Beste mensen,
Zalig zijn zij die van de auto meer met de fiets
gaan. Naar de ambachtelijke bakker, de
markt en de boer op. Ze zullen weer mensen ontmoeten…
Annemiek
Mijmering 47 2025.
Tip…
Al een week pijn rechtsonder in mijn rug. Naar de huisarts en/of
fysiotherapeut zou je denken maar deze eigenwijze besloot 38 kilometer op de
fiets aan zelftherapie te gaan doen. Daarna kan ik altijd nog de medische molen in.
De ecostand op de fiets en flink trappen naar Schinveld
waar in “Nonke Buuske” werkpaarden voor een ploeg het land gingen ploegen. Daar
moest ik natuurlijk bij zijn.
 |
Geplukt onderweg langs Herens wegen
alleen het witje is uit mijn tuin. |
Er waren tevens dames aan het kantklossen en
houtsnijden was ook nog te zien. Ik had een boek meegenomen voor in het
boekenkastje en eentje weer mee naar huis.
Koffie met kruimel/puddingvlaai en de sfeer van het
boerenerf op me in laten werken…
De weg terug in een keer afgelegd en was de rugpijn verdwenen… De dag erna merk je
dat pas goed…
Tip
2… Hoe krijg je een loeizware pot naar buiten?
Jawel
met een drietand en trekken over het vloerkleed.
Een dikke molton dweil aan het
eind van het vloerkleed geschoven en gleed de pot verder op
de tegenvloer.
De keuken
loper op en buiten over het stoepje. Even kantelen en een korte krachtexplosie.
De grootste lidcactus staat nu ook onder de oude seringenboom…Zomeren heet dat
tot oktober.
Tip
3… Tot mijn verbazing vond ik onderweg fietsend langs Herens wegen al bloeiend boerenwormkruid. Verder iets wazigs een tintje lichter geel.
Een beetje werd geplukt en thuisgekomen kwam daar een toefje wit uit de tuin
bij.
Een pracht boeket waar een mens helemaal blij van wordt.
Er kwam geen
broeikas of vergif aan te pas…
evenmin lange vliegtuigvluchten van geïmporteerde
bloemen uit Zuid Afrika.
We moeten ze gewoon niet kopen, die aanslag op het
milieu bloemen,
dan houden de inkopers daar wel mee op…
Tip
4…Vaste planten kopen voor in potten op je terras is beter dan eenjarige zomerbloeiers. Je hebt er jaren plezier van. Ze bloeiden vroeg in het voorjaar en mogen nu
uitgebloeid rusten in de volle grond.
Daar blijven ze, komende zomer herfst en
winter, tot ze volgend voorjaar weer gaan bloeien.
Misschien zet ik ze dan wel
weer in de manden bij de geraniums die ik in de winter binnen zet…
De planten die
achterbleven hebben nu meer plaats zo vol in groei en binnenkort bloei.
Het waren eenjarige zomerbloeiers (daar ging hij voor
door) en werd voor de winter in de volle grond gezet. Experiment! Je weet maar nooit.
Wel op een beschut plekje met wat
hooi rondom.
Ze bleven tot mijn verbazing in leven en zijn in het voorjaar overgezet
in een mand waar ze nu zelfs bloemknoppen krijgen…
Niets hoopvoller dan de
natuur…
Tip
5…Sla en gebakken aardappeltjes met rozemarijn.
Je
kan daar opeens zin in krijgen.
Vier
aardappeltjes werden in de schil beetgaar gekookt met tegelijk twee eitjes.
Acht
minuut vanaf kookpunt…
Een stronk witlof werd
in de lengte doorgesneden en het harde stukje eruit. In grove stukjes snijden
en in een kom.
Een
paar slablaadjes, uitgeknepen halve citroen, een tomaat, peper en zout erbij en husselen.
Een
klein komkommertje werd met een lepel van zaad ontdaan. Het
vocht/zaad in een glas met water aangevuld en de komkommer in smalle reepjes
snijden.
Scheut
olijfolie en een eetlepel vlierbloesemsiroop en dat kan ook honing zijn of een
schepje suiker.
Een
appel in blokjes gesneden erbij en alles goed omscheppen.
Stukjes
tomaat en partjes ei bovenop.
Twee van de vier aardappels werden in schijven gesneden en gebakken in zonnebloemolie. Als de
schijfjes zijn omgedraaid kunnen naaldjes
rozemarijn meegebakken…
Het glas komkommer sap kan erbij
geserveerd. En die overige twee aardappeltjes? Zijn voor morgen…
Tip
6…Witlof/sla/schuitjes...
De
twee gekookte aardappels van gisteren werden van schil ontdaan en
in stukjes
gesneden.
Ik doe dat met een eiersnijder.
Een
stengel bleekselderij in smalle reepjes snijden, en in een kom
mengen met de aardappel.
Wat
rozijntjes, scheut olijfolie en peper/zout toevoegen.
Yoghurtdressing
maak je zelf van een eetlepel mayonaise,
likje mosterd en
de nodige yoghurt tot de juiste dikte.
Deze dressing kan door bovenstaande
aardappelsalade.
Twee
wortels werden van schil ontdaan en in repen geschaafd.
Dat kan
met de dunschiller, al was raspen beter geweest.
Het eindresultaat ziet er wat rommelig uit.
Een
klein veld komkommertje werd in de lengte doorgesneden en van
vocht en zaad ontdaan
(kan in een glas aangevuld met water.)
De helften nogmaals doorsnijden en in kleine stukjes.
Mengen met de wortelslierten en dressing van:
Scheut
olijfolie, scheut kruidenazijn, peper/zout.
Enkele
hele blaadjes witlof of andere stevige sla wassen en op een
schaal leggen.
Vullen met de salades die je maakte. Achteraf gezien had ik de
wortels beter kunnen raspen.
Zou mooier zijn geweest.
Mijn
leventje… Wederom een serie dagen boven de 25 graden en start ik per direct met
het tropenschema…
Om 5 uur loopt de wekker af en alle deuren en
ramen open.
Tot half negen aan de slag en alles weer sluiten.
Douchen en
verzorgen en een hoognodig boodschapje gedaan.
Even lezen en in mijn ligstoel en heb ik het nog 12 uur
zien worden…
Tot 14.00 uur geslapen en lukt het weer een paar uur mijn lijf
overeind te houden… De was is droog en kan gevouwen… en kan een ladekastje
ontspult worden…
De laden zijn stuk… Dat
zou zomaar een bloempottenkastje kunnen worden
aan de zijkant van mijn huis en kan
de grote joekel van een
kast geruimd worden…
Volle twee uur heb ik aan de ladekast gewerkt.
Wat wordt
bewaard, wat kan bij het naaispul, wat in de schuur en wat kan doorgegeven.
Alle sokken nagekeken en gesorteerd.
De dikke wintersokken in de kledingkast in
een bak.
De kapotte laden kunnen per keer naar beneden want ik zit nooit met
lege handen in de traplift.
Een stel hoera sokken met een gat kwamen in de
schoenpoetsdoos.
Een pasje van starbucks koffie uit New York kwam in de
bestekbak. Bruikbare herinnering. Je kan daar zo heerlijk deeg van het aanrecht
mee krabben.
Al eens gedacht aan halskettingen met herinneringen aan
kastdeuren ophangen?
Dan zie je ze tenminste… Het team dat me begeleid bij de
hersenziekte leek het beter dat ik in de laatste ronde een vrouwelijke
huishoudelijke hulp kreeg. Dat voelt inderdaad beter met de nieuwe uitvallen die ik
momenteel heb.
Alleen moet Meander nog een vrouw zoeken die bij me past.
Lijkt
me moeilijk… Intussen heb ik wel al afscheid genomen van Jeffrey de meneer die
een jaar mijn huishoudelijke hulp is geweest. Ik hou niet van
langdurig afscheid
nemen… We zullen elkaar beslist wel eens ergens zien. Het leven gaat verder…
Terug in de tijd...Mart
deel 5…Inmiddels had ik wel oren naar het aanbod van
woningcorporatie WONEN ZUID in Heerlen waar een pand beschikbaar werd gesteld
om als consuminderhuis te dienen. Heerlen was helemaal onder de indruk van
Consuminderhuis Landgraaf.
Het pand werd samen met het bestuur bekeken en was
volmaakt. Een groot parkeerterrein met rondom muren en een hek waaraan
aangrenzend een flinke ruimte met openslaande deuren lag. Dat zou de meubelopslag kunnen worden. Daarnaast
een kleinere deur met een gang waaraan twee kleinere kantoorruimtes lagen.
 |
Een mannelijke courgetbloem
gered van een slak. |
Een van die ruimtes kon cursusruimte zijn en de ruimte dichterbij
de achterdeur voor matrassen en vloerkleden. Tevens een stukje met kasten
afgebakend voor Mart om groente in voor
te zaaien dichtbij de grote ramen. Maar dat kon later…
Iets verder aan de gang zou een cursusruimte voor
kooklessen kunnen worden met (als een klein muurtje werd gesloopt ) werkruimte
voorbereiding kookles. Een soort woonkeuken. Links was een grote ruimte voor het
personeel (pauze ruimte voor de vrijwilligers.)
Er was een keukenblok om koffie
te zetten en af te wassen.
Aangrenzend een kantoortje dat afgesloten kon worden.
Rondom zaten ramen daarin. Iets verder was de entree voorkant van het pand met daarnaast de grootste zaal waar de algehele
kledingruimte zou komen. Een klein hokje als speelgoedruimte en achterin,
uitgebouwd de tuin in, een ruimte voor babykleertjes met toebehoren.
Het was een geweldig groot pand en in afwachting dat we
het konden betrekken heb ik direct in Landgraaf binnenkomend meubilair en spullen
die we in Heerlen konden gebruiken apart laten zetten. Grote dressoirs en
kasten die ik normaal zou weigeren werden aangenomen. Beschadigde kasten
eveneens. Ze werden in de kelder van het consuminderhuis in Landgraaf
opgeslagen… De kelder raakte al snel vol, en niets zou gekocht hoeven te worden
om pand Molenberg in te richten…Als het pand schoongemaakt was kon verhuisd
worden en starten…
 |
De bijtjes helpen en stuifmeel
overbrengen naar een mevrouw bloem. |
Toen ik het bestuur de volgestouwde kelder liet zien waren
ze verbijsterd, niet beseffend neem ik aan, dat elke plank of kastje al een
plekje in het nieuwe consuminderhuis was toegedacht.
Eerst maar de officiële kant afwerken en handtekeningen
zetten. Dat was werk voor het bestuur. Een stichting met twee consuminderhuizen
zou het worden… en het pand in Heerlen onder dezelfde voorwaarde als in
Landgraaf. Tijdelijk gratis in bruikleen. Stroom en gas was voor rekening
consuminderhuis.
Nou er waren heel veel ramen waardoor de winterzon het
pand kon verwarmen en bezig zijn houd de mens warm… Intussen was het nog zomer
en hadden we voorlopig geen verwarming nodig.
Een team vrijwilligers ging onder mijn aanvoering het
hele pand schoonmaken. De grootste klus waren alle rolluiken en ramen
dubbelzijdig wassen. Dat was samen met een maatje mijn werk.
In mijn werkverleden, eigenlijk vanaf mijn vroegste jeugd
had ik altijd een leidinggevende functie, nog laat heb ik een managementdiploma
gehaald. Ik was altijd een keihard meewerkende leidinggevende, die zelf de
zwaarste kar trok en niet boven maar naast het
team stond.
De mensen in mijn teams konden dan ook niet achter
blijven… Naar ons gevoel hebben we indertijd bij Consuminderhuis Molenberg honderden
ramen gewassen, al zullen het wel minder zijn geweest.
Volgens het bestuur moesten alle muren in de latex en
volgens hen had ik daar geen verstand van en werd een (bevriend)
schildersbedrijf ingeschakeld. De opdracht was geweest (volgens de
schilder/eigenaar van het bedrijf) dat de klus snel geklaard moest worden. Ik
ging ervan uit dat elke euro goed besteed zou worden. Misschien wel met korting
voor het goede doel.
Alhoewel… Eerst maar eens de kat uit de boom kijken…
Heel vroeg in de ochtend was het bedrijf al begonnen met
de kledingruimte latexen wat volgens mij onnodig was, want daar kwamen rondom
hoge kasten. Het was duidelijk dat de schilder/eigenaar zijn vrouw had
meegenomen die met een wit overalletje aan wat klunzig met een roller heen en
weer stond te wapperen. Voor vol uurloon neem ik aan? Ze praatte teveel en
meneer eveneens die zich zwaar verkeek op mij.
 |
| Tropenschema woensdagochtend zes uur. |
Dat doen mensen wel meer als ik met een oud werkkloffie, met
een bezwete kop meewerk... Wat oppervlakkige opmerkingen maken en is het niet
moeilijk om voor een domme gans door te gaan.
Meneer was duidelijk een haantjesfiguur die graag
belangrijk wilde zijn. Hij vertelde al snel dat het bestuur had aangegeven dat de
klus snel moest geklaard. Daarom had hij latex voor buiten besteld die 100 euro
de emmer kost. Het mocht wat kosten volgens hem. In de gang stonden wel tien
van die emmers. Ik was laaiend!! Zoveel
geld wegsmijterij. En ik maar overal presentaties geven om vervolgens de
opbrengst in de kas van het
Consuminderhuis storten.
Ondertussen had ik me bij de schilder bekend gemaakt als
coördinator uitvoering met het bijbehorende zakelijke overwicht. Meneer werd
opgedragen direct te stoppen met het latexen van de kledingruimte. Alleen de
entree kon hij schilderen, de muren toiletten en de ruimte voor de kooklessen.
Daar had hij geen tien emmers latex voor nodig en de rest kon misschien terug?
Hij mocht het bestuur bellen als hij wilde… Dat heeft hij zeker ook gedaan en
had ik me weer een stukje meer gehaat gemaakt…Het zal mij worst wezen!
Van de overige ruimtes hebben we de muren met sunsoda
afgewassen want de verf die erop zat bleek afwasbaar te zijn… Een echtpaar
vrijwilligers waarvan de vrouw een deel van de leiding zou krijgen hebben toen
dag en nacht gewerkt en velen met hen…Het terrein van Gerda zou de zolder
worden waar Kerst en Paasspullen werden opgeslagen en knutselspullen. Een harde
kern was dag en nacht keihard bezig. Met heel veel plezier en werden goed
verzorgt.
Uiteindelijk werd het overal schoon en fris en zag ik steeds
beter waar wat zou komen… Aan de vloeren hoefden we niets te doen, overal lag
traject tapijt of tegenvloeren. Maatschappelijk werk waar ik nog steeds werkte
als buddy schuldhulpverlening was toe aan nieuw meubilair. Niet dat daar iets
mis mee was maar om de zoveel tijd mogen ze vernieuwen… Per direct heb ik
beslag gelegd op tafels stoelen en bureaus. Ze werden in etappes naar Molenberg
gebracht en de pauzeruimte plus kantoor was al ingericht.
 |
Vochtig stof afnemen op lage plekken,
kan met een uitgewrongen mop. |
Gerda was alweer kleedjes aan het maken, dat deed ze als
verrassing en ze werden op enkele tafels tijdelijk geduld. Gerda en mijn smaak
staan haaks tegenover elkaar wat wel eens voor komische situaties zorgde, al
kwamen we er altijd uit op een enkel keer na… Onze vrijwilligers zijn grotendeels
troepmakers en een vaatdoek over de tafels halen was beter dan elke keer
kleedjes wassen.
De erfenis kunst van mijn overleden vriendin Ineke kwam
aan de muren in de ruimtes waar alleen leiding en vrijwilligers van het
consuminderhuis kwamen. Dat zou cachet geven bij bezoek hoge heren of
rondleidingen.
Terug
naar Mart…De stilte was gevallen en zijn Mart en ik samen door de
tuin gelopen. We vonden complete stortplaatsen van poepluiers en overgegooid
snoeiafval van aanliggende buurtuinen. Duizenden brandnetels en distels,
keiharde grond als beton en twee scheve bomen…
Het bestuur had als voorstel onkruidverdelger te strooien
waar alles van dood ging en de tuin een jaar of langer zo te laten liggen tot
alle leven was gestorven… Slechter voor de Aarde kan haast niet. De beslissing
lag bij Mart… en voor hem was het direct duidelijk.
Mart heeft een jaar gewerkt om die tuin onkruidvrij te
krijgen en begon met die scheve bomen omzagen. Hij heeft de wortels compleet
uitgegraven en het hout werd droog bewaard om tijdens de gratis Kerstmarkt op
het plein in vuurkorven aan te steken… De kinderen hebben marshmallows gepoft
en ondanks de kou hebben we toen lang rond de vuren gezeten terwijl kinderen
speelden op het plein…en bedacht ik hoeveel vreugde Mart zijn werk had gebracht…
Annemiek…
