Ik heb intens de liefde lief gehad de zon de dieren en de mensen
in mijn levens herfst aanbeland
heb ik daardoor niets meer te wensen....
Annemiek november 2018
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bidden...
Bidden is niet enkel knielen
maar in stilte weten
en zichzelf vergeten
om te zijn voor elkaar...
al is het maar...
in gedachten...
Annemiek november 2018
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Petra….
Je weet
zoveel wat je nooit had mogen weten
je kent
menig gevoel dat teveel is geweest
toch heb je
een weggetje gevondenen is het leven weer een beetje feest….
Het is een feestje van verlangen
als je maar af en toe kan gaan schuilen
in je knusse warme nest….
Je hebt de stilte en de aarde nodig
met je handen diep in de grond
komt elke keer weer een stukje verwerking
op de manier die jij het beste vond….
Annemiek 22-05-2014.
Nu
komt ze nooit meer voorbij,
Haar
zwart met witte vlekjes.“Overlopen” naar de overkant,
Het pad op, door het hekje…..
Ze
vertrok in reservetijd,
Degene
die ze lief had om haar heen.Na een weekend blije wandeling en koekjes,
Liet ze ons onverwacht alleen….
Nu……
komt ze nooit meer voorbij,
Haar
zwart met witte vlekjes.De aftakeling is haar bespaart
In ons hart voorgoed een plekje…..
22 januari 2007.
Mijn lief vriendinnnetje
Annemiek
KERSTGELUK…..
Kerstgeluk ligt ver weg van supermarkt en kassa
Hand in hand met partner of kind
Frisse neuzen halen in de bossen
Wandelingen in de wind….
Gelukkig zijn heeft niets met breedbeeld tv’s te maken
En zeker niet met het nieuwste merk jas
Geluk is de weelde van een oude verwassen nachtpon….
En de herinneringen die horen bij een verweerde kast….
Kerstgeluk is tijd en aandacht geven
Zeggen wat je in de ander zo aardig vind.
Verpak dat maar in een innige omhelzing
Met een zoentje als kostbaar gouden lint….
Geluk zijn de lichtjes langs de weg naar huis in de schemer
Een dak boven je hoofd en een warm bedje
Een boek….. de winterzon en een kinderlied
Geluk is stilstaan….en je zegeningen tellen
Niet HEBBEN maar ZIJN is meer dan GENOEG.
De geur van hars wat dennengroen en een kaarsje
En de heerlijke rust van wat allemaal niet hoeft……
Annemiek
Kerstgedicht 2006
Mijn vrede
Mijn vrede
Vrede is ’n fiets bij ’n bank en ’n gedeukte thermos
Naast ’n kapelletje in glooiend land
Ver van zich voorthaastende mensen
’n Paard in de wei, het boerenland
Vrede is de sleutel onder de mat bij mijn zusje
Ik ben er altijd welkom en nooit teveel
Vrede is rusten in de schaduw van mijn hofje
Bij een eekhoorn en een tamme familie spreeuw
Vrede is Brussel Airport vroeg in de morgen
Vlucht 957 uit Washington U.S.A.
Een man met ’n laptop ’n skateboard en ’n koffer
Kwam weer thuis………bij zichzelf en z’n ma
Vrede is een hittegolf en de geur van regen
Een zwoele herfstdag zonder eind
Vrede is mijn eerste boek dat werd uitgegeven
Geschreven op een reis, terug in de tijd
Vrede is de grootheid van het kleine
’n Glimlach ’n bloem, ’n boterham met kaas
Twee kipjes onder een afdak van wilde wingerd
En een leven…..zonder haast
Vrede is oude vriendschap en de liefde
Voor een man, een vrouw en mijn geboortestad
Diepgaande zomeravondgesprekken
Een vriend op de fiets met een schaterende lach
Vrede is schrijven en de tijd vergeten
Kerstsfeer, dennengroen en ’n zilveren lint
Vrede is een oud verhaal van ’n stal en ’n ster
’n Houten kribbe, en een kind…..
Annemiek
________________________________________________________________________________
Kerstgedicht 2005.
Mijn vrede!
Vrede is een fietstocht langs het water,
Als de zon op komt in de peel.
Kipjes scharrelend op mijn boerenhofje.
En een mens waar ik mijn diepste gedachten mee deel.
Vrede is de geur van sering en lavendel.
De geborgenheid van mijn eigen bed.
De schoonheid van diep doorgroefde gezichten.
Een boek, een gedicht en koffie, vers gezet.
Vrede is een oude boom met jonge blaadjes.
En de wondere genezing van mijn ,,poezekind.”
Mijn stekjes en plantjes en honderden bloemen.
En mijn zoon waar ik steeds meer, een klankbord in vind.
Vrede is een mand met n’ blauwe theedoek,
Als ik ga oogsten op mijn land.
Vrede is de rijkdom van eenvoudig leven,
En de warmte van een helpende hand.
Vrede is een kaars wat mos een kleurig lintje,
En een huis vol dennegroen.
Bergen blijdschap en een stille glimlach,
Als ik voor iemand iets goeds kon doen.
Vrede is in doorwaakte nachten weten,
Dat er altijd een nieuwe dag begint.
Vrede is een oud verhaal van een stal en een ster,
''n Houten kribbe en een kind…..
Annemiek
______________________________________________________________________________
Ode aan een vader…..
Jij en ik…..we konden
het nooit winnen.
Jij en ik…..waren niet
genoeg.Nu gaan we nooit meer de strijd aan,
En eigenlijk voelt dat heel erg goed…..
Jij en ik…..bewandelen
paden
Die een ander niet volgen
kanDaar is respect… geluk en vrede
En niemand die ons nog kwetsen kan…..
Annemiek
_______________________________________________________________________________
Gedachten op de wind gedragen.
Is de wind die zacht over mijn wang strijkt, de zelfde die ook jou beroerde
Is de volle maan van deze avond, de zelfde die ook jou vervoerde
Heeft de maan jou geest geleid naar waarheen hij mijn geest bracht,
Of heb jij misschien vanavond, gewoon eens nergens aan gedacht.
Is de gloed in deze zwoele avond, die mij laat voelen hoe warm het was
Dezelfde warmte die wij samen voelden toen liefde onze pijn genas
Heb jij in stilte overwogen hoe alles toen zo mis kon gaan,
Of heb jij misschien vanavond er niet zo zeer bij stil gestaan.
Is er een zilveren ster gevallen in deze heldere zwoele nacht,
Heb jij misschien in stil verlangen de tijd gevoeld waaraan ik dacht,
Voelde jij je misschien deze avond, melancholiek en diep ontroerd,
Of heeft de wind jou in gedachten niet zo heel ver terug gevoerd.
Annemiek zomer 1969
GEVERIK.
Achter een hoekhuis in een straatje, van een gehuchtje bezijden Beek.
Ligt een paradijs voor kinderen. Ik ben er vanmiddag nog geweest.
In een tuin met vele hoekjes. Staat de tijd heel even stil.
Bij een caravan om in te spelen, is een zandbak, als je taartjes bakken wil.
Hoge bomen en wat struiken, een geheimzinnig kippenhok.
Om verstoppertje in te spelen, waar ergens vind je dat nog!
Er groeien en bloeien vele kindjes. Blozend in de zomer zon.
Je hoeft er niet netjes te wezen. Voor wie eigelijk, en….waarom!
Waar moeder zelf het brood bakt. Dikke sneden zaligheid.
Je raakt in dit dromenland, dag en uur vanzelf kwijt.
Een braam, een bes en ’n wiedend meisje. Een stapel stenen en een hek.
Daar achter ligt de moestuin te soezen. Misschien met groenten voor de weck.
Er ligt een boot om te spelevaren. ‘n Vlag en een mast komen daar nog in.
Je zou er mee naar Engeland kunnen varen. Ach ………Was ik toch weer even kind!
GESCHREVEN VOOR MONIQUE 2006
ANNEMIEK VAN DEURSEN
_________________________________________________________________________________
Zonne dag.
Er is ’n concert op mijn terras,
van uit de kersenboom van de buren.
Ik zit er loge in mijn nachtjapon,
En geen mens kan me begluren.
Familie mus kreeg al vroeg hun brood,
Piet spreeuw zijn appel op een stokje.
Zonnestralen flirten met zijn veren pak,
Kom maar luisteren op mijn hofje.
Van wilde wingerd, hedera,
Geranium en blauwe regen.
Tussen de klompjes en ’n mand,
Kom je beslist wat zaadjes tegen.
Charlotte……….en Madelon,
Graven in losse grond een bedje.
Misschien leggen ze nog wel een ei,
Dat word dan straks een zalig omeletje.
ANNEMIEK VAN DEURSEN 9-6-2006
_____________________________________________________________________________
JOHN….
We hebben de oogst van afgelopen jaar besproken,
De planning voor het nieuwe jaar gemaakt,
De droogte de revue laten passeren
De bonen courget en de sla.
We hebben je vijf sterren kamer bewondert
De gordijnen de belichting computer gestuurd
Het bed de douche en de bestelde drankjes
komen met een druk op de knop bij je in de buurt.
We hebben gezien hoe goed je verzorgd werd
En in je ogen zag ik je land
met de vergeten boerenkolen
En heb ik je voor een laatste keer
heel innig omarmt.
Annemiek 16 november 2010.
Volkstuin……….in
de regen.
Verdronken land met moddersporen.
In de schuilhut hangt nog zwak de geur van carboleum.
“Hij die sla laat groeien”, zaait een regenvlaag.
Verdronken land…. een stoet van regenjassen,
Met de hittegolf nog in mijn gedachten,
Bedenk ik, dat ik er echt niet mee zit.
Verdronken land…… te grote laarzen,
Bramen plukken in de regen.
Brengt modderspatten op mijn jas……
Bezopen land….. enkele zonnestralen.
Layca en Willeke met een parapluutje.
Het hoort er allemaal bij vandaag!!
ANNEMIEK
VAN DEURSEN 2006
_________________________________________________________________________________
VADER……
ZIJN MACHTIG LIJF REIKT TOT DE BOMEN,
OP ELKE KNIE PAST WEL EEN KIND.
ZIJN ARMEN ZIJN GEMAAKT OM IN TE SCHUILEN,
DE PLEK WAAR ZIJN KROOST BESCHUTTING VIND.
HIJ ZAAGT HET HOUT…..VOOR KOUDE DAGEN,
IN EEN PLAS VAN ZONNESCHIJN.
NOEMT ZIJN DOCHTER ,,MIJN PRINSESJE.’’
EN IK WEET DAT HET ALTIJD ZO ZAL ZIJN.
ZIJN MACHTIG LIJF REIKT TOT DE BOMEN,
ZIJN LIEFDE DAAR NOG BOVEN UIT.
GEZIEN DOOR AL DIE KINDER OGEN.
ZO MAAKT HIJ VOOR HEN EEN THUIS……….
GESCHREVEN VOOR MARC HOCHSTENBACH 2006
VOORJAAR.
Twee witte vlinders….en
de liefde,
’n stelletje mussen met
een korstje brood.Ontelbare blaadjes witte bloesem…….
Die vallen op het vele bloot!
Driemaal twee klompjes op
’n rekje,
Daar komen nog eens
zomerbloeiers in.’n Tas van mos en dito schoentjes…..
En ’n dikke mevrouw daar ergens tussenin!
Twee bloesjes op een
lijntje……
’n regiment washand
ernaast.Een spreeuw in duikvlucht naar een appel
Was het niet ZONDAG vandaag?
15 april 2007. ANNEMIEK.
_________________________________________________________________________________
PASEN
Paardenbloemen en
bloeiende bomen,
Langs de weg van Schinveld
naar Merkelbeek.’n Vage mestlucht bij een omgeploegde akker,
Een gezin op de fiets, terug van weg geweest.
Paardenbloemen en
bloeiende bomen,
Bij Jabeek en de
wintrakerberg.Met ’n rotvaart fiets ik naar beneden.
Als een vliegende vogel in het hemelzwerk.
Gele narcissen en bloeiende struiken
In stadstuinen en het park,
Spierpijn en mijn vergeten fietsbroek
houden me vast bij een terras op de markt.
Zonovergoten flanerende
mensen,
Een piepjong stelletje
hand in hand.Wielrenners met melkwitte benen,
Op weg naar huis door het heuvelland.
Bloeiende bomen
en…paardenbloemen,
Glooiend landschap rondom
een kerk.’n Fietstocht door heuvels en dalen,
Brengt me weer thuis…..dicht bij mezelf!
Annemiek Paaszondag 8 april 2007.
HET BOEK VAN JE GEZICHT…..
Ik lees graag in het boek van je gezicht
Ik lees de plooitjes rond je mond
Die er niet altijd zijn geweest…..
De strenge zakelijkheid en
de lach
Die schemert in de diepte,van ogen die nu nooit meer helder zijn
Door ouderdom en ziekte……
Ik lees in het boek van je gezicht
Alle verlies dat je hebt geleden
De lente en zomerse warmte die overging
En de herfst die we deelden…
Het boek verhaalt naast
gedeelde herinnering,
dat weldra voor jou de
winter komt.Maar dat kan ik nog niet aan mijn lief,
En ik blader terug….. naar hoe het begon.
Voor Johan
Januari 2012 Annemiek________________________________________________________________________________
VOLKSTUIN
In de stilte van de
zondagmorgen,
Aan de bosrand op mijn
land.Pluk ik aardbei en frambozen,
Vallen zorgen in het zand.
In het dal tuft het
miljoenenlijntje,
De tijd lijkt er stil te
staan,Tussen peultjes, sla en bietjes,
Doe ik het vandaag wat rustig aan.
Betsy neuriet zacht een
wijsje,
Willeke komt er met de
hond voorbij,Als ik al die rijkdom ga oogsten,
Groenten, bloemen en vredigheid.
Ver weg van stress en
drukte,
Eventjes doe ik er niet
aan mee,Kijk naar de sla en de wolken,
Wat ik ga koken, neem ik mee.
Tips en plantjes worden
uitgewisseld,
,,Goede raad’’ in
overvloed,Ruilen we bonen voor courgettes,
Met het recept voor de soep.
Zoek je aanspraak of de
stilte,
Alles heeft er zijn eigen
tijd,Er groeit boerenkool en vriendschap,
Soms voel ik me er heel erg rijk.
Annemiek