Ik geloof ondanks alles, in de innerlijke goedheid van de
mens….
Annemiek.
Mijmering 44 2025.
Tip…De lidcactussen in mijn woonkamer hebben gebloeid van november tot einde mei.
Dat is vijf maanden lang!
Ze gaan begin juni (dus nu) in zomerstop
uit de overpotten en naar buiten in zomer rust.
De potten waarin ze staan hebben natuurlijk gaatjes onderin
zodat de planten contact hebben met
de aarde en gietwater en regen kan weglopen.
Ze werden op een beschut plekje in de schaduw gezet
Ze krijgen af en toe wat water, maar
heel weinig en blijven rustig in zomerrust tot einde
september.
Ze houden
vakantie om kracht op te doen voor die vijf maanden bloei in de winter
binnenshuis…
Vooruitlopend op die tijd, weet dan alvast…
dat de
planten einde september in een grotere pot komen met nieuwe potgrond en een
lading koemestkorrels.
In november
staan ze al vol in bloei.
Dus nu naar buiten met die planten…
Eentje kan ik niet tillen en de eerste bezoeker zal
samen met mij de spierballen moeten gebruiken.
De kleinste lidcactus had gelekt in de touwmand en menigeen zou de mand hebben weggegooid.
Ik niet en kwam hij een aantal uren in een hergebruik sopje.
Een oud borsteltje erdoor en afspoelen. Hij hangt
inmiddels te drogen onder het afdak…
Ingrediënten en werkwijze:
2 dikke prei en als ze per stuk te koop zijn neem dan de
dikste.
Halve bloemkool die over was van een vorig menu.
5 eieren.
1 doosje slagroom
Geraspte kaas en rasp zelf van een grote blok
Peper en een snufje zout
Na acht minuut afgieten… De zoete aardappel afschrobben en met
schil in plakjes van ongeveer anderhalve centimeter snijden.
Een vuurvaste schotel invetten met olie en bedekken met de schijfjes.
De aardappelschijven besprenkelen met olie en de schaal in de oven zetten die op dat moment wordt aangezet.
Is de oven op 180 graden beland dan de tijdklok op 8
minuten zetten.
Het groene deel kan mee verwerkt en de te grove blad apart leggen.
De prei wassen en met aanhangend water laten slinken.
In een kom de eieren loskloppen en mengen met de slagroom,
zwarte peper, een vleugje zout en iets geraspte kaas.
De vulling op de zoete aardappel in de schaal verdelen
en de ei/kaas/room over de vulling verdelen.
Je ziet vanzelf wanneer de quiche gaar is… als de kaas
gesmolten en bruin is (zie foto.)
Vanaf nu maak ik nooit meer Quiche met deeg.
De laag schijfjes zoete aardappels werkt perfect.
Volgens mij moet dat ook met gewone aardappels kunnen die iets minder calorieën en koolhydraten hebben en probeer ik de volgende keer.
Extra tipjes: De grove preibladeren die over zijn goed wassen en in stukken geknipt in een zipzakje.
De bloemkool die over is kan daarbij en in de vriezer voor een soepje.
Alle water dat je opvangt in een bak onder de kraan kan hergebruikt
om bijv. de gebruikte schalen en pannen mee af te wassen.
Het bloemkool kookwater kwam daarbij zodat het water ook nog warm werd.
Als je het schone spul maar even kort naspoelt is er niets aan de hand.
Zelfs bloemkoolwater afgekoeld kan
als gietwater als je maar geen zout op de bloemkool deed.
Mijn leventje… Tussen de buien door kon ik toch nog een flink eind fietsen.
De stand van de fiets op laag zodat ik flink moest trappen tegen de hellingen op is pure therapie.
Rode appels gehaald en wortels en kan ik weer een week vooruit.
De soepzakken in de vriezer worden tot een soepje verwerkt en de aardbeien in de tuin op yoghurt.
Ik probeer via vriendinnen geleisuiker 2:1 te laten meebrengen uit Duitsland
waar de pakken minder dan de helft kosten dan in Nederland.
Petra gaat komende week die kant uit en Sonja had nog een pak, dat is genoeg voor een kilo aardbeien.
Tot slot een verhaal uit mijn tijd van oprichtster en coördinator van het Consuminderhuis. Mart…deel 2. Terug in de tijd….Mart is gevlucht uit een land waar totalitaire dictatuur heerst. Hij werkte in het geheim als Godsdienstleraar in de christelijke leer. Een godsdienst die niet werd geaccepteerd. Mart werd gevangen genomen en kwam in een concentratiekamp terecht.
Het is hem gelukt te vluchten en in leven te blijven. Zwaar getraumatiseerd, ondervoed en vol littekens van de mishandelingen. Hij belande na veel omzwervingen in Nederland waar hij een verblijfsvergunning kreeg. Zijn trauma’s en lichaamstaal vertellen me meer dan genoeg… We willen vooruit en niet wroeten in menselijk lijden.…
Wat ik weet is dat Mart kort in het sociaal pension HEUGDERLICHT heeft gewoond. Drie maaltijden per dag, douche en was gelegenheid. Een eenpersoons bed en een smalle ijzeren kast in een tweepersoons kamer. Eten in de “eetzaal” en regels hoe laat je weg mocht gaan en thuis hoorde te zijn. Een bijstandsuitkering werd aangevraagd en aanmelding bij een zorgverzekering.
 |
| Fruit/groente salade |
Het grootste bedrag van de uitkering ging naar het sociaal pension voor kost en inwoning en administratieve en/of juridische ondersteuning. Een deel naar de premie zorgverzekering en een klein deel werd gespaard voor de eerste maand huur en/of borg en tweedehands inrichting voor een kamer of appartementje als alles geregeld zou zijn.
Zakgeld was 10 euro per week waar Mart ook nog van spaarde… Heugderlicht (inmiddels
LEVANTO) is een goede start naar werk en
een plek in de Nederlandse samenleving…
Mijn doel van het consuminderhuis was o.a. samenwerking met de volgende “partners." Sociaal pension Heugderlicht, Maatschappelijk werk, stichting MEE en zelfs justitie en de sociale dienst. Verder leverden we noodhulp als het moest binnen een uur kleding als iemand op straat werd gezet in wat hij/zij op dat moment aanhad. Soms was dat in nachtkleding, op blote voeten. Op de gekste tijden werd gebeld om iemand te voorzien van een garderobe. We maakten setjes in voorraad voor mannen/vrouwen/kinderen en het nieuwe ondergoed dat binnen kwam werd daarvoor apart gehouden en de beste kleding en schoenen. Vele vrijwilligers hielpen mee met sorteren kleding spullen en meubels ophalen/bezorgen.
Wel moest ik overal bijzijn want met regelmaat van de klok werd opgehaald goed spul onderweg ergens opgeslagen en doorverkocht.
Terug naar Mart… Mart wilde hard werken om een nieuwe
toekomst op te bouwen op een veilige plek. Hij wilde zo snel mogelijk weg bij
het sociaal pension en de mensen waar hij niets mee had. Hij was, of in zijn
kamer of buiten. Hij wilde aan de slag in welke arbeid dan ook. Alleenstaande nette
mannen zijn gewild bij particuliere appartementen verhuur. Mart dronk geen
alcohol, bleef ver van mensen vooral vrouwen.
Mart kwam na verloop van tijd in aanmerking voor een zit/slaapkamer op begane
grond in een rijtje wat eens hotelkamers waren geweest. Ze werden voor veel
geld verhuurd aan mensen in de onderkant van de samenleving…Huisjesmelkers die
de optrekjes op lieten lappen door zwartwerkers.
Als je niet veel gewend bent is het de hemel op aarde… en Mart moet heel blij ermee zijn geweest. Het zitslaapkamertje had achter een muurtje een keukenblokje, en achter een schot een douche en toiletpot. Je was in een stap van keuken naar WC en douche. Ik ken deze “appartementen” die behoren tot de betere van dit soort. Ieder had een eigen ingang zodat huurtoeslag kon aangevraagd. Je stapt vanuit het trottoir zo in de zit/slaapkamer. Aan de buitenkant past net een brievenbus naast de deur en het raam. Elk kamertje had hetzelfde huisnummer met ABCDEFGH enz… erachter. Wat slim bedacht…
De kamers staan in een niet zo goed bekend staande buurt en je kan een paar deuren naar links drugs krijgen en iets meer naar rechts naar de hoeren gaan... Aan die voorzieningen had Mart geen behoefte… Zijn “verslaving” was enkele sigaretjes per dag heel dun gerold van een pakje halfzware shag waar hij een eeuwigheid mee deed… Op het trottoir werd gebarbecued, gezopen, keiharde muziek gedraaid want het complex lag aan een gemeenteplantsoen tegen een bosje achter een tankstation. Mart sloot zich op in zijn kamer bij al dat lawaai.
Mart zou een jaar begeleid worden door een coach die
samen met hem de mogelijkheden bekeek naar een baan en hielp met de inrichting.
Mart hing tweedehands dikke overgordijnen voor het raam die dicht geschoven
nooit meer open gingen en zijn deuren waren altijd op slot. Zijn bed was een tweezits
bank die hij samen met een kast en salontafel met hulp van zijn coach had
opgedaan. Een beetje servies en een
dekbed/ overtrek plus hoeslaken en de nodige handdoeken kreeg hij mee van het
sociaal pension. Verder een tweedehands
wasmachine en tafelmodel koelkastje dat van het gespaarde geld was aangeschaft.
Mart zijn eigen thuis in een nieuwe wereld… en kon de jacht naar werk beginnen…
Later heb ik begrepen dat hij niet slapen kon op de
zachte bank en een plank opscharrelde die op een lap op de salontafel werd
gelegd. De salontafel tegen de bank geschoven was dat zijn bed, dat hij overdag
opruimde. Hij heeft nooit een matras willen hebben ook geen kussens. Op een
harde bodem slapen was hij gewend. Hij onderhield de meubeltjes tot ze blonken
als een spiegel.
Werk kreeg hij via uitzendbureaus en de kloe was dichtbij huis of met openbaar vervoer bereikbaar met een bus of treinkaart. Ongeschoold arbeiderswerk met de hoop op een vast contract wat zelden gebeurde in die tijd en nu nog steeds. Soms liep een tijdelijk contract zomaar af en beloofde het uitzendbureau de week erop nieuw werk dat toch later kwam dan men dacht en vielen gaten van soms anderhalve tot twee weken zonder werk (lees inkomen) per maand. Mart kon soms net de huur betalen en de zorgverzekering.
Voor eten was er dan niets over en sprak hij zijn spaarpotje maar weer aan…
Zo zijn enkele jaren verlopen en raakte Mart van de regen
in de drup…De stress kreeg hem in de klauwen nadat inkomen loze dagen talrijker
werden. Zo moet het zijn gegaan…en blijkt ook uit zijn jaaropgave… Zijn ouwe
fiets versleten tot de draad en zijn oude gekregen wasmachine defect terwijl in
de spaarpot de bodem was te zien. Elke euro was nodig geweest voor spaarzaam voedsel
nadat vaste lasten waren betaald van een te laag inkomen. Als hij al wist van
aanvulling door de sociale dienst dan ging hij daar niet voor. Hij meed mensen…en
vroeg geen hulp. Mensen als hij noem ik een zorgwekkende zorgmijders.
Zijn ID card was verlopen en moest in Eindhoven verlengd
worden en kost geld dat er niet meer was…. Een medewerker van het uitzendbureau
stuurde hem naar de sociale dienst. Uiteindelijk zette Mart zijn angst
pleinvrees en trauma opzij en besloot een bijstandsuitkering aan te vragen.
Zonder geldige ID card kan dat niet en werd Mart weggestuurd bij het loket van
de sociale dienst…
Dat moet de genadeslag zijn geweest… Ontmoedigd
lamgeslagen en wanhopig heeft hij zich opgesloten in zijn kamertje… Alleen op de wereld achter donkere fluwelen
gordijnen. Geen familie tot wie hij zich wenden kon. Dagen en weken werden
bijna drie maanden…waarin hij zich bij elkaar probeerde te rapen… wat niet
lukte.
 |
| Stokroos. |
noodrantsoen. Gekookte rijst met een sausje uit een flacon. De laatste drie weken leefde hij op warm water met suiker als “thee,” uithongering tot de dood volgt?
Misschien zou dat zomaar
zijn gebeurd. De verhuurder van zijn “huisje” ging op onderzoek nadat drie
maanden de huur niet was betaald en schakelde maatschappelijk werk in en kwam
Mart uiteindelijk via bemoeizorg bij mij terecht…
Wordt vervolgt…
Annemiek.
