Mijmering 33 Koude vegetarische wraps, gebroken asperges, maaltijd soep en een verhaaltje...

Beste mensen,

Zinvol leven bestaat voor een belangrijk deel uit kleine naamloze onzichtbare daden van vriendelijkheid en liefde…

Annemiek.

 Mijmering 33 2024

Twee dagen regen waarin het kind van de oude seringenboom volwassen werd. 

Als ik haar niet op tijd had geleid was ze zwaar van natte bladerenvracht scheef gaan hangen.

 Hoe mooi recht staat ze nu, reikend naar de kroon van de kersenboom.

Achter de oude seringenboom zijn opgeschoten jonge takken eveneens zwaar van de regen gaan doorbuigen. 

Ze werden met een panty been bij elkaar gebonden en vastgezet aan de stam van het ouwetje. 

Zo groeit haast ongemerkt de jonge generatie mee omhoog en zullen er nog lang takken voor de vogeltjes zijn.

Tip… Met de hak werd onkruid tussen de frambozen weggehakt voordat het diep kan wortelen. Onderhoud weet je nog… 

De onstuimige groei door de vele regen heeft nu warmte nodig om weer bloemen te laten bloeien….

en die warmte is Godzijdank gekomen.

Tip 3…Maaltijd groentesoep is een pracht restverwerker en deze keer wel heel goed gevuld met:

Halve dikke ui

Enkele wortels

Asperges

1 puntpaprika plus gewone paprika

Enkele tomaatjes

Twee groente bouillonblokken

De inhoud van de soep/zak (in de vriezer) waar ik stukjes stronk van bloemkool, bleekselderij en selderijblad in spaarde.

Werkwijze/tips: De gesnipperde ui altijd fruiten voor de

basissmaak en afblussen met 1 liter water. 

Eerst de harde soort groente snijden en toevoegen aan de soep, dan de zachte soort. 

De tomaat een minuutje laten zwemmen in de soep, eruit vissen en van schil ontdoen. Gesneden weer in de soep.

De wortels en asperges waren niet zo jong meer maar oh wat knapten ze op, 

na het schillen in de soep want “we gooien geen goei ete weg!” 

De groente beetgaar werd de soep afgezet en gaarde vanzelf nog wel wat na…

Tip 4… Zaterdag was minder aanloop naar de markt  (uitzendingen uitvaart de Paus en de Koning). 

 Het loont nog even naar de markt te fietsen. 

De handelaren moeten het spul kwijt zo voor het weekend en het is al laat tegen half vier.

 Jawel… gebroken asperges drie kilo voor 5 euro… 

Door de vertraagde informatieverwerking heb ik even tijd nodig, 

wat gezien wordt als twijfel. Oké… zes kilo voor 5 euro dan maar...

....en was ik aan het denken aan wie ik ze kon doorgeven.

Asperges schil je met de dunschiller van de top naar beneden al weet je niet waar de top zit bij gebroken asperges. 

Een schijfje van de onderkant snijden als de onderkant al duidelijk is.

De asperges in water gezet werden ze later in de woonkamer tijdens een muziekprogramma gesorteerd en rauw ingepakt. 

De dunnere in kleine verpakkingen als groente bedoeld. 

De dikzakken in grotere porties voor de soep. 

In de vriezer ermee in hergebruik zakjes. 

Een deel doorgegeven aan iemand die net als ik ook de moeite neemt de goede gave te verwerken…

Ingevroren asperges in bevroren toestand in een pan met water leggen, 

aan de kook brengen met iets zout en een schepje suiker en vanaf kookpunt acht minuut aan kookpunt houden. 

Eieren erbij als je wil…Na die acht minuut zijn de asperges ontdooit en gaar en de eieren precies goed.

Met verse asperges precies hetzelfde… een stukje roomboter smelten (niet bruinen) 

en over de asperges/ei gieten net voor het serveren. 

Bestrooien met peterselie wat ik even niet had…

Tip 5… Koude vegetarische wraps zijn snel gemaakt en heerlijk bij warmer weer. 

Je kan ze besmeren met pesto of kruidenkaas die ik zelf maakte van uitgehangen volle
yoghurt en knoflookstengels met peper/zout.

Blaadjes rucola en bloedzuring had ik in de tuin

Met de kaasschaaf slierten van een komkommer trekken.

Tomaatjes en/of schijfjes puntpaprika snijden

Misschien mozzarella als je hebt of tonijn?

Maak je eigen feestje ervan en vouw de wrap dicht als een envelopje… 

Ik kon het niet laten blaadjes en bloemen van de daslook te gebruiken die beiden eetbaar zijn.

Mijn leventje… Tijdens regendagen spaar ik de vuile was op om te kunnen drogen aan de lijn buiten als de zon weer gaat schijnen. 

In daluren stroom op zaterdag werden de wasjes gedraaid. 

Tegen de avond is de hele reutemeteut gevouwen en in de kast. 

De zon deed samen met de tijd mijn werk terwijl ik appeltjes kocht, asperges sleepte en schilde in de zonneschijn.

Tot slot nog een vervolg verhaaltje…Fietstocht naar Eindhoven dag twee…Aankomst.

In Geldrop zochten mijn ogen terrasjes met kussentjes in stoelen, niet dus.

Toch weer even pauze en koffie, dan maar op een harde stoel. Een stukje lopen…op mijn wenkbrauwen kwam ik aan de rand van Eindhoven. 

Een wielrenner vertelde dat de weg naar de Belgische buurt, dwars door de stad nog acht
kilometer was.  “Sterkte, veel sterkte.’’ wenste hij me, terwijl hij me meewarig bekeek. Ik moet er wel erg afgepeigerd hebben uit gezien in ieder geval geblakerd.

Bij het volgende stoplicht dat op rood stond, haalde ik hem in en kon niet nalaten op te merken dat een renfiets ook niet alles is.

Langs de Daf de borden richting centrum volgend kwam ik bij het station en kende de weg weer, richting Woensels winkelcentrum.

Daar heb ik lang in een bushalte gezeten op een bankje waar twee schroeven uit staken volgens mij. Dus niet, dat waren mijn billen die ten einde raad waren.

De kindjes van de bonus familie.

Ik fietste, ik liep, ik kroop... richting Leuvenlaan. Bij de cafetaria op de hoek een ijsje waarmee ik de straat van Petra en Peer inliep.

Halverwege zette ik nog een sprint vol bravoure en viel min of meer elegant met fiets en al de voordeur door, na onder de mat de sleutel opgeraapt te hebben.
De fiets op de standaard in de gang en de trap op, kleren uit op de overloop en in heerlijk warm badwater…

Hoe zalig kan een ligbad zijn, mijn lijf in Linda’s wonder crème gezet en mijn oud katoenen nachthemdje aan.

Later ben ik nog op de bank in slaap gevallen, heb een boterham met peperkaas gegeten en heb koffie gezet met paracetamol. Toen Petra en Peer thuis kwamen had ik mezelf weer wat opgekrikt en onderdrukte de pijnstiller de ergste pijn.

Hoe trots waren ze op me, weer een overwinning op mezelf, grenzen verlegd, afzien en oeverloos genoten.

Bij Petra en Peer ben ik blijven slapen en vroeg weer op, want ik wilde wel naar huis.

Met de fiets op de trein, dat moest ik ook nog leren, maar eerst naar het station fietsen.

Het laatste stuk hield het fietspad op en zag ik in de verte het station liggen achter een autobaan.

Hoe kwam ik daar nu, er was beslist een tunnel of zo die ik over het hoofd had gezien.

Het zal wel, met mijn fiets onder de arm ben ik de vangrail over geklommen... de autoweg over gewandeld, weer een vangrail en heb de trein gepakt. 

Wat nerveus van alle tegenslag was ik ook nog de verkeerde coupe in geschoten. Er stond al een fiets en een student waar ik zo ongeveer opklapte. 

Toen ik erbij gepropt was gingen de deuren dicht en stonden we als haringen in een ton. Als iemand naar de WC moest was het over twee fietsen heen kruipen.

In Weert moesten enkele mensen eruit, maar eerst dit mens met haar fiets, om ruimte te maken.

Vlug maar zoeken naar een ander deel van de trein, waar meer ruimte zou zijn, dat heb ik dus niet gehaald…
De trein vertrok, en stonden mijn fiets en ik even later op een verlaten perron.
Van alle stress heb ik twee gevulde koeken gegeten en een megabeker koffie gedronken…

De volgende trein zou een uur later komen en had prompt een half uur vertraging.

Bij de N.S. roepen ze dat tegenwoordig heel leuk om. Het woord vertraging hoor je niet meer, een jolige juf roept heel blij om, dat de trein van elf uur om half twaalf het station gaat binnen lopen.
Fiets erin en in Heerlen eruit… door de vertraging de aansluiting naar Landgraaf gemist,

In de middaghitte de berg op gefietst van Heerlen naar huis, waar de kipjes geen drup water hadden, er was een ongelukje met de waterbak geweest wat Joseetje niet had opgemerkt…

Arme arme beestjes, ik zag en hoorde het aan hun gekrakeel, snel water en graantjes geregeld en Charlotje even aan gehaald en bemoedigend toe gesproken. Zij was nog meer van streek dan Madelon. Ik kon wel janken, arme beesten, met die hitte, hoelang al zonder water?

Naar bed en het rolluik lekker dicht, tot het avond werd.

Met de kipjes is het wel goed gekomen en ook met de zadelpijn.

Pommetje de poes was helemaal in haar sas ook al liep “het vrouwtje” wat stijf.

De spierpijn is toch wat langer gebleven.
Het was het waard, zeker weten.

Mijn grenzen opgezocht, en verlegd, genoten en geleerd… Op de fiets naar Eindhoven langs een meanderende rivier is echt wel 200 kilometer. Die werden in twee dagen afgelegd…

Voor herhaling vatbaar, maar anders en ik weet al hoe.
Het wachten is op een mooie zomerdag!

Annemiek.