.JPG)
De eerste mijmering schreef ik einde 2006 en ging naar een vijftiental emailadresjes.
"Ons thuis."
 |
| Lees het hele artikel op Nu.nl |
Ik val met de deur in huis… mijn levenswerk het
consuminderhuis.
Tijdens mijn werkverleden als kostwinner, bijscholing…management
opleiding, alleenstaande moeder van een zorgenkind ben ik uiteindelijk in een
burn-out terecht gekomen. Een baarmoederverwijdering speelde ook mee.
Na twee jaar ziektewet was ik mijn baan kwijt (hoofd
huishoudelijke dienst in een bejaarden verzorgingshuis) en werd voor 80/100 %
afgekeurd.
Omdat ik de laatste maanden minder uren had gewerkt
(uitputting) werd van het lager salaris de 80% berekend van wat mijn inkomen zou
worden. Het was goed zo…
Weg van de ratrace oftewel jakkersleur werd het stil in mij. Door zelfreflectie ontstaan tijdens de burn-out (die veel goeds bracht) kwam een droom in zicht waarbij al mijn levenservaring ingezet kon worden voor de medemens…
Als kind wilde ik maatschappelijk werkster worden maar dat kostte geld en mijn moeder wilde niet investeren in haar kinderen…zeker niet in meisjes ook al had ik de drive en intelligentie daarvoor.
Door vele gratis cursusjes, lezen, zelfstudie en
leergierigheid was het niveau MBO bereikt (bleek uit een test) en op enkele
punten HBO.
Een selfmade woman maar vooral ervaringsdeskundige in alle shit die een mens
maar kan overkomen…
In 2006 richtte ik de consuminder kringen (grip op geld en leven) in Landgraaf op, en werd buddy bij maatschappelijk werk in schuldhulpverlening. De cursussen gaf ik in mijn woonkamer en de lokkertjes om mee te doen waren hergebruik spullen en kleding. Voor wat hoort wat… Mijn huis werd een loods van goederen…
In 2009 wist ik een pand tijdelijk in gratis bruikleen te
krijgen van Hestia (inmiddels HEEM wonen) en het eerste consuminderhuis was een
feit. Jawel een stichting met een bestuur.
De continuïteit en beleid
van het consuminderhuis is altijd mijn zorg geweest. Zoals ik het huis
heb opgericht moest het blijven en daar is jaren over nagedacht… Natuurlijk
komt aan mij ook een einde en het was zaak mensen op te leiden…
Met de cursussen "grip op geld en leven" is de continuïteit gelukt en heb ik een opvolger gevonden...
Samira Elmrabet zet mijn werk voort en draagt het gedachtegoed uit zoals ik het had en heb bedoeld en onze samenwerking is meer dan goed…
Samira timmert heftig aan de weg en geeft de cursussen zelfs in twee talen. Nederlands en Arabisch. Ze legt contacten met "partners" en geeft presentaties... We hebben al veel bereikt tijdens de energiecrisis en
aansluitende dure tijd. Ons loon was en is de voldoening om mensen te zien groeien...
We werken in gemeente Heerlen want die gaf en geeft
steeds meer alle ruimte en ondersteuning waar nodig… Daarin heeft Bob van
Bergen buurtopbouwer van Molenberg heel veel betekend en nog steeds en zal hopelijk
nog heel lang blijven…
De
continuïteit van de consuminderhuizen zoals bedoeld bij de oprichting is helaas grandioos mislukt. De reden?
Terugblik
naar het begin: Steeds weer leidde ik mensen op die hun eigen
ding ervan wilden maken. Vele voorbeelden daarvan beschrijf ik momenteel in
mijn vijfde boek.
Ongeveer anderhalf jaar geleden data rond februari…was de situatie als
volgt; Ik was druk als coördinator uitvoering consuminderhuis Molenberg dat ik (naast consuminderhuis Landgraaf) oprichtte
en dat al enkele jaren liep.
Druk daarmee had ik mijn beste vrienden J. S. en
T. B. de ruimte en het vertrouwen gegeven de coördinatie van consuminderhuis afdeling
Landgraaf te dragen. Beide huizen waren onderdeel van Consuminderhuis Parkstad
met een bestuur op afstand.
Ook J. en T. bleken hun eigen gedachte en invulling
te hebben over het consuminderhuis. Op
een dag werd ik uitgenodigd voor een bespreking met beide vrienden en een
bestuurslid.
J. en T. gaven aan niet meer met mij te kunnen en willen samenwerken omdat ik de hersenziekte ADCA had gekregen. Verdere toelichting kwam er niet...
ADCA manifesteert zich o.a. door lichamelijke uitvallen.
Voor de duidelijkheid: Ik was pas getest op dementie en alzheimer die deze hersenziekte mee kan brengen. De uitslag was positief en
mijn denken en doen was boven de gemiddelde mens van mijn leeftijd. De neuroloog feliciteerde me...
Mijn multitasking was iets lager geworden maar nog altijd
hoger dan menigeen in de leiding van de organisatie.
J. en T. namen het over in Landgraaf… Enkele weken later kwam de penningmeester
van het bestuur persoonlijk op een zeer kwetsende manier de sleutels van
Consuminderhuis Landgraaf in beslag nemen…en vertelde me dat ik daar niets meer
had te zoeken. Ik werd uit het consuminderhuis gegooid dat ik zelf had opgericht!
In beslagname van
de sleutels vond plaats in Consuminderhuis Molenberg en van de eerste uren kan ik me heel weinig herinneren…Alleen
dat ik met mijn hoofd op tafel lag te huilen…
Volgens mij werd ik naar huis gebracht en werd die dag en
nacht niet alleen gelaten. Voor mij betekende deze klap het einde en ik wilde
alleen nog maar ver weg van alle mensen. Als een kind troost zoeken bij mijn
moeder… de natuur. Het bos in… naar mijn
meest geliefde plekje aan het water om nooit meer terug te keren…
“Hij die de sla laat groeien” moet me toen hebben
gedragen, en stuurde mensen die in stilte naast me kwamen staan tijdens deze
diepe donkere nacht… Ze naar huis sturen is me toen niet gelukt en samen hebben we de nieuwe dag afgewacht…
Oké… in Landgraaf was ik eruit gegooid door twee mensen die zich mijn vrienden noemden… Was de ziekte ADCA een stok om mee te slaan?
Wat bleef was consuminderhuis Molenberg om mijn pracht werk voort te zetten... Mijn werk voor de
mens in nood zou doorgaan al werden vanaf dat moment de poten onder mijn stoel
gezaagd.
Twee consuminderhuizen met verschillende aanpak en visie
in een stichting… Ik bleef star mijn lijn volgen en dat was vooral maatwerk
voor de mens in nood en geen dagopvang en verrijking van vrijwilligers die geen schulden meer hadden...
De mens in nood voorzien van de hoognodige spullen zodat ze stabiliseerden maar vooral hen leren meer te doen met minder en grip op geld en leven.
Geld maakt niet gelukkig… grip op geld en leven wel.
Waar nodig werd doorverwezen naar de psychische zorg. De weg terug naar het
arbeidstraject verloopt soepeler als trauma’s een plekje hebben gevonden na eventuele EMDR
therapie of andere begeleiding.
Altijd bleef ik hen volgen in hun groei... Gigantisch veel mensen heb ik daardoor op een hoger plan kunnen zetten. De sores achter zich laten, werken aan afbetaling schulden. Vaak ging ik mee naar de rechtbank en zat bovenop verkeerde bewindvoerders...
Tweemaal werd ik door de rechter gedreigd verwijderd te worden omdat ik de rechtbank beledigde. Ik verontschuldigde me en lichtte mijn visie toe...
Te mooie verhalen om verloren te gaan en ik beschrijf vele misstanden in mijn vijfde boek.
Gaandeweg werd het noodzakelijk in consuminderhuis Molenberg andere sloten op deuren te zetten van ruimtes waar spullen waren opgeslagen en langzaam aan werd ik verder in een hoek gedreven… Men wilde me duidelijk kwijt...
Men vergat dat de sponsorwerving altijd via mijn kanalen was
gelopen en de sponsors vertrouwden me en terecht...
Om twee consuminderhuizen met verschillende visies een te krijgen werd door het bestuur een mediator aangesteld. Het was het begin van het einde…
Op een vrijdag ongeveer een jaar geleden ben ik met de
stille trom vertrokken. De woensdag ervoor heb ik enkele sponsors uitgenodigd
en hun medegedeeld dat ik niet meer mijn naam aan het consuminderhuis wilde
verbinden. De mensen die het beter dachten te doen mogen dat proberen maar
zonder mijn steun…
Ik heb per direct de sponsorwerving gestaakt en alle mensen die me steunden ingelicht… De mensen die de vrachtwagen schonken en de goede buur uit Zweden.
De hoge Piet van de TV en vele kleine bedrijven die me
financieel steunden omdat ze de mijmeringen al tientallen jaren lezen. Ze
kunnen me uittekenen… Er volgde een rouwproces alsof ik een kind had verloren…
Uiteindelijk heb ik het overleefd al was het kantje boord.
Nog steeds werk ik aan het gedachtegoed grip op geld en leven uitdragen en mijn werk wordt voortgezet door Samira Elmrabet waarvan melding in de mijmeringen...
De oogsttijd brak aan in september 2022 en in juni 2023 schreef ik bovenstaand jaarverslag. Om voorgoed een beroerde tijd uit mijn systeem te verwijderen...
Annemiek.
