Mijmering 37 Maaltijdsalade, lichaamstaal, zuinig met water, hergebruik en delen plus een verhaaltje...

Beste mensen,

De gelukkigste mensen hebben niet het beste van alles, maar ze maken van alles het beste…

Annemiek.

Mijmering 37 2025.

Voortgang tassen maken van hergebruik vloerkleed. 

Samira wil twee kleine tasjes om in spiegelbeeld op te hangen aan een tuinmuur. 

Ze is nog onbekend met  het verwerken van het snel rafelend vloerkleed. 

Ze denkt nog in lappen kleed aan elkaar zetten 

en ik lach me helemaal kapot omdat haar gezicht een open boek is, en we kwartjes zien vallen.

Na verloop van tijd werkt ze fijner dan ik… 

Ze ziet de tasjes al met bloemen gevuld aan de muur. 

Ze hoeft geen hengsels eraan zegt ze, en misschien grijpen de tasjes zichzelf vast? Of komen ze op een rekje? 

We denken in mogelijkheden…en ondertussen lees ik de lichaamstaal van de dierbaren om
me heen…

Vervolg tasjes tips… De tasjes die opgehangen worden, 

met of zonder hengsel worden met licht gewicht materiaal gevuld…

met in de top bloeiende plantjes

Petra wil een staande tas met aan de zijkanten stukken volière gaas ingenaaid.

De tas wordt onderin gevuld met zwaar materiaal om vanzelf te blijven staan. 

Maar wat?? Ik probeer de lieverds te leiden zonder dat ze het door hebben en weet al een oplossing. 

Een tafeltje dat terug naar de natuur probeert te gaan wordt geofferd…

De plankjes daarvan worden onderin de tas gelegd en aan de zijkanten geklemd. 

Het past precies.

Daarop twee terracotta potten waarin grind kan komen. 

Petra heeft dat nog ergens thuis. 

Tegen het gaas komt aan de binnenkant mos, dat zal mooi worden. 

Tijdens het naaien in de zon besluit Petra dat stroken stof tegen het gaas ook mooi kan zijn!

 Zonnesteek? Ik zeg niets…

Mijn tas voor de kapster werd weer leeggehaald, 

ik ben nog steeds niet tevreden, er zit een bult onderin. 

Een tafel plankje trekt de tasbodem recht en worden plastic bloempotten gestapeld met plastic bakjes ertussen. 

Om en om… tot bijna de bovenrand en eindigt de toren met een bakje. 

Daar komen twee weelderige zomerbloeiers in en kan de tas afgehaald worden…

Gerdie mijn kapster was de koning te rijk en hangt de tas aan haar schutting…

Vijf tassen verder blijft een klein lapje vloerkleed over en ook dat zal wel hergebruikt worden…

Wat een heerlijke workshop waarbij heel veel gelachen werd…

Wordt vervolgt en hopelijk kunnen jullie iets met de werkbeschrijving.

Hergebruik, delen en doorgeven is de nieuwe trend! 

Als iemand een dergelijk vloerkleed weg
wil gooien? 

Denk aan hoeveel vreugde een vloerkleed brengen kan...

Tip 2…Bij supers wordt groente aan het einde van de dag heftig afgeprijsd. 

Op de markt ook en dit voordeeltje is altijd te delen met de dierbaren om je heen en hoeft niets weggegooid.

Doen met wat er is…werd een gesnipperd uitje gefruit, daarbij gekregen tomaatjes (van Petra),

meegebakken... en wat knoflookstengels uit de tuin. 

De stengels die over waren gingen in de soepzak in de vriezer.

Diepvries erwtjes in karton verpakt worden na aankoop door mij direct om verpakt naar hersluitbare zakjes. Die frommel je zo fijn weg in de vriezer.

Een ei werd door de groente geroerd en met iets zout en ras el hanout werd het maaltje op smaak gebracht…

Tip 3…Maaltijdsalade met een bruine boterham.

Ingrediënten en werkwijze:

De helft van een kropje sla met kluit waarvan de rest in een kommetje water werd gezet. 

De sla afgespoeld en grof gesneden.

Enkele tomaten in stukken.

Stukjes komkommer.

Wat diepvrieserwtjes gegaard in een klein pannetje water en afgespoeld.

Peper, iets zout, scheut azijn, olijfolie en alles voorzichtig mengen.

Een deel van een klein blikje of potje kidneybonen.

Tip 4… en mijn leventje. Een dichte wasmand op de tuintafel waarin een handwasje wordt gedaan.

In de tweede mand komt spoelwater en hangen even later op kleerhangers de shirtjes uit te druppen.

De stofzuiger door de hut en kan een deel van het sop in de mop emmer. 

Het sop komt daarna in een emmertje om de hoek van de keukendeur, 

voor ranzige klusjes en het spoelwater van de wasjes wordt eerlijk verdeeld tussen de oude seringenboom en de blauwe regen. 

Ik fiets nog een eindje naar een dierbare vriendin die me in een goed gesprek veel bewustwording aanreikt. 

Wat een weelde die momenten van herkenning waar ik weer iets mee kan…

Tot slot een verhaaltje…

Fiets vakantie Zeeland dag vier.

Maandag. Vandaag doe ik het wat rustiger aan. Boodschappen in het dorp. Winkeltjes kijken. Vroeg in de morgen als het nog niet druk is.

De boodschappen opgeborgen ga ik fietsen door de “duunen.” Van Renesse naar Haamstede via een smal schelpenpad. Even langs de vuurtoren. Koffie op een terras in de dorpskern. 

Rond de meeldijk de natuur bekijken. Vandaag maar rustig aan want morgen staat een mega toer op de planning.

Ik was nog even op het naturisten strand gelegen langs het schelp pad. Het was warm genoeg om

bloot op mijn handdoek in de zonneschijn te soezen...
Het brede strand en de duinen bieden beschutting. Geen mooier strand dan deze verlatenheid. 

Een enkele naturist die vriendelijk groet. Naturisten gaan met respect met elkaar en de natuur om. Dat kan je niet altijd zeggen van het ,,aangeklede’’ strand. Op het naturistenstrand zijn geen ijsco karren of strandstoelen. Geen dikke Duitsers die kuilen graven (Sorry) of gluurders. Ik val zomaar in slaap, wordt wakker van een fris briesje en fiets weer verder...

Later eet ik een boterham aan de voet van een duin. Even krachten verzamelen voor een extreem hoge helling iets verderop.

Een meneer komt aangewandeld en groet. Meneer is toe aan een praatje en heet Henk. Hij loopt elke dag wel dertig kilometer deelt hij trots mede. Hij wandelde het Pieterpad en zwierf samen met zijn vrouw in een camper door Europa.

Toen was hij net in de fut… Hij loopt tegenwoordig alleen zegt hij en zijn vrouw staat ,gestald’ in de camper voor de T.V. bij de koffiepot.  Ze zijn op elkaar uitgekeken. “Je hebt er niets aan",  vertelt hij. Met mij zou hij wel wat kunnen vertelt zijn blik.
Ja ja! Ik vertel hem dat veel mannen in verlate  midlifecrisis vertellen dat hun vrouw hen niet begrijpt. Het jagersinstinct blijft. Ook als mannen ouder worden.

En in de fut ,,heb je er niets aan?’’ ‘Houd haar maar in ere Henk. “Je zou raar opkijken als ze niet meer voor de T.V zit in de camper als je thuis komt.” Hij lacht…zwijgt een poosje en helpt me overeind als ik vertrekken wil. “Pas op Henk, ik ben zwaar hoor!” Dat had hij wel gezien daar houd hij wel van,’ vertelt hij.

“Dat was mijn avontuur van vandaag,” vertelt hij nog. Een “lekkere vrouw” die hij overeind mag helpen.
Hoe ik heet? Marieke van Vlijmen…
Lachend stapt deze vrouw weer op de fiets. Ach…..een man blijft een jager. Daar heb ik wel begrip voor. Daar hoeft niet eens een prooi of buit bij.
Alleen een vrouw die naar hem luistert, geeft hem het gevoel dat hij (nog) meetelt. De ziel…..

Later zit ik langs een dijk met de Oosterschelde in zicht. Burghsluis.

Er komt een met goud behangen Duitser naast me zitten met een lieve hond. De Duitser is minder, het voelt niet goed en ik vertrek direct!  Verder maar weer.

Aan de meeldijk bij het bokkebosje een prachtig huisje sta ik te genieten. Was het huisje maar van mij. Mijn kipjes mee en een schaap langs de dijk. Een geit en wol spinnen, truien breien en hout hakken. Groenten inkuilen en nooit meer een mens zien…….Nou ja soms! Op woensdag mag de woensdagvriend komen. Hij is uiteindelijk de grote liefde gebleken... door heel slim de nodige afstand te bewaren…

Bij de visboer koop ik een mega stuk vis.

De rustige dag werd er toch weer een met 38.5 kilometer op de teller.
Later zit ik op mijn terras en lees mijn boek over een boeren gezin. Dat past in deze vakantie. Het is best warm. Ik ga in bad…mijn wasje doen en in de crème. Welterusten.

Annemiek

Mijmering 36 De tere plantjes mogen buiten, zevenblad ontmoedigen, versierde boterhammen, vloerkleed tas en een verhaaltje...

 Beste mensen,

Met je handen werken is een eenvoudig natuurlijk en efficiënt middel, om te herstellen en mensen in hun kracht te zetten.

Annemiek.

Mijmering 36 2025.

Vijftien graden in de vroege ochtend en voor mij is dat een uitstekende werktemperatuur.

 Steunend aan het looprek worden honderden woekerende zevenblad planten aan de grond weggetrokken. 

Ze staan in het stuk tuin, naast mijn frambozen veldje. 

De weggerukte planten ontmoedigd de wortels en geeft licht en lucht aan de frambozen
planten die daar tussen staan. 

In het frambozenveldje werd een paadje gecreëerd wat het plukken gemakkelijker zal maken.

Tip 2…Versierde boterham als lunch en soms volledige maaltijd met als basis pompoenpittenbrood en rucola uit de tuin.

Versierd met eetbare
bloemen, tomaat en komkommer. 

Een kom yoghurt met fruit na…

Tip 3… De blauwe regen tweemaal per jaar snoeien is aan te raden. 

Hoe dat te doen is zelfs met filmpje op Google te zien. 

Bij mij zijn jonge scheuten verweven met oud vermolmd hout waar de zaag in werd gezet. 

De jonge takken werden opgebonden met reepjes panty die niet in het hout snijden. 

Na het snoeien mesten en water geven, vooral bij droge periodes.

Tip 4… Voortgang bloementas van vloerkleed. Zonnig weer en komt de inspiratie. 

De dunne draden uit het vloerkleed worden als naaigaren gebruikt en nieuwe draden worden aan de oude geknoopt. 

De knoop aan de binnenkant weggewerkt.

Alle rafeltjes mogen niet verder rafelen en werden draden vastgelegd. 

Soms even pauzeren is noodzakelijk om te zien of het goed zal worden. 

Afgelopen maand had ik een lekke band op mijn fiets en de oude binnenband werd mee naar huis genomen.

De band werd in stroken geknipt en gevlochten. 

De vlecht werd op de tas gezet en als het niet bevalt kan die altijd nog eraf, 

hetzelfde met de strik. Hergebruik frietolie bracht een glansje…

Misschien is het net teveel en wordt een nachtje over geslapen.

Tot slot worden de hengsels aan de tas genaaid en dat gaat door alle lagen heen. 

Daar komen hamer en tang aan te pas. 

Inmiddels heb ik een megablaar maar oh zoveel voldoening.  

Tip 5… Half mei en de kans op nachtvorst minder. 

De courgetplanten mogen buiten maar nog in pot tot ze groot genoeg zijn, 

om in de volle grond  slakaanvallen aan te kunnen.

De winterviooltjes hebben hun laatste groeispurt gehad,

en werd de bak op de tuintafel leeggehaald. 

De viooltjes werden omgezet in de volle grond waar de laatste bloemen tot zaad mogen komen.

In de tuintafelbak kwam verse potgrond en de stekjes fuchsia die ik de winter door koesterde. 

Ze kunnen de nachten buiten nu wel aan. 

Weet je nog dat ik lobelia’s in reserve in een pot had? Die mogen rondom de fucksiaatjes gaan stralen.

De inmaak ketel kreeg drie kneuterige plantjes en de rest lobelia’s en hoe de vloerkleedtas zal worden? Ik ben er nog steeds niet uit…

Mijn leventje was even heftig met een ingreepje en verder zoeken naar de juiste ergonomische muis. 

Uiteindelijk werd die gevonden, mee geoefend en kan ik weer een tijd mijn mijmeringen delen…

Nog een verhaaltje? 

Fietsvakantie Zeeland dag drie.

Acht uur in de morgen hangt mijn dagelijkse handwasje aan de lijn. De was doe ik in het badwater, tijdens het badderen. Daar is niets mis mee. Even spoelen en op een lijntje onder het afdak. Donkere wolken aan de lucht. Er komt vandaag beslist regen. Mijn dichte schoenen aan en de fleece trui, een regenjas mee. Het is fris, zo vroeg in de morgen.

Deze vrouw gaat vandaag in gevecht met de wind, fietsen langs de Noordzee. Via Brouwershaven naar
Zonnemaire. Vandaar door naar Dreischor. Als het weer het toe laat. Er staat een flinke wind aan zee. Mijn flesjes water een boterham en de bekende appel in de fiets tas.

Om negen uur vijftien ben ik in het centrum van Brouwershaven. 9.5 kilometer op de teller.
Sjee Bee haar restaurantje is nog gesloten. Ik drink er graag een kop koffie. De eigenares is een leuk mens en we praten elk jaar weer bij. Dat was de bedoeling, maar haar terrasje is leeg en geen mens te zien…

Alle kroegen en koffie huizen zijn gesloten, alleen de gereformeerde kerk is open. Een gestage stroom overwegend in zwart geklede mensen verdwijnt achter de hoge deuren.
Aan de voeten van Jacob Cats [standbeeld] zit ik even op een bank.
Bij de vvv gaan de deuren open. Toerisme mag tijdens de zondag rust. Verder maar naar Zonnemaire…

11.00 uur… en ben ik in Dreischor aangeland waar ik naar het landbouw museum Goemanszorg wil gaan. Daar was ik al eens vlak voor sluitingstijd, en wil meer tijd doorbrengen voor zoiets moois als Zeelands verleden. Helaas is het museum om 12 uur pas open. Ik wandel wat door het prachtig dorpje. Er staat een meneer bij de kerk waar ik een praatje mee maak. Er is nergens een kop koffie te krijgen vertelt hij. Alleen bij hem thuis.

Er staat een bank voor zijn huis. Daar mag ik wel even zitten zegt hij terwijl hij binnen wat rommelt. Opeens verschijnt hij met een kop koffie en ik ben blij verrast…
Hij vertelt over het uitgestorven dorp op zondagochtend en we belanden in een boeiend gesprek over calvinisme de katholieke kerk het jodendom en de islam maar ook hoe graag hij in limburg vakantie viert. Mijn accent is hem zeer bekend.
Als hij weer in Limburg komt staat bij mij de koffie klaar, geef ik aan.

 Hij maakt nog een foto van me voor zijn huis op de bank en ik bekijk de kerk nog even. Drie ganzen bewaken de ingang. Wat een gesnater. Prachtig zijn ze.

 In het hart van het dorp heerst nog steeds zondagse vredigheid. Tegenover het museum maar afwachten op een bank tussen het groen. Mijn trui kan uit en ik ben twaalf achttien, dertig en vijftig tegelijk in die heerlijke landelijke sfeer.

Twaalf uur tien, gaan de poorten open van het erf van Goemanszorg. Eerst maar koffie op het terras met aardbeiengebak met slagroom. De serveerster woonde een tijd in Limburg vertelt ze me. Ze werkte in de Winselerhof. Haar man was er op dat moment eigenaar. Te hoog gegrepen bleek weldra. Bij de kassa zit een behulpzame vrouw die over het ontstaan van het museum vertelt. De volgende uren dwaal ik door Zeelands verleden.

Ik verbouw vlas en meekrap. Er is een film over hoe dat zo ging in vervlogen tijden. Veel oud gereedschap te bekijken. Het ging door vele handen, dat is duidelijk zichtbaar. Wat zou ik graag in die tijd hebben geleefd. De wasketel en het wasbord, de karnton en de melkemmers. Kar en paard. De ploeg waar paarden voor gespannen werden. Als ik buiten kom duurt het even om terug te keren naar de zondag in mei 2006.

De kruidentuin/moestuin is zeer de moeite waard, pure nostalgie met klimbonensteunen van lange takken en klein snoeihout als rijshout bij de erwtjesplanten.  Nog even op het terras waar inmiddels een gezellige drukte heerst.

Er zit een echtpaar uit Leiden en een stel uit het Westland. We praten wat met elkaar over de natuur en de vogels. Waar ze hun vakantie doorbrengen en de charme van alleen op vakantie.

De mevrouw van de kassa komt er ook bij zitten.
Als iedereen weg is vertelt ze me haar trieste verhaal van “de echtscheiding.”
Hoe ze boerin was op een boerderij en nu in het dorp in een klein huisje woont. Door de scheiding verloor ze even het contact met haar zoon die partij koos voor zijn vader.

Ja, zo gaat dat. Maar zonen worden volwassen en gaan beseffen dat ze geen partij hoeven te kiezen. Zijn vader blijft altijd zijn vader en zijn moeder altijd zijn moeder. Ook al wonen ze niet meer samen op de boerderij. Opeens schrikt de mevrouw dat ze me zoveel vertelde. Ik stel haar gerust… Dat doen wel meer mensen aan de laagdrempelige Annemiek.
Ze geeft me nog een folder over alle musea van het eiland. De zon schijnt nog steeds en in mijn bloesje fiets ik verder…

De tocht gaat dwars over Schouwen Duiveland langs akkers in vakken verdeeld en met slootjes afgezet waar knotwilgen langs staan. Geel bloeiend koolzaad, aardappelvelden en opkomend graan. Kilometers geen auto te zien. Hier en daar een boerderij door hoge bomen omringd de wind vangend bij storm.

Uiteindelijk kom ik uit bij Moriaanshoofd bij de molen.
Even verder verdwijn ik weer het natuur reservaat in. Maar drink eerst koffie bij schelphoek. Er staat een wagen, friet en worsten te koop maar ook koffie. Leve de senseo nou ja beter dan niets. Er zijn wat stoelen, ik rust even uit en drink mijn koffie.

Als ik thuis kom in de stacaravan ga ik eerst lekker in bad en doe mijn handwasje rondom mijn lijf. Waar is nu mijn wasbord?? Och ja, in Goemanszorg. 48 kilometer op de teller.

In badpak zit ik nog even op het terras van de caravan De druipende was onder het afdak…Koken hoef ik niet want de tocht eindigde bij de visboer.
Een boek en vroeg naar bed… Het was weer een superdag…
Annemiek.

Mijmering 35 Antislak middel, de ijsheiligen in zicht, vriendinnen in overleg, courgetschijfjes in jasje en een verhaaltje.

Beste mensen,

Je bent wie je bent, maar wie ben je eigenlijk?

In hoeverre ben je echt jezelf en waar begint het deel product van de meningen en wensen van een ander?

Annemiek.

Mijmering 35 2025.

Tip… De courgetplantjes komen in het derde blad en werden omgezet in grotere potten. 

Direct in de volle grond durf ik niet met al die loerende slakken.

 De toiletrolletjes waarin de wortelkluitjes groeiden flink nat spuiten en vallen ze vanzelf open.

Niet teveel aan trekken om beschadiging worteltjes te voorkomen.

 

Het papier lost wel op in de aarde.

De plantjes courget kregen ieder een eigen pot, wat koemestkorrels,  en tot slot water. 

Dunne bamboestokjes houden de plantjes rechtop. 

De temperatuur daalde inmiddels met 10 graden en die daling zette in het weekend verder door. 

Te koude nachten...

De plantjes worden een weekje  binnen gezet achter glas,

 inclusief de fuchsiaatjes.

 Na de ijsheiligen half mei zal de kans op koude nachten minder zijn.

Dat wachten we geduldig af.

Tip 2… Drie verschillende tomatenplanten werden gekocht die een plekje kregen in de wasteil tussen de rucola… 

i.v.m. de daling temperaturen worden stokken in de wasteil gestoken, 

waar eventueel in de nacht een flanel lakentje overheen gaat.

Tip 3… Van een klein courgetje werden groente pannenkoekjes gemaakt. 

Het ingrediënten beslagje: Zelfrijzend bakmeel, snuf zout, 1 ei en met scheutjes melk omroeren met een garde. 

De schijfjes door het beslagje wentelen en in zonnebloemolie bakken in een stoofpan.

Op lage pit laten garen en bruinen zodat de schijf courget beetgaar word en het beslag niet te donker. 

Het beslag dat over was werd met melk verdund en werden pannenkoekjes voor later…

Tip 4…Maandagochtend drie vriendinnen in overleg. Thema korte lijnen! Hoe ga je om met mensen die hun frustratie via anderen bij je neerleggen. 

Ontspullen werd wederom gestart en de zadendoos bekeken. 

Doorgegeven wat nog gezaaid kan worden. Het kistje kan hergebruikt en komt voorlopig in de schuur.

Besproken hoe ik aan een passende ergonomische muis kan komen nadat in de verre omtrek niets passend te koop is en een besteld ding ook niet de juiste was. 

Een telefoontje met een bedrijf bracht als resultaat dat een dergelijke muis onderweg is en 175 euro gaat kosten. 

De muis komt twee weken op proef en kan terug gestuurd... 

Dat moet anders kunnen en de vriendinnen komen met oplossingen.

 Binnenkort komt wederom een kledingtas langs aan waar ieder uitneemt wat ze nodig heeft en weer doorgegeven. 

Wordt vervolgt! De maandagochtend bijeenkomsten zijn goud waard!

Mijn leventje… Ibtisam werd meegenomen naar het tuincentrum, waar we drie tomatenplanten kochten. 

Ze moet ergens oogst gaan zien anders verliest ze de moed. Haar zelf gezaaide tomatenplantjes zijn twee cm hoog en te laat gezaaid. Dat had ze binnenshuis moeten doen.

Ahmed en Fatima gingen mee om te vertalen al kan Ibtisam al veel Nederlands verstaan. We zijn daarna naar mijn hofje gegaan om haar te laten zien wat mest en goede aarde doet voor planten. 

Ze mocht twee courgetplanten van mij meenemen, die staan nu in haar kasje nog in pot en hoop ik dat ze die niet verzuipt.

De tomatenplantjes werden in goede potgrond gezet die onderin Ibtisams kas werd gestrooid. 

Hopelijk groeien ze als gekken om het meisje de vreugde te geven van eigen oogst. 

Ze bedankte zich hartelijk.
Voorlopig blijft haar oogst lavasblaadjes voor in de soep.

De slakken zijn ook in haar tuintje in opmars en aan de bonenplantjes begonnen. 

Maar eens eierschalen klein maken en rond de planten strooien. Alle beetjes helpen nietwaar… 

De volle vergietjes eierschalen werden geleegd in een stevig tasje dat ik van Janneke kreeg. 

Een dansje erop bracht een vracht scherp antislak materiaal. Ingegraven schaaltjes bier doen we maar niet bij de moslimfamilie…

Maandagochtend bijeenkomst.

Nog een vervolg fietsverhaaltje? 

Fiets vakantie Zeeland dag twee.

Wakker worden van de kou, zo dichtbij het open raam. Krijsende meeuwen en de geur van zoute lucht.

Een kop koffie is zo gemaakt en kruip ik nog even in mijn warm holletje. Heerlijke vakantie. Vandaag ga ik langs de Oosterschelde toeren…

Om half acht uur zit ik op de fiets met een boterham voor onderweg, flesjes water en wat fruit. De camping is nog in diepe rust, het is nog fris, mijn fleece vest moet aan.

Dwars door het dorp kom ik uit op de hoge zoom. Richting Burgh Haamstede door een laantje omzoomd met fluitenkruid en knotwilgen, langs stulpje de ‘blommentuun.’
Blindelings vind ik de weg naar Burghsluis. In de verte ligt het bekende huisje langs een slingerende wegje in een bed van fluitenkruid als in een wolk van Brussels kant.

Blijheid golft door me heen. Dit alles weerzien, na die lange winter! Verder weer want ik heb een afspraakje met de Oosterschelde. Daar loopt een fietspad langs het water. Geen auto die er komen kan.

De bijen/vlindertuin in bloei.

Eerst langs de stompe toren in Koudekerke. Even verder verdwijn ik in het natuur reservaat.
Er zijn wat banken bij gezet zie ik. Zal ik even pauzeren? Nee! Ik wil eerst alle mooie plekjes in vogelvlucht zien! Later in etappes veel langer…

Bij Schelphoek pauzeren, even verder begint project de ‘Tureluur!’ Landbouw grond dat terug werd gegeven aan de natuur. Broedplaatsen voor eenden kieviten meeuwen en de tureluur….

Mijn vest gaat uit en in de beschutting van het dijkje bespied ik met mijn verrekijker de broedplaatsen. Stilte alom nog steeds geen mens te zien.
Rond elf uur kom ik aan in Heerenkeet. Een hotelletje restaurant aan de waterkant. 

De waardin heeft een metamorfose ondergaan zie ik. Ze is veel afgevallen en lichtere streepjes kleur in het haar. De tweeling is “op reep,” zegt ze. Mee met opa, aas steken op het strand.
Ik mis de oude kater waar ik zo gek mee was. Die is overleden afgelopen november. 

De waardin verteld vol emotie hoe dat zo is gegaan. En ik vertel van mijn goeie Pommetje die 14 December is overleden.
Mijn stem begeeft het en ik zwijg maar even. De honden komen een koekje schooien en krielkipjes lopen op het terras… zoals weleer.

In de verte schemert de toren van Zierikzee. Dag dag! Tot de volgende keer.
Weer op de fiets, rechts van mij de Oosterschelde, links de dijk waarlangs schapen met lammetjes soezen in de zon.
Geweldig dat ik mijn eigen fiets mee heb. Daar houd ik het langer op uit dan een onbekende huurfiets.

In het zicht van Zierikzee. Twintig kilometer op de teller.

Ik zit lang op een bankje in de zon in herinneringen verzonken. In de luwte van een dijkje eet ik mijn boterham. Ik blijf er een tijd en volg urenlang de vogels met mijn verrekijkertje. Alleen natuur geluiden in de stilte.

Verder weer en aan de havenzijde kom ik Zierikzee binnen, wandel wat rond en koop een halfje brood in een klein bakkerijtje. Het is druk in de oude stad. Te veel toeristen in oppervlakkige jool. Drammuziek uit een kroeg. Terug naar de haven vind ik een winkeltje voor scheepsbenodigdheden  en koop een weervoorspeller die op oude zeilschepen werd gebruikt.

Als het water in het fijne tuitje stijgt is storm in aantocht. Het water heb ik (thuis in Landgraaf) met een druppel kleurstof gekleurd en ja het werkt…

Weer onderweg op de fiets rijd ik richting foei lelijk gemeente huis. Daar vind ik het fietspad richting Renesse.

Halverwege verdwijn ik weer het natuur reservaat in…

Ik besluit nog naar Burgh te gaan, dat moet kunnen.
Later op de dag geniet ik nog van de laatste zonnestralen op mijn terras. 48.5 op mijn kilometer teller. Bij Sonnemans werd zoethout, een stroop soldaatje en een wijnbal gekocht.

Nostalgie… voor het kind in mij. Deze prachtige dag besluit ik met een boek, een glaasje wijn en de stilte waar ik nooit genoeg van krijg…

Annemiek.