. Vrede op aarde is ver te zoeken.

Vele uitnodigingen kreeg ik door de jaren heen om aan te zitten bij Kerstdiners. Zoiets als de eenzame alleenstaande mevrouw… Dat geeft mensen een goed gevoel.

Nou ik moet er niet aan denken en eenzaam ben ik nooit geweest…  Tijdens dagen dat de commercie hele hordes als gekken opjaagt  zijn voor mij heerlijke stilte dagen in eenvoud doorgebracht…

Ik hoor later wel wie weer alleen de troep moest ruimen en wie nog geen dankjewel kon zeggen voor envelopjes met inhoud…Godzijdank kan ik meestal de dans ontspringen…

Annemiek.

Mijmering 87... Kerstboeket en egeltjes woning voor nop, de catwalk van de kerk en ramen wassen is mannenwerk...

Beste mensen,

Voor moed is geen weg onbegaanbaar.

Moed draagt je verder als je het even niet aan kan.

Het voelt als een verloren melodie als je de moed even kwijt bent geraakt.

gewoon maar stapje voor stapje verder gaan

en kom je de verloren moed meestal gewoon weer ergens tegen...

In bos of hei… of de vlindertuin…

Annemiek

Mijmering 87 2025.

Tip…Tijdens de naailes bij Sonja werden weer tips doorgegeven. 

Te lange mouwen in een winterjas kregen een elastiek tunneltje,

waardoor ze beter sluiten ( de warmte in de jas blijft) 

en de mouwen niet meer half over je handen vallen.

Dat kan op verschillende manieren zoals je ziet op de foto’s. 

Een lievelingsbroek werd weer opgelapt en weer heel lang mee kan.

Tip 2… Ramen wassen is mannen werk bij de bonusfamilie.

Hun huis is gerenoveerd en tijd om een les in kozijnen beschermen te geven.

Alie en Ayad waren de klos en werden de ramen met een schone doek gewassen en gelijk de kozijnen afgenomen. 

Het vrouwvolk keek met interesse toe…

Gedroogd met een theedoek leek me het veiligste voor de mannen. 

Geen sop…geen schuursponzen…geen troep in spray flacons was de order…Nooit!

De kozijnen werden met autowas ingesmeerd waardoor een beschermlaag voorkomt dat zwarte regendruipers van zure regen intrekt in de kunststof.

De meeste mensen boenen met schuursponzen de druipers eraf…soms met cif en is de beschadiging een feit. 

Komt nooit meer goed…

Tip 3… Het prachtige weer nodigde uit om te snoeien in de tuin. 

Eigenlijk wilde ik rommelhoopjes maken voor de egeltjes. 

Dat is wel gelukt.

De lange stengels van de teunisbloemen werden ingekort en de stengels worden rijshout. 

In etappes zal ik de bijen/vlindertuin bedekken met herfstblad verzamelt op het hofje…

 Prachtvoeding voor de aarde en schuilplaats voor de beestjes.

De sedum bank werd opgeknapt en de was droogde aan de lijn… 

Hoe mooi kan herfst zijn…

Tip 4… Mijn drie kunst blommen in de lampetkan werd kerstboeketje… Het gedroogde boerenwormkruid werd vervangen voor hulst en een paar kaardenbollen.

Kost niets en brengt zoveel vrolijkheid…

Mijn leventje… De keukenloper voor het aanrecht was een miskoop en slijt of hij van papier is gemaakt. 

Ik heb hem omgekeerd zodat de omkrulrand nu tegen het aanrecht ligt. 

Daarvoor moest een stukje afgeknipt waar de hulp me mee heeft geholpen.

Tot slot een verhaaltje…

De catwalk…

Je ging op zondag naar de kerk om de nieuwe mode te showen. Het middenpad was een soort catwalk waarop je paradeerde, zo heb ik als kind ervaren…

Als bij de C&A de ruitencolberts in de mode waren droegen de heren ruiten colberts op de “catwalk.” 

Daar was dan een effen pantalon bij. Confectie en wie had een confectie maat… Geen mens!

De heren droegen onderhemden waarvan de randen afgetekend stonden op de ruggen van de colberts. 

Dat vond ik altijd zo’n zot gezicht…

De mannen met korte armen en dikke buiken hadden te lange mouwen en wat God niet schiep, schiep de confectie fabriek.

Afhangende schouders daar kon een schoudervulling bij en de mouwophouders zijn op het juiste moment uitgevonden.

Ons moeder paradeerde op de “catwalk” met haar nieuwe korset aan. Gelukkig met een jurk erover heen en als je goed keek zag je de veterafdrukken op haar rug lopen. 

Er zaten baleinen in dat akelige roze korset en ik zag het ding wel eens over een stoel hangen. 

Egeltjes uitnodiging

Dan had ze het doordeweekse korset weer aan.

Ze droeg witte Bh’s met maagbanden waar ze knoopsgaten elastiek aan naaide. Op het korset waren knopen genaaid en zo bleef de boel bij elkaar.

Als kind zag ik het circus van wat een volwassen vrouw aan hoorde te hebben en wilde altijd wel kind blijven of man…

In die tijd droegen de dames kousen en dat werden mousse kousen die aan jarretels werden bevestigd. 

Had je twee knobbels op je bovenbenen en twee aan de zijkant. Ik heb de stevige benen van mijn moederskant geërfd en de lengte van weetikveel wie. De kousen moesten bij mij  in de breedte en in de lengte meegeven en ik heb er een trauma aan opgelopen… 

Ze waren altijd tekort…De panty’s brachten daar geen verbetering in…

Ik kan me de tijd nog herinneren van de nylon overhemden. Die waren opeens “in” en hoefde je niet te strijken. Mijn vader zal ze wel hebben vervloekt want je zweette je kapot in dat nylon. 

Vrij snel werd in huize van Deursen overgegaan naar witte katoenen overhemden met een stropdas. 

Mijn vader was een heer… die opeens in een plaaggeest kon veranderen. 

“Miet haal eens een plinten laddertje, bij de ijzerwinkel op het plein.” Als ik terug kwam met de boodschap dat ze uitverkocht waren vertrok hij geen spier.

Het plagen zal ik wel van hem geleerd hebben…

De grootste ramp op de zondagse “catwalk” was wel toen de mini mode kwam. Werkelijk iedereen deed eraan mee. Petra, Tonnie en ik hadden de typische flinke “moederskant” benen. 

We dachten mooi te zijn en daar gaat het om. Mijn oudste en jongste zussen waren slank en zijn dat altijd gebleven… Blond met fijn haar en verschil moet er zijn. 

Annemiek.

Mijmering 86 Voorraden opslaan, A night with Amy, dwalen door de tijd en het huis met de blauwe deur...

Beste mensen,

Lichtpuntjes van geluk

soms zijn ze heel groot in het kleine
je hoeft ze niet te zoeken
je kunt ze ook zijn…

Annemiek

Mijmering 86 2025

Tip…Ik doe niet mee aan de feestdagen run en blijf in december ver van de supermarkt… In november kijk ik al uit naar de december stilte. Hoe die zal zijn? Sabbatical time…

Groenten en fruit wordt  in de zaterdagochtend op de markt gehaald en mijn brood bij bakkerij Aroma waar per week, drie ronde pompoenbroodjes voor me worden gereserveerd. Daar bestel ik ook een goede Kerststol en dat is feest genoeg, meer hoeft niet.

Wintervoorraad…Vanaf begin november start ik met extra voorraden aanleggen van
houdbare boodschappen. Mensen die Kerst uitgebreid vieren met veel cadeautjes en Kerstdineetjes zouden dat ook kunnen doen. Dan heb je daar alvast geen omkijken meer naar…

Verder komt mijn voorraad houdbare boodschappen goed van pas bij gladheid en
regen/sneeuw. Ik hoef er niet uit, als ik niet wil.

Tip 2…Er zijn nog wat bakjes met deksel die schoon werden gemaakt. Daar gaat de voorraad in die niet in de kasten past.

 De bakjes kan ik stapelen in een hoekje achter de kast en doe voorlopig of ik ze niet heb…In de schuur spaar ik reserve zonnebloemolie in een doos.

Closetpapier havermout en filterzakjes, tandpasta en een zak handzeep voor in de flaconnetjes. Zeep is zeep…en als het PH 6 neutraal is…prima.

Bij het oogsten van topinamboer worden de dikke knollen uit de wortelkluit geplukt en komt de wortelkluit met de kleintjes eraan weer in het pootgat. Die mogen verder groeien.

Tip 3… Wat kan je veel met een zak spinazie.

De nodige spaghetti werd gegaard, en de gewassen spinazie met aanhangend water, kort laten slinken in een pan.

Een klontje boter smelten met ongeveer evenveel bloem omroeren.

Een scheut melk toevoegen en eventueel iets kookvocht van de spaghetti.

Een stukje gorgonzola daarin

smelten en hoeft verder geen zout of peper erbij.

Mijn leventje… Zaterdag was ik met Petra en Hub naar theater Landgraaf. Een klein knus zaaltje waar Julia Kolovertnykh uit Odessa (Oekraïne) “a nite whit Amy” verzorgde. Ze werd begeleid door een orkest  van ras muzikanten uit België…

Er was geen zitgelegenheid en waren vooraf drie stoelen voor ons geregeld vlakbij het podium tegen een muurtje. 

Een film over Amy Winehouse (ze is veel te jong gestorven) hadden we een half jaar eerder bekeken in theater Kerkrade. 

Zaterdag was wederom ontroering…

Nu wordt het stiller op het hofje. De vogeltjes taart wordt elke dag voorzien van fijn zaad en zonnebloempitten.

 Roodborstjes en vele kleine vogels komen aanvliegen om te smikkelen.  Steeds weer de Vlaamse gaai die ik Joop heb genoemd. Van hem/haar lukt het maar niet een foto te maken. 

Zelfs Petra lukt het niet. Door de kersenboom en de oude sering duikelt Jeanke de eekhoorn die toch wel eens winterslaap zal gaan houden.… Mijn Floortje rust onder bloeiende plantjes in de border. De eerste winter zonder haar…

 Feesten doe je naar behoefte die steeds veranderd door de jaren heen…

De Kerstbomen in mijn huis van lang geleden, waren altijd echt, groot en met kluit. Ik haalde ze meestal samen met de kinderen bij een boerderij in Waubach en werd het gevaarte bovenop mijn auto gebonden of in de kofferbak die open bleef.

Thuis gekomen bleek de boom altijd hoger dan de woonkamer en moest een stuk top afgezaagd.

De boom kwam in een cementkuip en werd rechtop gehouden door grote keien ( de zogenaamde kinderkopjes.)

Emmers vol water kwamen in die kuip en bleef de boom tot na driekoningen staan. De lichtjes kwamen het eerste erin en daarna de piek. De kinderen hielpen met versieren en door alle jaren heen bleven we bij rode ballen en strikken. 

Een rood kleed werd om de cementkuip gedrapeerd en het rood in schakeringen van skimmia rood tot hulstbesjes rood kwam terug in de Kerststukken op tafel.

Enige jaren later werd de boom op 2^e Kerstdag al buiten gegooid maar altijd ergens in de tuin ingegraven…in de armen van ma natuur, die moest er verder maar voor zorgen. Vele bomen zijn weer aangegaan en na het tweede jaar toch gestorven. Tweemaal mijn huis in en uit gesleept was teveel.

Eentje is door mijn zoon opgestookt…tijdens een BQ in de zomer die kampvuur werd…Na de kerstboom zat de sfeer er pas goed in en vroeg mijn zoon wat nog opgestookt kon worden… De werkbank is er toen nog aangegaan, die was sowieso te groot. Een verjaardagsfeest met zijn vrienden, om nooit te vergeten.

Terug naar Kerst…Er waren vele Kerstdiners waar meestal mijn jongste broer met gezin bij aanzat. Schoonzus kon niet goed koken, dus ging het gezin altijd uit eten…Later in restaurants waar ik nooit aan meedeed…

Vervolgens waren tientallen jaren de laatste zes weken van het jaar een run om voor gezinnen in nood vele boodschappen te kunnen kopen waar ze vanaf 24 december tot begin januari van konden leven. Jullie kennen mijn Kerstacties nog wel…Kerstavond was ik afgepeigerd en trok me terug in mijn huis en hofje. Uitrusten en de stilte genieten in mijn winterwollenwoonmantel… Met mijn inmiddels volwassen zoon (als hij al aanwezig was en in de stemming) een wandeling door de hei, waar we steevast verdwaalden.

De jaren dat hij in Amerika doorbracht was er een moment op skype… Kerstdagen bleven stiltedagen met een snee Kerststol en echte koffie met de hand gezet. Een boek en een portje.

Het ene glaasje port op zaterdagavonden en met kerst is er ook afgegaan, nadat ik zo lelijk ben gevallen en mijn heup brak… De laatste fles staat al een jaar gesloten in de kast en zal ik doorgeven…

Feesten doe je naar behoefte en alles wat me tegenwoordig blij maakt is gratis en niet te koop…

Maantje…die bij me komt knuffelen, en de kinderen van Achmed die wat dikker zijn geworden… Een uurtje in de moestuin met Ibtisam die zo zelfstandig is geworden. Ik leerde haar afgelopen week, dat de knollen van de dahlia binnenshuis moeten opgeslagen. 

Toen ze ging kijken of de klein/bloemige zonnebloem soms ook knollen had hadden we veel plezier… Ze was verbaasd dat zaad in de verdroogde bloemen zat. De bloemen liggen nu op een dienblad bovenop een hoge kast… We hebben de kas nog ontmanteld… De winter mag over de aardbeienplanten hossen…

Ondertussen was Maantje aan het schilderen gegaan, het is een buitenkind en lag languit op het kunstgras een bakje te schilderen… Haar jas, handjes en gezicht zat onder de rode verf. Ze werd binnen gehaald en de jas ging in de wasmachine…die moest ze morgen aan naar school. “Ik wil naar buiten,” zei ze. “Waar is de witte jas?” 

Toen ik haar af probeerde te leiden met vragen over de renovatie van hun huis, vond ze hun blauwe voordeur het mooist. Die had zij uitgekozen… De buurman heeft een groene vertelde ze, en daar hield ze niet van… Ze is nu vier vertelde ze en gaat naar school met haar grote zus Suaad. Ze heeft ook al twee vriendinnetjes maar die wisten nog niet waar het huis van “mijn moeder” met de blauwe deur was… Dat komt nog… Of ze ook een nieuw dak hadden? Ze ging persoonlijk kijken en stoof weer de tuin in…zonder jas…

Annemiek.

Mijmering 85... Speculaas bakken, losse normen, kindjes gered, snoeien en gemalen eierschalen...

Beste mensen,

Als je rechtvaardig bent is er schoonheid in je karakter

Als er schoonheid is in je karakter zal er harmonie zijn in je leven

Als er harmonie is in vele levens is er orde in een land.

Als er orde is in het land zal er vrede zijn op aarde.....

 Annemiek.

Mijmering 85 2025.

Tip… Speculaas bakken…

Ingrediënten en werkwijze:

500 gram bruine basterdsuiker in een ruime deeg/kom

1 zakje bakpoeder erbij.

Snuf zout en 30 gram koek/speculaaskruiden en even droog mengen.

1 ei toevoegen plus:

4 eetlepels melk plus:

Ongeveer 1 pond bloem.

350 gram boter of margarine of halfom op kamertemperatuur toevoegen en met twee messen in blokjes snijden.

Kneed alles snel tot een soepele maar stevige deegbal waarbij je steeds bloem toevoegt tot het deeg loslaat van je handen.

De oven voorverwarmen op 170 graden en een bakplaat met ovenpapier beleggen.

De bal deeg uitrollen in ongeveer de afmeting van de ovenplaat en het deeg erop leggen. 

Op de foto’s zie je hoe gemakkelijk je tekort deeg kan “repareren” en met de deegrol glad maken.

Het deeg bestrijken met een losgeklopt ei en bestrooien met amandelschaafsel.

De plaat in de oven en garen in ongeveer 30 minuten, afhankelijk van oven en dikte
speculaas.

De speculaas uit de oven direct in blokken snijden en laten afkoelen… 

De krappe randjes rondom zijn het eerste smul partijtje…

Tip 2…Volg je maandelijkse stroom/gas verbruik en je zal energiezuinig blijven.

Ik heb in oktober 5 kWh meer stroom gebruikt dan vorig jaar oktober.

Verder heeft de zon afgelopen maand minder geschenen dan vorig jaar oktober, dus minder teruglevering.

 Jammer! Minus teruglevering heb ik in oktober:

66 kWh stroom en 3 kuub gas verbruikt.

Dat kost me: 53,60 euro.

De bedragen zijn inclusief belastingen, netbeheerkosten en terugleverkosten.

Mijn maandvoorschot bedraagt 60 euro…

Tip 2… Ik ken mensen die gebruiken Essent als spaarpot…

 Ze zetten hun maandvoorschot ruim boven hun verbruik.

Bij de jaarafrekening krijgen ze dan veel terug. 

In deze heftige tijden zeker niet doen. 

Sparen kan je beter op een andere manier. 

Ook Essent kan failliet gaan en ben je het geld kwijt.

Tip 4… De pracht donderdag met stralend werd uitgebuit. Het hofje werd geveegd en alle blad op de borders verdeeld.

De laatste tomaten aan de plant kleurden iets en werden de tomaten in de papieren zak bij de rijpe appeltjes gevoegd. 

Oogst tot in november … De laatste tomatenplant werd uitgetrokken.

De was ging aan de droogmolen en het pracht opengewerkte laken kan ik klam strijken en na laten drogen op het lijntje in de werkkamer.

De frambozenstruiken waar geen bloei meer aan zit werden iets boven de grond afgeknipt. Zover ik erbij kon vanaf het stoepje.

Het zevenblad werd rondom uitgestoken en zoveel mogelijk wortels verwijdert. Opeens is de energie op en de volgende keer weer verder.

Nog even werden de eierschalen gemalen met de moulinex. Het was genoeg voor een border. 

In het najaar kalk in de aarde en in het voorjaar mest.

Zo heb ik het geleerd van mijn vader. Er moeten minimaal drie maanden tussen zitten anders heft het ene het andere op…

Alle ramen op kiep en de deuren open werd mijn huis goed gelucht…

Tegen 14.00 uur de ramen en deuren dicht en warmde de zon mijn woonkamer weer op tot 18 graden…

De losse moraal…

Tijdens mijn 16 jarig werkverleden bij oprichten en leiden van het consuminderhuis heb ik veel geleerd. 

Ik leerde de doelgroep beter kennen zag vooral waar de professionele hulpverlening de mist inging.

Maatschappelijke werkers waren niet te porren als ik aangaf dat een kind misbruikt werd. De reden volgens mij was dat ze niet buiten de voor hen veilige regeltjes wilden gaan...

Ze staken hun nek niet uit voor misbruik van “horen zeggen.”  Ze hadden meestal een gezin en o.a. hypotheek af te lossen, dat gooi je niet zo maar te grabbel. 

Door mijn ogen gezien was maatschappelijk werk een grote werkverschaffing. 

De enkele echt gedreven hulpverleners kregen een burnout en/of problemen met hun leidinggevenden.

 De enigste manier om vermeende misbruik te laten stoppen was rechtstreeks naar de kinderbescherming. 

Bij verschillende gezinnen is dat de redding voor de kinderen geweest, al waren de kinderen soms al te ver beschadigd, het misbruik hield op dat moment wel op.

Een van die gezinnen was Miep met haar twee kinderen uit een eerdere relatie. Puber zoon (11 jaar) en dochter(13 jaar). Miep had een nieuwe relatie met Wim die bij het gezin was ingetrokken.

Miep was vooral veel buitenshuis met zichzelf bezig, bezocht zelfhulpgroepen (ze was incest slachtoffer) en deed vrijwilligerswerk. Ze was maatje bij
ouderen in een centrum voor ouderenzorg, waar ze teveel vertelde over haar incest verleden.

Daar zaten die “oudjes” niet op te wachten…Miep kwam ook in een cursus consuminderen terecht.

Langzaam aan leerde ik haar kinderen beter kennen vooral haar dochter die alle tekenen van misbruik vertoonde in gedrag, lichaamstaal en angstogen. Uiteindelijk kwam ik erachter dat Wim zijn stiefdochter misbruikte. 

Ze woonden in Heerlen waar het meisje ook op school ging. Ik heb een afspraak gemaakt met een van de leidinggevenden  van school en mijn vermoeden uitgesproken.

Ze gingen op het kind letten wat leidde tot een gesprek met de kinderbescherming, waarbij ik ook aanwezig was… De mevrouw van de KB is ermee aan de slag gegaan en kon ik het loslaten…

Later hoorde ik van Miep dat de relatie met Wim was verbroken en ze een gezinsvoogd
hadden. Wim had zich aan de dochter en de zoon vergrepen…

Nog eentje? Een mevrouw een straat verder wonende dan het consuminderhuis  had/heeft twee kinderen. De zoon was ongeveer 12 en het meisje acht toen ik ze leerden kennen.. . Ze kwamen al kleding ophalen toen ik de cursussen nog thuis gaf.

Moeder pastte kleding op een kamertje bij mij boven, waar de kinderen bij waren en de zoon trok daarbij aan haar tepels. Moeder reageerde daar niet op tegenover de zoon en begon zich te verontschuldigen voor haar slappe borstjes.

Vrij snel daarna kreeg ik het pand aan de Wilhelminastraat tijdelijk in bruikleen van toen nog HESTIA woongroep en werd het eerste consuminderhuis een feit.  Mevrouw bleef komen en door het gebeuren bij mij thuis was ik extra alert.

Het meisje en de moeder waren vooral geïnteresseerd in strakke blote kleding. Blote buik shirtjes met  o.a. in glitter “LOVE” erop. Dergelijk binnen gekomen spul op kindermaten haalde ik tijdens controles direct eruit en ging weg. Zinloos want moeder en dochter  rolden T-shirts op en legden een knoop erin.

De drie leken meer broer en zussen dan moeder en kinderen en hadden een losse moraal zoals al eerder was gebleken. De kinderen leken steeds meer baas over moeder en bij het meisje groeide gaandeweg dit gevoel…alsof ze op een bepaald vlak meer presteerde dan moeder en daardoor belangrijker werd.

Moeder was vooral bezig met merkkleding verzamelen bij het consuminderhuis o.a. leren jassen. Ze bood de kleding te koop aan via marktplaats en voortaan deed ik zelf de uitschrijving kleding van mevrouw. Ze mocht alleen nog tussen 11 en 12 uur op donderdagochtend kleding uitzoeken.

Moeder en dochter struinden rond op de kledingverdieping waar een enkele vrijwilliger nog toezicht had. Soms ging ik kijken en op een keer zag ik het kind met een super kort rokje aan de radslag doen. Hoog op de binnenkant van haar bovenbenen zaten blauwe plekken.

Een dag later wilde het kind sierraden en een enkelbandje met steentjes bewerkt. Ze kreeg het niet van me en bleef aandringen terwijl ze op mijn schoot sprong en mijn hals begon te zoenen in neerwaartse beweging. Ik heb het kind van me afgerukt en was het volgens mij hoog tijd om zelf de raad van de kinderbescherming in te schakelen. Bewijs genoeg!

Er werd Godzijdank een onderzoek gedaan en de kinderen uit huis geplaatst. Later kwam schijnbaar een omgangsregeling in het weekend met moeder,
want ik zag het meisje bij moeder achterop de fiets. De jongen heb ik nooit meer gezien.

Moeder bleef haar bijbaan trouw hoorde ik, ondanks dat haar “extra service” niet meer aanwezig was. Ze had een prijslijst op de binnenkant van een kastdeurtje. Maar dat was van horen zeggen…

Annemiek.