Mijmering 73 ... Zuurkool met appeltjes, in de olie, overloop pijpje en een maf regenton verhaal...

 Beste mensen,

Voor elk stuk brood dat je eet

heeft iemand een graankorrel in de aarde gelegd

daarvoor alleen al eet je ook de korstjes...

 Annemiek

Mijmering 73 2025.

Tip…De gedroogde salie werd in een pot gedaan. 

De mooiste stokroos zaden geselecteerd en de teunisbloemzaden gezeefd. 

Ze kunnen in de wacht tot volgend seizoen.

Tip 2…De geraniumstekjes staan nog steeds onder het afdak en aan de uitlopende blaadjes te zien zijn ze aangegaan. 

Heel weinig water geven weet ik. 

De verpotte geraniums staan erbij en de temperatuur is nog steeds goed…

De tomaten doen hun best met kleuren en twee met een zweem van blosjes heb ik samen met een rijp appeltje (kan ook banaan zijn) in een papieren broodzak gedaan. 

Rijp fruit geeft ethaangas af en zetten de tomaten aan tot rijpen. 

Het is een experiment en voorlopig laat ik ze nog rijpen aan de plant. 

Groene tomaten rijpen tot eind september als de temperatuur maar boven de 15 graden blijft en komend weekend krijgen we nog een toegift warme dagen…

Tip 3… De regenton kreeg een overloop pijpje dat aan de trapleuning bevestigd boven het kleine regentonnetje uitkomt.

 Zo kan ik boven en onderaan het trapje regenwater tanken. 

Hoe dat in de praktijk zal werken zie ik dan wel.

 In een emmertje op het aanrecht staat in regenwater een afwasje te weken... 

Buiten bij de achterdeur een emmer regenwater voor schoonmaakklusjes bij de hand en soms omgekeerd...

Tip 4… Zuurkool met witte boontjes en gebakken appeltjes op het menu…

Het is nog steeds de week tegen voedselverspilling en in de mand liggen nog appeltjes…

Ingrediënten en werkwijze:

Een pond zuurkool werd gedeeld en kwam een helft in een hergebruik zakje in de koelkast.

Eem bakje witte bonen werd uit de vriezer gehaald. Zuurkool en bonen kwamen in een klein pannetje met een beker water op de kookplaat. 

De bonen kan ook uit een potje en potjesbonen komen op het laatst bij de zuurkool.

Enkele aardappels schillen en in stukken gesneden met een beker water en iets zout garen.

Ondertussen enkele appeltjes wassen, in vieren snijden, klokhuis verwijderen en met schil bakken in iets zonnebloemolie.

Van de aardappels met de stamper puree maken met toevoeging van een klontje boter, 

scheut melk en nootmuskaat. 

Bij de zuurkool kan ook een klontje boter.

Met eventueel honingmosterd serveren…

Wat over is van puree en zuurkool kan bij elkaar in een pan en omgeschept. 

In de vriezer of… voor morgen.

Mijn leventje… Tussendoor werd nog een mand zomerbloeiers leeggemaakt. 

Het stof afgeborsteld werd de mand in de hergebruik frietolie gezet. 

Eventjes nog buiten uitwaaien en kan hij in de schuur. 

Nog een mandje te gaan…

Afgelopen seizoen werden twee ekstertjes geboren in de hoge boom niet ver van mijn huis. 

Ik heb ze zien groeien en vliegen leren en ze zijn nooit ver van elkaar. 

Ik weet dat ze de eerste drie jaar van hun leven in “jeugdbendes” optrekken waar ze ervaring opdoen om later zelf jongen groot te brengen.

Ze zijn net een tweeling en doen elkaar na. 

Tijdens warme dagen dronken ze uit de kaduuke afdak goot waar het regenwater in bleef staan. 

Vanuit de kersenboom duiken ze op het platte dak van buur Janssen om vervolgens pindanoten uit mijn vogelvoermand te komen snaaien. 

Daarmee vliegen ze vervolgens naar mijn schuur dak om rustig de buit op te peuzelen… 

Ik heb ze verwend… en als ze genoeg gegeten hebben komt Joop de Vlaamse gaai nog wel eens een nootje pikken…of Jeanke de eekhoorn. 

De pindanoten staan wekelijks op mijn boodschappenlijstje

Over regentonnen gesproken… Tientallen jaren geleden tijdens mijn derde huwelijk werd een nieuwe keuken gekocht. Dit derde huwelijk met ene meneer H heeft best lang geduurd omdat meneer alleen in het weekend thuis was. Meneer H was internationaal vrachtwagenchauffeur en verleende daar zijn status aan.

Zijn zoon, drie jaar ouder dan mijn zoon werd hoofdzakelijk door mij opgevoed. De kinderen waren tegenpolen en om alles goed te laten verlopen was een heftige taak die me niet in de koude kleren is gaan zitten. Dat even terzijde… In ieder geval heb ik gezorgd dat de oudste zoon (Peter) een omgangsregeling kreeg met zijn moeder, een vrouw met psychische problemen waar ik veel deernis voor voelde…Het betekende dat zoon en moeder nu nog steeds met elkaar in contact zijn… ondanks tegenwerking van de vader van Peter en zo hoort het ook. De vader van Peter is inmiddels overleden al ben ik daar niet debet aan…

Terug naar de keuken. In een weekend ( ruim 40 jaar geleden) werd bij een keukencentrum een landelijke beigekleurige keuken uitgezocht met bruin/beige tegeltjes met hier en daar een stukje landelijk decor. Die waren in, in die tijd. Een decor boven het aanrecht en een aan een zijmuur. Een bruin ingebouwd gasfornuis met een afzuigkap erboven. Kasten tot aan het plafon.

De keuken laten inbouwen door het bedrijf kostte enkele duizenden extra en mijn echtgenoot de heer H kende een meneer (we zullen hem Jos noemen) die dat voor de helft van de prijs deed. Meneer Jos was afgekeurd en had in zijn werkverleden vele keukens geplaatst… Afspraken werden gemaakt en Jos was komen kijken…

Fluitje van een cent volgens hem en zou de keuken in anderhalve dag geplaatst zijn…

Jos is op een mooie zomerdag de oude keuken komen slopen en dat bleek inderdaad een fluitje van een cent. 

Woningcorporatie keukens zijn niet zo sterk. Die zou ik nog kunnen slopen. De koelkast werd in de woonkamer gezet en Jos bikte fluitend de laatste tegeltjes van de muur. De dag erna zou de nieuwe keuken worden geleverd. Nou de woonkamer stond daar ongeveer mee vol en Jos schrok zich kapot toen hij al die kasten zag…Dat was wel veel kast…

Ik zag de schrik in zijn ogen en ja…wie A zegt zal ook B moeten zeggen nietwaar. Eerst heeft Jos de tegeltjes geplaatst en daarna de hoge kast in de hoek met daarin de koelkast. Daarboven zat een kastje voor de magnetron en tegen de muur achter de kasten was een stopcontact voor beide apparaten.

De dag was om, toen drie onderkastjes provisorisch op een rij waren gezet waarop het blad moest komen. Toen had ik het litteken op het hoofd van meneer al gezien… “Hoe kom je daar nu aan Jos.” Hij was in de bouw door een glazen dak gevallen, met zijn hoofd naar beneden… en daarom ook afgekeurd. Jos kon zich niet meer concentreren vertelde hij en dat werd steeds duidelijker.

Hij verzaagde zich tot drie keer toe aan een achterwandje van een onderkastje. Hij werd zo gek dat hij met een tang in het wilde weg stukken uit het wandje brak op de plek waar volgens hem de waterleiding moest komen. Hij was er duidelijk klaar mee…sloot voor die dag het water af en zou morgen terugkomen. De dag erop meldde hij zich ziek… Spanningshoofdpijn denk ik wel of migraine… Noem het maar grote keukenplaatsing angst…

Ik heb die avond de kinderen gewassen met water uit de regenton. Het was een warme avond en leek het me een heerlijkheid om bij maanlicht in die regenton af te dalen. De ton stond op een stenen verhoging en via een trapje kon ik zo erin…Wat een zaligheid… tot ik besefte niet meer uit het ding te kunnen komen. In regentonnen zijn geen trapjes ingebouwd… Erin was gemakkelijker dan eruit… Op de een of andere manier is het gelukt om de ton te kantelen, die van de verhoging viel en ik eruit kon kruipen…Tijdens het vallen ben ik zover het ging in elkaar gedoken. Het pijpje van regenpijp naar regenton heeft het bij de transactie begeven… De ton werd weer op de verhoging gezet en het pijpje de dag erop weer vastgelijmd… Kraaide geen haan naar…

Hoe het verder ging? Ik heb water in emmers bij de buren gehaald en gewacht tot mijn echtgenoot weer in het land was. Aan hem de taak om Jos op te duikelen en samen hebben ze toen de keuken verder afgebouwd. De achterwandjes van de oude keuken werden hergebruikt voor de nieuwe keuken.… De rvs spoelbak plaatsen in het blad was ook nog een spannend iets. De opening moest op de juiste plek uitgezaagd.

De onder en boven plint werden aangebracht en hielden ze nog wat ronde balkjes over. God weet waar die hadden moeten komen… Het zou me worst wezen…Ik kon de keuken gebruiken, water tappen, koken en de oven gebruiken… De keukenplaatsing heeft anderhalve week geduurd…Jos heb ik nooit meer gezien…

Annemiek.

Mijmering 72...Regenwater flow, een zwerfkat die een marter was, plantjes en mandjes, linzenstukjes en herinneringen.

Beste mensen,

Een beetje liefde kan als een druppel water zijn

die een mens of dier als een bloem de kracht geeft

om zich weer op te richten...

Annemiek

Mijmering 72 2025.

Tip 1…Zo blij met de regenton… 

Een handwasje in een sopje regenwater, uitspoelen in regenwater. 

Ruim water om de planten mee te gieten.

Steeds een emmer regenwater naast de keukendeur om een pan alvast mee in de week te zetten. 

Een kommetje, een bakje laten zwemmen in de emmer…en sunsoda maken van
regenwater… 

De ramen wassen en mijn fiets, het kan allemaal met regenwater… 

Bij mij is het verbruik gezuiverd water zeker een derde minder.

Tip 2…Enkele manden met zomerbloeiers werden leeg gemaakt. 

De winterharde bloeiers weer in de volle grond gezet. 

Moeder natuur verzorgt ze verder…

Enkele geraniums en fuchsia's werden in kleinere potten omgezet. 

Die mogen binnen overwinteren.

Omdat de manden op klinkertjes stonden kon de wind eronder. 

Dat voorkwam rotte bodems.

 Ze hebben amper geleden en werden schoon geschrobd met…jawel regenwater  en te drogen gezet onder het afdak.

de grootste kreeg al een laagje hergebruik frietolie die Gerda voor me spaart. 

Later gaan ze allemaal in de schuur.

Tip 3… De fuchsia’s werden eveneens in handzame potten overgezet die kunnen zo binnengehaald als de nachten kouder worden. 

Twee kleintjes kregen een plekje in de woonkamer op de vensterbank.

Tip 4…De markt bracht o.a. ruim twee kilo paprika’s voor 2,50 euro. 

Enkele kunnen in de koelkast en de rest in stukken invriezen.

 Dat wordt vriesruimte creëren en werd de tomaten/wortel/bouillon eruit gehaald. 

In een pan een handje diepvrieserwtjes, een paprika in stukjes en een selderijstengel. 

Daarop de bouillon die half ontdooid met de groenten werd verenigd… 

Even aan kookpunt brengen en een prachtsoepje…met beetgare groenten.

Tip 5…Een overgebleven hard broodje werd paneermeel met behulp van de rasp.

Tip 6… Bietjes stamppot voor twee dagen en om in te vriezen. 

De rode uien begonnen te schieten en de appeltjes van Sonja moeten op… twee bietjes lagen al in de wacht…

Ingrediënten en werkwijze:

Rode bietjes werden met schil aan de kook gebracht en gegaard. 

De schil valt zo eraf. 

Ze werden in blokjes gesneden.

Evenveel aardappels (ongeveer) werden geschild, gekookt(met iets zout) en puree van gemaakt met de stamper. 

Klontje boter erbij scheutje melk en nootmuskaat.

Rode uien in ringen gesneden en in de stoofpan bakken. Warm houden…

Enkele biologische appeltjes werden met schil, van klokhuis ontdaan in stukken in de stoofpan gebakken.

Alles mengen en eventueel nog op smaak maken met peper/zout. 

Wat appeltjes waren apart gehouden voor bovenop de stamppot…

Tip 7… linzenstukjes… Komende dagen heb ik elke dag aanloop. 

Bij de koffie wilde ik linzenstukjes serveren. 

Die blijven een week lang goed en worden alleen nog maar lekkerder.

Ingrediënten en werkwijze:

1pakje boter of half boter/margarine op kamertemperatuur in een kom.

150 gram suiker erbij

1 ei

1 zakje bakpoeder

Ongeveer half pond bloem en een scheut melk. 

Allemaal in de kom en met twee messen de boter in stukjes snijden. 

Met de hand kneden en steeds iets bloem toevoegen tot een stevig deeg ontstaat.

Ongeveer twee derde van het deeg uitrollen tot een dunne plak. 

Op bakpapier in een vorm leggen. 

De randjes afrollen…  

De oven voorverwarmen op 180 graden!

De rest van het deeg met twee messen tot kruimels snijden.

 Eventueel bloem toevoegen… De vulling kan appelstukjes zijn geblancheerd met iets kaneel en rozijnen. 

Bij mij werd het pompoenmarmelade.

Mijn leventje en de ideeën van Annemiek… Onderweg naar karwei werd ik ingehaald door een scooter die iets verderop stopte. 

Een slanke meneer zette zijn helm af en bleek een oud klusser van het consuminderhuis te
zijn.

Wat een blije herkenning en geen koffie gelegenheid in de buurt…We hebben op de stoep herinneringen opgehaald. Meneer vertelde het verdere verloop van zijn leven en de kinderen die uitvlogen. 

Ze hebben werk vertelt meneer en hij heeft twee kleinkinderen. Hij is gescheiden zegt hij… zijn vrouw vond een nieuwe liefde. Dat kan zomaar gebeuren.

Meneer was indertijd de grote klus aanvoerder in consuminderhuis Heerlen waar hij van kapotte kasten rekken maakte. 

Kostte alleen schroeven en pluggen want gereedschap was aanwezig. Dat moest wel na de arbeid achter slot en grendel…en nog verdween wel eens iets.

 Als mensen belden om inboedel kwijt te worden keek ik met “nieuwe” ogen en zag naast de hergebruik meubels  altijd wel iets waar onze klussers om verlegen zaten. De mannen hadden gouden handen.

Een van de “van Deursen ideetjes” was een “toonbank” voor de gordijnenafdeling. Ik vertelde wat de bedoeling was en de mannen voerden het uit.

Enkele  TV en lade kastjes hoe onooglijk ook, werden op een rij gezet en gingen de mannen op zoek naar een deur die eruit kon. Als ze die van de plee maar erin lieten… De lades en vakken van de kastjes herbergden gordijnhaken en meetlint…

Aan de voorkant werden de kastjes afgewerkt met een kastdeur of zijpaneel. De uitvoering liet ik verder aan de klusmannen over. 

Op de deur/toonbank  werden maten geschreven met permanent marker zodat een gordijn
opmeten een fluitje van een cent was. De vrolijke samenwerking van de mannen was geweldig.

Gordijnen werden op maat en kleur in open vakken opgeslagen. Die waren eveneens gemaakt van gammele kasten…Aan elkaar vastgeschroefd tegen een muur werden ze heel stevig. Een gordijnrail werd opgehangen waar weer “show gordijnen” ophingen. Dat hadden we afgekeken van de woonwinkels…

De meneer met het scootertje en ik genoten, en kwamen steeds meer “wondertjes”
boven...Zijn idee, een staalkabel om heren winterjassen op te hangen was niet zo best. Een stuk beton kwam mee toen hij die kabel aandraaide. 

Nou ja…ze mochten proberen…  Hij vond het een van de mooiste tijden van zijn leven… De sfeer en de vrolijkheid als uit niets iets prachtigs ontstond… Meneer was al zijn foto’s uit die tijd kwijt geraakt vertelde hij en ik heb nog wel wat dat ik digitaal aan hem kan doorsturen…

Verder ben ik even een vriendin aan gaan moedigen. Ze kwam maar niet op gang en zat te kijken naar appels die geplukt moesten worden. Het was een klein boompje en je kon zo bij de takken. Een plastic hoes moest over haar tuinsetje… dat zat duidelijk al dagen in de planning. Ze was nog in pyjama… en had het heel koud…Tijd voor actie…van werken wordt je warm.

 “Kom aan de slag.” “Ik heb twee uur tijd.” Een lange trui werd over die pyjama getrokken
en durfde ze niet tegen mijn “orders” in te gaan . De hoes werd over het afgestofte tuinstel getrokken... Soppen kon in het voorjaar wel.

De appels heeft ze geplukt terwijl ik bloempotten leeg kiepte en stapelde. De kweeperen heeft ze nog geplukt terwijl ik de trap vasthield. Ze had een dadelboompje dat het niet deed. Nou dat kon omgeplant naar de voortuin  en hebben we het arm ding uitgegraven… Het stond te kwijnen in keiharde grond in de schaduw van een hoge boom.

In de voortuin werd een gat gemaakt en heb ik de steel van een steekschop gebroken. We
gingen door en de vriendin haalde alle “betonharde grond “ die ik los wrikte… uit het gat. Op haar knieën lag ze daar in dat pyjamabroekje op de kiezeltjes… Goed zo! Prima!! Koud had ze het niet meer neem ik aan.

Ik wist dat achterom een zak potgrond stond. Die heeft ze in etappes in draagbare hoeveelheden naar voor gehaald. Het boompje kwam in het gat omringt met potgrond. De aarde rondom het stammetje werd door beentjes in pyjamabroek en voetjes in slaapkamermuiltjes aangetrapt. 

De stukjes opengeknipt worteldoek dichtgelegd en de kiezeltjes rondom het stammetje
geharkt. “Zaterdag kom ik met mest” en een paal” heb ik nog gezegd… om boompje aan vast te zetten. “Geef jij hem water?” Weg was ik… boodschappen doen en een afspraak… Maar vast de moker in de fietstas leggen en de goeie schaar en panty lijntjes...

Ik heb de vriendin nog een appje gestuurd dat ze het boompje nog water moest geven…Had ze net gedaan en lag nu  in bed met een smile van oor tot oor… Morgen ging ze in de tuin werken vertelde ze… Het zal me benieuwen…

Onder mijn afdak overnachtte al een tijdje een zwerfkat en heb ik toch maar een bakje kattenvoer neergezet. Dat was elke ochtend leeg. Het beestje poepte zomaar op de stoep wat ik minder vond. Het waren een vreemd soort poepjes…eigenlijk helemaal geen katten poepjes en het vergiet met eierschalen die ik spaar vond hij ook leuk om in te rommelen. Eindelijk viel het kwartje…ik was een marter aan het voeren…

Annemiek.

Mijmering 71... zijdebloem basis, nog wat stekjes, laat/me/gaan penning, de medemens opbeuren en mooie herinneringen...

Beste mensen,

Geniet van de geur en het verfrissende gevoel van de nazomer,
accepteer de dingen zoals ze zijn, dat scheelt veel ergernis en energie...
Het is je eigen manier van denken, die de kwaliteit van het leven bepaalt...

Annemiek.

Mijmering 71 2025.

Eindelijk kwam dan de regen… Gestaag vallend de hele nacht door, tot in de middag. 

Zo blij met mijn regenton en kan ik met gieters vol regenwater de seringenbomen extra verwennen, waar lang geen water bij kon komen. 

De rotstuin voor mijn huis die zichzelf maar moest zien te redden, knapt zienderogen op. 

Je zou van pure blijdschap in de regen gaan staan…

Tip…De laatste stekjes van de geraniums werden geknipt. 

Dat kan nog net. Potjes gevuld met aarde en de stek diep daarin.

 Ieder zijn eigen onder/bakje blijven ze nog een tijdje onder het afdak. 

Weinig water en niet aanraken dan wortelen ze wel… 

Als de zon schijnt mogen ze zonnebaden. 

Ze staan op dienbladen dus gemakkelijk te verplaatsen. 

Later verhuizen ze naar de vensterbanken binnenshuis…

Alle oude planten worden geruimd. 

Alleen de fuchsia mag binnen overwinteren, maar nu nog niet…Als nachtvorst wordt gemeld…

Tip 2… Weer 5 liter sunsoda gemaakt en werden wat vlekken op mijn herfst jasje
ingesmeerd. 

Even wachten en in een kort programma in de wasmachine… 

Buiten aan de wasmolen in de wind en weer aan de kapstok. 

Wie het recept nog niet kent mag reageren…

Tip 3…De laatste serie aardbei planten kindjes werden van moeder los geknipt, 

en in de grote wasteil gezet. 

Een paar komen nog na…

Een handvol koemestkorrels erbij gestrooid.

Tip 4… Sonja bracht nog appeltjes van haar boom en staat hete bliksem op het menu. 

Schillen kan ik die kleine appeltjes niet meer en hoeft ook niet bij biologische appeltjes.

Weet je nog? Enkele aardappels schillen, wassen en in schijven snijden. 

Opzetten met een beker water en iets zout.

Ongeveer evenveel appels jawel met schil als het bio appels zijn bij de inmiddels halfgare aardappels voegen. 

 Kijk maar op de foto’s.

Twee dikke uien in grove ringen snijden en bakken in de stoofpan met ietsje zout. 

Mooi bruinen met op het laatst een klontje boter toevoegen en warm houden.

Let op de aardappels/appels. 

Ze mogen niet aanbranden,  als het vocht is opgenomen zijn ze wel gaar.

Klontje boter en nootmuskaat en heel kort de stamper erdoor. 

De stamppot moet grof blijven. 

Op een diep bord serveren met de uienringen bovenop.

Tip 5…Sinds vandaag draag ik een niet reanimeren penning. 

Na enkele verhalen gehoord te hebben waarbij o.a. een meneer werd gereanimeerd terwijl bij zijn huisarts stond beschreven dat hij reanimeren niet wilde. 

Tja… daar heb je wat aan als je jouw wens niet zichtbaar bij je draagt.

Meneer moest ondergaan waar hij tegen was. 

Na al die goedbedoelde actie is meneer in het ziekenhuis overleden…

Hoe je aan zo’n penning komt? Laatmegaan.nl

Tip 6… Een beetje kunst, een beetje echt en wat gedroogd spul werd een pracht boeket in de lampetkan…

Drie zijden bloemen en een bolletjes takje heb ik gekocht… 

Best natuurgetrouw  en ja ze zijn gruwelijk duur. 

Duidelijk plastic neppers wil ik niet, kwaliteit betaal je. 

Een stukje gaas werd in de kan gebracht waardoor de stengels op de plek blijven die ik wil.

Onderweg op een fietstochtje wat boerenwormkruid gesnoeid en de verbrande broeders hadden zo ook hun schoonheid…kijk maar. 

Wat groene besjes van de hedera groeiend aan de muur van mijn hofje.

Wel alle blad van de stengels rissen. 

In mijn enthousiasme een tak rozemarijn uit de border erbij…kijken hoe die indroogt. 

Mijn woonkamer ruikt heerlijk. 

 Het is een fleurig geheel geworden en natuurlijk geen water in de kan… 

We hebben fleurigheid nodig in deze tijd…

Mijn leventje…en een dagje met Annemiek. 

Dinsdag was ik weer even in Zuyderland voor een kleine ingreep. 

Om de vier maanden tegenwoordig. De arts,  en de vaste assistenten zijn goede bekenden geworden. 

Als ik klaar lig in de “ingreepstoel” is het wachten op de arts, een mevrouw die me door en
door kent.

We keuvelen wat…de jonge assistent en ik en ik vraag of zijn donkere krullen al in herfst tint zijn gebracht… 

Hij verft zijn haren niet vertelt hij…"Veel mensen denken dat. In de zomer worden ze vanzelf blond door de zon. ” 

"Nou dan heb je een seizoengebonden haarkleur! “ Dat zal hij onthouden!

En de krullen… zijn die ook echt? Nee dus…om de vier maanden laat meneer een permanentje zetten en de krullen bedekken de inhammen die al zijn gevallen. Wat slim… 

In de ochtend kost zijn coupe amper twee minuut tijd…De zijkanten houdt hij kort
opgeschoren.

Ondertussen is de arts binnengekomen en geniet mee van ons gekeuvel. Ze weet dat ik niet rusten zal voordat de mooie assistent zal blozen. 

Terwijl de apparatuur wordt ingebracht merk ik op dat haar mooie assistent toch veel meerwaarde brengt. Mooi van buiten en van binnen. 

Meneer bloost al… Het nieuwe woord “seizoensgebonden haarkleur” wordt
besproken en ons gelach vermindert de pijn.

Ik bedank beiden heel hartelijk en maak direct een afspraak voor over vier maanden. “Zal ik zorgen dat dezelfde assistent dan ook is ingepland?”  zegt mevrouw arts…Nou als dat zou kunnen… we zijn zo eigen met elkaar…

Pfff… het zit er weer op, inmiddels tegen 12 uur verwen ik mezelf in het restaurant. 

Stress eten is dat… en als ik kies voor gezond is dat geen ramp. Een bruin broodje met walnotenkaas, rucola en een tipje honing. Cappuccino erbij en een hulpvaardige meneer brengt het spul naar “mijn” tafeltje in de hal. Mensje kijken…

Eten gaat bij mij heel langzaam en de botte messen werken ook niet mee. Op de “catwalk” passeren mensen op goedkope crocs en ondergoed dat door bovenkleding heen zich aftekent. De degelijke onderbroeken en de stringetjes. BH bandjes die iets verkort het figuur ten goede kan komen. Het komt daar allemaal voorbij. Verzorgde mensen in de minderheid. Jammer is dat…

Een rolstoel met een mevrouw erin met een baby’tje in zo’n mandje en een grote ballon “It’s a boy.” Een meneer duwt trots de rolstoel voort. Hij zal wel de verwekker zijn en het stel oogst glimlachjes… Genoeg gekeken en bel ik de regiotaxie…

Bij de hoofdingang zit al een mevrouw in een rolstoel moedeloos te kijken. “Hebt u pijn?” Het is genoeg om haar klaagzang te starten. Ze moet duidelijk haar ei kwijt en het verkort de tijd. Mevrouw is gevallen ergens in België en de ziekenwagen heeft haar weer naar Nederland gebracht.

Schouder uit de kom en het bot dat daar hoort, zat in haar oksel, vertelt mevrouw. Ik schaar het gegeven bij de bevallingsverhalen waarbij vrouwen inscheuren  tot weet ik hoe ver… Ocharme…

Mevrouw vertelt drie dagen per week in Zuyderland te moeten zijn en haar arm hangt in een lus. Dat valt niet mee, en ik probeer haar op te beuren…Zijn er nog mooie dingen in uw leven?  Ze heeft kinderen al hebben ze het druk en ze brengen regelmatig een warme maaltijd… Dat is toch fijn? “Ja maar ze koken heel anders…”

Mevrouw is nog niet klaar en vertelt een blinde echtgenoot te hebben… “Was die al blind toen u hem aanschafte?” Nee dus en met een oog ziet hij alleen grijs en met het andere oog voor 30%. Nou… ik heb hetzelfde hoor al is die 30% bij mij 40%. Mevrouw wil het niet horen en begint over de huishoudelijke hulp…

“Ze kenne neet poetse,” vertelt mevrouw… Ze zijn dan ook hulp in de huishouding, merk ik op. Mevrouw vertelt verder van hulpen met lange gelnagels en te laat komen. Stofzuigen zonder de zak eens te legen… “Dat is toch te vragen?” Mevrouw reageert hier niet op en vertelt over de goeie ouwe tijd toen zij nog jong was en het zelf veel beter deed. Tja…misschien moet ze ontspullen maar is niet mijn taak en zeg ik wat ze wil horen: “U hebt het zwaar.”

Inmiddels is een meneer in een rolstoel aangekomen. Ook hij wacht op een taxie en kijkt naar de mismoedige mevrouw: “Zit geer nog steeds te wachten?” “Ze heeft op u gewacht,” merk ik op. Meneer is van het vrolijke soort en samen werken we verder aan het entertainen van de moedeloze mevrouw.

Meneer is van het tanige soort en mist een onderbeen… “Waar bent u dat nu kwijt geraakt!” We lachen samen en ik vraag wanneer hij een prothese krijgt. Daar zijn ze nu mee aan de slag en meneer heeft al negen maanden niet op twee benen gelopen. De prothese zit perfect zegt hij en kon hij de eerste keer al heen en weer lopen langs de brug.(fysiotherapie.) Volgende week krijgt hij hem mee naar huis…

Ik ken nog iemand zonder onderbeen waarbij de stomp steeds opzwelt, vooral bij warm weer. Dan past e.e.a. niet meer. De vrolijke meneer vertelt dat bij hem niets meer opzwelt en in zijn ogen zijn pretlichtjes… Dat mag…een beetje schuine taal op een regendag…en ik kijk met een glimlach naar de mevrouw in de rolstoel. Ze kreeg het niet mee…

Mevrouw vraagt hoe oud ik ben en we schelen een jaar… Ik bewonder haar mooie schoenen en verzorgt uiterlijk. Dat regelt ze toch maar… Ze begint de stinkerd te beschrijven die naast haar zat in de regiotaxi en artsen die al die viezigheid moeten behandelen. Mijn reactie…“Ze hebben handschoenen aan!” Wie weet waarom zo’n mens zo geworden is… Plaatselijk een lapje ontsmettingsmiddel over wat behandeld moet worden doet wonderen, mondkapje voor…Oogmasker.

Mijn taxi staat voor en ik wens beiden alle goeds en beterschap zover dat mogelijk is… Ik klim in de taxie gevolgd door een forse meneer… “Bent u Annemiek van Deursen?” Jawel en ik herken meneer M dan ook. Hij werkte in het consuminderhuis nog voor coronatijd en wat was het dankbaar werk vertelt hij. Hij werkte in de logistiek en vertelt dat de vrachtwagen tegenwoordig belabberd eruit ziet. Ja…die wordt nu niet meer gepoetst.

Ik vertel aan meneer M hoe ik die vrachtwagen heb binnengehaald. Het startte met een presentatie geven in Maastricht aan een groep hoge heren makelaars zullen we zeggen. Daaraan vooraf had ik een rondleiding gegeven aan een meneer die de juiste mensen kende. Tijdens een vergadering van de heren kreeg ik 20 minuten spreektijd dat steeds weer verlengd werd…  omdat vele vragen werden gesteld en sommigen heren emotioneel werden. Een van onze bestuursleden R V. had me naar Maastricht gereden.  Hij was de meest geschikte persoon voor het juiste decorum. Ikzelf straalde niet zoveel uit…tot ik begon te spreken. Bestuurslid R.V. begreep ook niet waarom we zo nodig naar Maastricht moesten. Ik regelde altijd alles zelf…  Daar was het bestuur  niet blij mee…

 Terug naar de presentatie…Wat mijn doel was van deze actie… vroegen de makelaars… De zware arbeid op de werkvloer en dat we voor een vrachtwagen spaarden met hydraulische klep. Het busje wat we hadden was op en voor de vrijwilligers logistiek te zwaar om daar meubels in/uit te tillen.

Bestuurslid R.V. heeft nog zakelijkheden gedeeld, hoe gezond onze stichting was en ondersteunt door woningcorporaties. Nee...niet door de gemeente... 

We zijn weer opgestapt en kwam wel bericht werd gezegd. …”Mag ik u hartelijk danken, voor uw tijd,” heb ik nog gezegd.  Later kwam een brief welk soort vrachtwagen het moest zijn en of het bestuur eens op onderzoek kon gaan over de kosten…Het bestuur schoof dit op de lange baan…

Het aanspreekpunt van de makelaars was van mening dat ons bestuur wat minder laks kon reageren, hoorde ik via omwegen…  Natuurlijk ging ik drukken anders had ik me voor niets uitgesloofd. Wat telefoontjes heen en weer en kwam een brief van de makelaars of voor 15.000 euro een tweedehandse vrachtwagen te vinden was? Tja...je koopt niet zomaar een vrachtwagen alsof het een pakje boter is. 

Ikzelf heb altijd mijn eigen autootjes gekocht... maar hier bleef ik af. Mijn deel van het werk was gedaan...

Uiteindelijk is de vrachtwagen gekocht 20.000 eurootjes en helemaal betaald door de makelaars. Wit onder het vuil en gesloten met een hydraulische klep.  Mijn mannen en ik hebben het ding met sunsoda schoon gekregen en tweemaal in de autowas gezet. Jaren later is het dak gaan lekken, dat laten repareren was heel duur. Buiten stond een kaduuke vriezer waarin in kratten het oud ijzer werd gespaard. Als we daar het metaal van de deksel flexen? Kon dat??? De ideeën van Annemiek

De mannen zijn op het dak geklommen en raakten enthousiast…de plaat metaal werd aangebracht met speciale lijm herinner ik me nog… We waren door het dolle heen toen het lek was verholpen…

We zitten nog steeds in de regiotaxi meneer M en ikke en hij vertelt dat hij tijdelijk in de bijstand zat en verplicht werd tot vrijwilligerswerk verrichten. Het consuminderhuis leek hem een pracht doel. Ja…maar nu niet meer vertelt meneer M…  Hij herinnert zich de sfeer van toen, om nooit meer te vergeten…blijdschap en de tranen als de mannen een inboedel brachten bij een mens in nood… We genieten van de gezamenlijke herinneringen en als ik thuis wordt afgezet zwaait meneer tot het busje de hoek om is… Zo dankbaar dat die zware taak indertijd werd volgehouden…

Annemiek