Mijmering 56 Ongewenst groen en zeer gewenste kindjes, doorstroom vriezer, uitgekookte filters afzuigkap en blij verhaal over TOM

Beste mensen,

Wie veel karakter heeft, heeft weinig eigendom, want hij hoeft niet op te bieden tegen de koopzieke medemens. 

Mode interesseert hem niet en dure spullen of wat in is evenmin… 

Zijn meerwaarde zit in zijn en niet in hebben…

Mijmering 56 2025

Tip…Wat kan je veel doen tijdens een vroege zondagochtend. 

Om zes uur luchten en ontbijtje buiten. 

De potplanten gieten en uitgebloeide blommen uit de planten knippen in mijn ouwe verwassen nachtplunje…

De ongewenste wilde wingerd terughalen van de buren en ze bestraffend toespreken...

Kindjes aardbeiplant aan uitlopers werden wederom verankerd in potjes aarde, 

mijn kroost groeit dagelijks in aantal. Weet je nog? 

Stukje gebogen ijzerdraad om het plantje en neerdrukken in de aarde van het potje.

Soms is er nog ruimte in de grote bak naast of tussen de moederplanten. 

Zo niet dan komt een bakje onder het potje en staan ze op het stoepje zolang de scheut strekt. 

De uitloper wordt na het eerste “kind” afgeknipt…anders raakt moeder uitgeput…

Tip 2…Het voordeel van een kleine diepvries is wel dat de inhoud snel wordt verwerkt. 

Zakjes gespaard roodfruit aardbeien en frambozen werden gewogen (1300 gram) 

en in een pan ontdooit door de tijd. 

Ik moest plaats hebben voor het goede brood van bakker AROMA die op vakantie gaat.

Het rood fruit ontdooit werd de staafmixer erdoor gehaald. 

Niet te lang…en 2:1 geleisuiker toegevoegd. 

Op een kilo fruit 1 pond geleisuiker dus werd 1 pakje geleisuiker plus nog ongeveer een derde pakje.

Aan de kook brengen en 4 minuut aan de kook houden…

Kokend heet in schone potten gieten, 

deksel erop en op de kop zetten. 

Mooi light spul voor taarten en nagerechtjes.

Tip 3… Bloemkool op maaltijdsalade…

Bloemkool van Hollandse bodem in de reclame…

99 cent per stuk en neem je de grootste. 

De nodige roosjes werden geblancheerd. 

Vanaf kookpunt acht minuut. 

Een beslagje gemaakt van een beetje zelfrijzend bakmeel, een ei, snuf zout en melk.

Zorg dat het beslag dik is en wentel de nog lauwe bloemkoolroosjes door het beslag. 

Aan alle kanten bakken in de stoofpan in zonnebloemolie.

Ondertussen werd een salade gemaakt van: 

grove sla, handje witte rozijnen, stukjes rode paprika en gemengd met scheut olijfolie, 

kruidenazijn, peper/zout en vlierbloesemsiroop (of honing.)

Mengen en afwerken met stukjes tomaat en komkommer plus enkele gepaneerde bloemkoolroosjes midden op.

Tip 4 Storm en regen voorspeld en werd het rijpe zaad geoogst voordat het naar de Filistijnen gaat. 

De peultjes van de siererwt wil ik toch echt behouden. 

Ze springen open en de zaadjes vliegen ver weg, de wijde wereld in. 

Doe je de bijna gedroogde peultjes in een fles of karaf (wel open laten) 

dan blijven de zaadjes bewaard. De fles binnenshuis of onder het afdak of zo…

De zaadjes van de stokroos kunnen verder drogen in een open bak ook binnenshuis of onder het afdak…

Tip 5… Hittegolf klusjes binnenshuis. Limland werd weer eens bloedheet maar we moeten wel in beweging blijven. 

Een stuk van het keukenblok werd onderhanden genomen en wel op een manier waar je vrolijk van wordt.

De tweepitter inductie kookplaat werd even op z’n kant gezet en met een vaatdoek om een mes de luchtgaatjes schoongemaakt. 

Daar is eens chocolademelk langs gegaan.

Ondertussen werd de grote nostalgische pan gevuld met water op het gasfornuis gezet, 

met een lel gewoon geconcentreerd afwasmiddel erin. 

De vreselijk vette afzuigplaatjes werden in de pan gezet en jawel uitgekookt.

Ze zijn van aluminium dus soda mag daar niet bij, 

dan oxideert de aluminium. 

Met de schoonmaak wc borstel werden de plaatjes onder het kokend sop geschrobd.

Van links en rechts en omgekeerd. 

Uiteindelijk werden ze onder de kraan afgespoeld en op de tuintafel te drogen gezet.

Er kwam staalwol aan te pas, bij het binnenste van de afzuigkap op randjes en richels. 

Dat mag wel met SUNSODA inclusief bovenkant afzuigkap met een sponsje. 

Onderhouden wat je hebt hoeft nog lang niet vervangen,

daar doe je de Aarde en je portemonnee een grote dienst mee…

Tip 6… De hot zaterdag werden drie machines was erdoor gedraaid en op de lijn buiten al gesorteerd. 

Het werden korte lijnen. 

Direct opgevouwen en in de kast en de volgende was aan de lijn.

De hergebruik zipp zakjes mochten mee fladderen in de wind en werden op tijd binnenstebuiten gekeerd.

Je moet het ijzer smeden zolang het heet is oftewel…gebruik maken van een hotdag voor de regen komt.

Tip 7… Asperges snelmenu… 

Natuurlijk wordt ik ook moe en is een gezond menu snel gemaakt. Een zakje asperges uit de vriezer in water in een pan gelegd. (in de goedkope tijd geschild en rauw ingevroren.)

Daar kwamen twee eieren bij en net genoeg water plus een snuf zout en een schepje suiker.

Aan de kook brengen en acht minuut aan de kook houden. 

Met de schuimspaan de asperges op een schaal en de gekookte eieren in stukken erbij.

Een klontje boter smelten en over de asperges gieten.

 Peterselie had ik even niet. Voor de niet vegetariërs kan ham erbij. 

Dit bijgerecht was voor mij als hoofdgerecht helemaal voldoende met yoghurt na…

Mijn leventje… Manuela kwam me weer eens redden op vrijdag toen ik de inductieplaat niet meer aankreeg. 

Ze kreeg het ding in een handomdraai van het slot nadat ze was bekomen van het glanzende fornuis.

Ze hielp me met het opmeten van de deur en een vliegengordijn bestellen dat inmiddels is gearriveerd. 

Ik ga het ding maar niet zelf ophangen luisterend naar de goede raad van de woensdagvriend.

Het was een drukke ziekenhuisweek en de verdere terugval met de revalidatiearts besproken. 

Aan mijn rechterbeen komt ook een orthese waardoor ik hopelijk langer mijn lichaam overeind kan houden…en op de fiets klimmen hoop ik.

Helaas kampt het bedrijf  Heckert en van Lierop orthopedische hulpmiddelen met onderbezetting door vakantie. 

Eind augustus kan ik terecht en een orthese maken duurt een maand. 

Het is niet anders…

Nog een verhaaltje uit de tijd toen het consuminderhuis nog was zoals bedoeld bij de oprichting…

Tom….Bij deze beschrijving zal je tussen de regels moeten lezen hoe we maatwerk hebben verricht. Het appartementje van Tom (pseudoniem) werd ingericht met spullen die hij zelf bij ons had uitgezocht. 

Tom was nogal wereldvreemd, indertijd tegen de twintig en voor het eerst op eigen benen. Hij kende de wereld grotendeels van internet waar hij als toeschouwer zijn kennis opdeed.

Tom zijn ouders  waren  al ouder toen ze hun zoon kregen en altijd overbezorgd. Je hoort wel eens dat mensen hun kind in een glazen huisje willen zetten om te beschermen tegen de boze wereld en zo moet het zijn gegaan. Geen vriendjes, geen sportclub, niet bij de verkenners en geen fiets. 

Tom werd als kind veel geplaagd op school, droeg te ouwelijke kleding en werd vaak ziekgemeld. 

Zaad verzamelen voor de bui kwam

Tom groeide op tot een jonge man met grote afstand tot de arbeidsmarkt.

Geen rijbewijs, geen vrienden, hij ging nooit uit en was heel lang niet in staat om onder het liefdevolle verstikkende regime van zijn ouders uit te komen. Tom is uiteindelijk na een fikse ruzie het ouderlijk huis ontvlucht. De politie heeft hem ergens opgepakt en hem naar het sociaal pension gebracht. Daar kon hij een tijdje blijven tot hij wist waar naar toe, maar naar huis wilde hij niet meer.

Bij het sociaal pension kenden ze Annemiek toen al goed en ik wist steeds meer over hoe het daaraan toe ging. Na een telefoontje kwam Tom bij het consuminderhuis werken. Hij nam deel aan een cursus en kreeg ik daardoor meer kijk op de wereldvreemde Tom. 

Hij kreeg sportschoenen, jeans en hippe shirtjes waardoor hij om te beginnen niet zo opviel. Daar was hij blij mee. In de cursus speelden we vaak rollenspellen o.a. hoe je bij iemand over kwam en de open of gesloten lichaamstaal.

Sollicitatiegesprekken werden vaak geoefend met veel gelach maar heel opbouwend.

Tom verschool zijn gebogen hoofd vaak achter zijn te lang haar en wist geen raad met de vrijheid die hij opeens had. Niemand die hem meer bevelen gaf. “Wat is jou mening Tom? Wat ga jij voor leuks doen in het weekend?” “De kookworkshop is zo leuk Tom, je leert daar koken en brood bakken.”

Tom kreeg mogelijkheden genoeg aangereikt …en kon zonder druk zelf bekijken of hij meedeed of niet. Daar moest hij erg aan wennen.

Tom had geen schulden (wat zo moest blijven) leerde budgetteren en leefde van een
bijstandsuitkering met huurtoeslag/zorgtoeslag. Van computers wist hij veel en had zo een PC bijeengebracht van wat losse onderdelen die zo bij ons binnen kwamen. 

Daardoor kon hij iets betekenen voor zijn collega’s die hem aanspraken. Het was een kwestie van tijd…en had Tom kennissen… Hij wilde zo graag erbij horen dat hij een willig slachtoffer werd van uitbuiters. Dat had mijn aandacht… Tom kreeg op een gegeven moment begeleiding van Mens Ontwikkel Bedrijf, een onderdeel van de sociale dienst en kreeg zelfs werk toen hij meer uit zijn schulp was gekropen… Werk met begeleiding en later een vast contract. Soms kom ik hem Tom nog tegen en maken we een praatje…

Dan komt de bijna nieuwe frituurpan weer in mijn gedachten en soms besproken. Die stond indertijd nog op zijn verlanglijstje en kwam zomaar schoon amper gebruikt bij ons binnen. Voordat een vrijwilliger het ding in een hoekje kon verstoppen voor zichzelf had ik de pan geschoten… Er kwam frituurolie bij en kon een blije Tom het ding meenemen.

Uiteindelijk is de band met zijn ouders weer hersteld toen Tom werk had gekregen. Tom bleef een nog wat stille introverte meneer die veel luisterde en als hij sprak je niet om hem heen kon. Hij doet het zo goed…en ook hij is een van mijn dierbare kinderen…

En ja… die spullen die binnenkwamen bij het consuminderhuis.!!! Helaas probeerden hebzuchtige vrijwilligers spul zichzelf toe te eigenen of voor familie en vrienden mee te nemen. Die vrienden waren dan vaak tweeverdieners zonder schulden. Ik kende vele verstop plekken in het consuminderhuis en het huis in Molenberg was zo groot dat het niet moeilijk was om door de achteringang spul weg te sluizen in kofferbakken als ik bij de hoofdingang bezig was. We hadden in die tijd overal camera’s moeten hebben…De ene vrijwilliger dekte de andere…Het was zaak een vertrouwenspersoon bij de inname te hebben want ik kon niet overal tegelijk zijn.

Ik herinner me een gesprek met een zeer emotionele mevrouw in nood in een stille ruimte…
de deur werd open gerukt en vrijwilligster H kwam binnen stormen met de vraag of ze een vloerkleed mocht hebben dat net binnen was gekomen.

Aan de andere kant kwam vrijwilligster W om hetzelfde te vragen… “Ik was eerst!” riep de ene…”Breng dat vloerkleed eens hier,” was mijn reactie. Toen het er lag was mijn vraag of ze al vloerkleden hadden thuis. Ja…maar dit was mooier was de reactie. “Mevrouw hier heeft geen vloerkleed en als ze het mooi vind mag ze het hebben.” 

Ze durfden allebei niet te zeggen dat mevrouw het "ouwe" vloerkleed van hen kreeg... Misschien leerden ze nog eens geen gesprekken in privacy te storen voor een lauzig vloerkleed…Dan krijg je de volle laag van Annemiek.

Bij dameskleding sorteren waren de meeste vrouwelijke vrijwilligers te vinden terwijl de vrouwen werden geacht op andere afdelingen werkzaam te zijn. Prima als ze iets zagen wat ze voor zichzelf of hun kinderen konden gebruiken, al hoorde je vaak: “Is dat iets voor je dochter?” Je moest overal ogen en oren hebben…

Bij de aanvang van de werktijd was altijd een werkbespreking en werd regelmatig gevraagd wie biologische boontjes of andere groente uit de tuin van Mart wilde. Dat wilde men wel en plukte Mart de boontjes die in porties klaar werden gelegd… Naar Mart en mijn mening gouden cadeautjes. Ze bleven vaak liggen omdat kleren en spul meeslepen alle energie opeiste. Wie denkt er dan nog aan boontjes…Tot ik hen bij de uitgang eraan herinnerde…

En soms... ging het toch mis als een doosje topinamboer onder een tafel uit het zicht was geschopt. Dat lag dan een week erna te rotten... Niets menselijks is me vreemd... en hoefde ik maar naar mezelf te kijken. Ik heb eens een vaas van de trap gelazerd omdat niemand hem mee naar beneden wilde nemen... Foei...

Annemiek.

Mijmering 55 Sociale controle, florerende liefde, gevulde omelet, de aangeklede rolstoel en een schrijnend verhaal met een gelukkig end..

Beste mensen,

Met een wijzende vinger wijzen drie vingers naar jezelf…een reikende hand brengt veel meer blijdschap…

Annemiek.

Mijmering 55 2025.

Tip…Heerlijke maandag en zijn de opgekomen ideetjes uitgevoerd. 

De oude tweezitter staat nu schuin bij het raam, 

en hoeven geen wieltjes onder de salontafel. 

De staande lamp ernaast en plaats genoeg voor de rolstoel. 

Soms kan een andere opstelling van je meubeltjes vele oplossingen brengen.

Tip 2… De spontaan opgekomen boomspinazie vraagt gewoon om een kunstwerk om aan op te binden. 

De verstrengelde stok is van de blauwe regen en dergelijk kunstwerk wordt altijd bewaard.

 Eerst maar een gat slaan in de aarde door een ijzeren pijp met de hamer in de grond te slaan.

Daar kwam het “kunstwerk” in.

Tip 3… Gepaneerde vis met sla… Oké… zelf vis paneren is beter maar gemak moet ook eens kunnen…

Sla grof snijden en een scheutje uit het potje van de ingemaakte courget… 

Tomaat en komkommer en meer hoeft niet…

Tip 4…Groente koekjes op sla.

Een halve courget werd gewassen en geraspt

Enkele wortels idem

Een hele ui gedeeltelijk geraspt en de rest zo fijn mogelijk gesneden.

Handvol havermout toegevoegd.

Een ei/peper/zout en mengen met een schone hand.

Bloem toevoegen tot je samenhangende koekjes kan vormen.

In zonnebloemolie bakken op matige pit en keren op z’n tijd.

Grof gesneden sla in een kom en mengen met een scheutje olijfolie/azijn 

of van het zoet/zuur uit een potje augurk of uitjes en had ik nog steeds over van de courget zoet/zuur.

Tip 6… De vriendinnen van de maandagochtend reikten weer ideetjes aan. 

Om de rug van de elektrische rolstoel moet natuurlijk een oranje hesje met reflecterende strepen. 

Samira had nog zoiets en kon ik aan de slag.

Om te beginnen had ik steeds ruzie met de hoofdsteun en nadat ik hem omhoog had gebogen,

kon het ding niet meer omlaag … 

Er zat wel een schroef om de hoofdsteun hoger en lager te zetten…

hadden we te laat door. 

De schroef helemaal los gedraaid kon de hoofdsteun eruit. 

Dat biedt mogelijkheden. 

Aan de flinke schroef kan een bigshopper gehangen. 

Nog een koord gevlochten en door het hoofdsteun gat gehaald kan de bigshopper als extra beveiliging vastgelegd worden. 

Daar gaat niet zomaar iemand met de boodschappen lopen.

Het oranje hes heb ik aan de rug van de rolstoel genaaid en met tyrap vastgezet zodanig dat je de remlichten nog kan zien.

Tip 7…Gevulde omelet met groentevulling die je in voorraad hebt. Bij mij was dat:

Enkele wortels, schillen en in stukken snijden. Mijn truukje is met het grote mes en de hamer (zie foto.)

De nodige diepvrieserwtjes. Samen met de wortel in een steelpannetje beetgaar koken. 

Het hete kookwater werd via de vergiet opgevangen in het kannetje en werd onkruid op het stoepje mee bewerkt.

Twee paprika’s in stukken gesneden roerbakken in iets olie kwamen de erwten en wortels daarbij. 

Kruiden met wat je lekker lijkt.

Drie eieren werden een omelet in iets olie in de koekenpan.

Blaadjes sla,  tomaatpartjes en restje komkommer werden gemengd met het laatste beetje van de dressing. De gevulde omelet werd een feest op de mooie boerenbont schaal.

Mijn leventje… Net als met de nieuwe muis van mijn PC vind ik een weg om met trillende hand met het rolstoelpookje om te gaan. 

De pink als anker gaat het lukken. 

Inmiddels een stuk verf van een deurkozijn en de schade wordt later wel bijgewerkt. 

Soms schiet een vinger uit en gaat de claxon.

In “mijn” straatje is veel sociale controle en weinig spontaan reikende handen. 

De hoogbejaarde alleenwonende mevrouw aan de overkant komt soms aan de voordeur kijken. 

Ze noemt me Mieke en ik noem haar zus.

We kennen elkaar al meer dan 40 jaar en werden heel wat wondertjes bij haar verricht door o.a. een bankstel dat hier eruit en bij haar erin ging. 

Delen kan vaak heel dichtbij.

Mijn laatste man heeft nog planken in de bank gemaakt waar losse kussens oplagen die ik opnieuw had bekleed.

Zus heeft een keertje een conifeer in de nacht bij haar overbuurvrouw uitgedaan die zij mistte in haar rijtje. 

Dat doe je niet en Hanny de overbuurvrouw had het conifeertje van haar vaders graf. Het was heel dierbaar...

Ik heb toen bemiddeld voor de zaak werd opgeblazen en werd in de nacht het conifeertje weer “thuis” gebracht. 

Het kreeg mest en veel water en had amper geleden…daar zorgde ik wel voor.

Alle kinderen van zus wonen in het midden van het land op een zoon na, die in de buurt woont. 

Hij heeft lange werkdagen rondom Maastricht, gaat sporten en heeft zijn eigen huishouding. Hij kookt in het weekend voor zijn moeder, brengt het eten en blijft
soms maar even.

De sociale controle heeft dat natuurlijk mee gekregen en hoor ik wel eens hun mening daarover. 

Zus slaapt in de woonkamer en kookt niet meer. 

Ze vergeet wel eens wat en ziet weinig en loopt moeilijk. 

Ze wordt enkele dagen in de week opgehaald met een busje voor een dagdeel opvang waar ze een warme maaltijd mee kan eten. Dat is al veel. 

Iedereen in de straat zou af en toe een praatje met haar kunnen maken en een reikende hand, en wordt niet gedaan. Dan zou men erachter komen dat ze twee dagen geen brood en melk had. Communicatiestoring met de zoon denk ik wel.

Zachte bolletjes werden het, met een potje jam van eigen oogst en houdbare melk uit de reclame. Dat werd naast haar voordeur gelegd en gooit haar zoon het tasje wel weer in mijn brievenbus…

Nog een verhaal uit de tijd toen ik in het consuminderhuis werkte... enkele jaren geleden...

Een alleenstaande meneer met kinderen en een alleenstaande mevrouw met kinderen hadden elkaar gevonden. De liefde nietwaar...

Ze hadden een probleem en wel  een maandelijkse aflossing van een schuld bij de zorgverzekering. einde zomer konden ze een maand (door bij mij bekende onvoorziene omstandigheden) niet aflossen. Wel in oktober tweemaal, als het kindergeld zou komen… De regels waren en zijn nog steeds, als de automatische afschrijving eenmaal niet lukt moet de hele schuld in een keer betaald. 

Maatschappelijk werk belde naar onze noodlijn...en heb ik mevrouw dezelfde dag nog ontvangen in mijn stille kantoor.

Mevrouw had nog maar 25 euro voor twee weken voor haar gezin met 7 personen… Ze aten voornamelijk brood…dat mevrouw zelf bakte…van goedkope bloem en water en van bloem kan je pannenkoeken bakken. We hadden het gezin per direct op de voedsellijn gezet en boodschappen uit ons winkeltje meegegeven o.a. gekocht van geld van de kerstactie van mijn blog.

 Mevrouw is deel gaan nemen aan een net gestarte consuminder cursus en een zwijger (dus stille armoede) door schaamte blijkt alweer…Ze leek anorexia te hebben en toen ik haar man zag leek hij met dezelfde ziekte behept wat natuurlijk niet kon en werd het me duidelijk. Ze aten vaak samen een blikje witte bonen in tomatensaus als warme maaltijd. Als de kinderen maar eten hadden. We hebben ze boven water kunnen houden… 

Bij de bakker in het winkelcentrum deden ze oud brood weg voor enkele euro's de zak en bij het scheiden van de markt in Eygelshoven vroeg ik  bij de groente kramen afval voor de kippen. Het bracht o.a. een bloemkool met een stuk eruit, scheve wortels en gebroken komkommers, verlepte andijvie, die in een bak water weer opknapte. Fruit dat uitgezocht moest worden... 

Het gezin heeft daar heel riant van gegeten en moesten we elkaar soms omhelzen van puur geluk...Ik kan me een moment herinneren toen meneer en ik bij een akker met aardappels na de oogst... de piepers rooiden die langs de kant waren blijven zitten... Dat werden dan gebakken aardappels frietjes, reifkoekjes en stamppotten... en de liefde floreerde...

Annemiek

Mijmering 54 Kop en kont herenigd, nostalgie pleetje, een krans voor nop, vliegengordijn aan fladders en een heerlijk verhaaltje.

Beste mensen,

Aan alle onbeschoftheid weigeren deel te nemen en over alle wegen waar mensen gaan, met zachte handen wonden helen die onverlaten toebrachten. Dat heet liefde voor de medemens…

Mijmering 54

Tip… de hulstkrans heeft vanaf begin december 2024 aan de poort gehangen.

Eerst groen, toen brons later verdort en nog altijd mooi. 

Zeven maanden schoonheid van takken geript uit het gemeenteplantsoen. (ik hielp met snoeien of zo.)

Enkele vriendinnen hebben het ding vervloekt. Zeker degenen die een sleutel van de poort hadden. 

Voor je de sleutel in het slot had was je al tig keer geprikt.

Helemaal voor nop maakte ik een nieuwe krans. 

Het wikkeldraad werd op een houtje gewikkeld en de hulst kwam in de compostbak. 

De hedera bood moeder natuur gratis aan van de muur bij de schuur. Die staat er nu weer gladjes bij.

Met het hergebruik wikkeldraad werd eerst een laagje bont blad grof om de krans gebonden (van de voortuin.) 

Waarom die ondergrond zal je denken… In de bovenlaag hedera zal hier en daar een opening vallen, 

en schuif ik zo een groot blad met schuin afgeknipte stengel ertussen, die lekker in de onderlaag hecht.

Later vond ik nog mooier hederablad, 

dat vroeg om gesnoeid te worden voordat het wederom een boom zou verstikken.

In het gemeenteplantsoen naast mijn huis zijn al twee bomen daardoor ter ziele gegaan. 

Ik kan toch niet ook nog bij de plantsoenendienst gaan werken.

In ieder geval werd mijn krans een plaatje 

en zal ik eens kijken of de overbuurman ook eentje krijgt...

Die kan nog steeds geen afscheid nemen van de kerstkrans die ik voor hem maakte...

Tip 2... Soms heb ik bevestiging nodig, herken je dat? De tomatenplant die gebroken was stond in een achteraf hoekje. 

Volgens Sonja zou hij weer uitlopen en is inderdaad gebeurd.

De kop van de plant had ik in water gezet en kreeg wortels. 

Die kop staat nu in de border vlakbij de keukendeur. 

Er zitten al vele bloemknopjes in die tomaatjes gaan worden.

Die kont van de plant staat aan de overkant en eigenlijk moeten ze met elkaar verenigd worden, vind je niet?

Volgens Sonja kan je een tomatenplant rond deze tijd alleen verplaatsen als een dikke homp aarde rond de wortelkluit blijft.

 Tja…hoe doe ik dat…Met de steekschop diep steken natuurlijk, maar mijn voet op die schop gaat niet lukken, want in de border klimmen doe ik maar niet. 

Met een flinke hamer kon ik de steekschop diep in de aarde rammen.

Aan de overkant was op enige afstand van de kop een gat gemaakt met koemestkorrels erin en veel water. 

Jawel het is gelukt en staan kop en kont tomatenplant nu bij elkaar…Geslaagde hereniging
noemen ze dat. Moeder natuur is ongelofelijk…

Tip 3…Nostalgie op het toilet. Het lukt me maar niet om met trillende handen katheters te gebruiken zonder te knoeien. 

Een doekje in een sopje in een mooie nostalgische pot met deksel. Is het geen plaatje? Een plee/plaatje…

Met het vochtige doekje worden steriele spetters van de bril en de tegels afgepoetst.

Met een klein handdoekje na gewreven. 

Natuurlijk wordt elke dag het sopje en het doekje ververst...

Mijn leventje…Nu oefen ik elke dag met de elektrische rolstoel en het vliegengordijn is al aan flarden. 

Verder zal ik wel een blauw bovenbeen krijgen want ik reed me vast onder de tuintafel. 

Ik weet dat ik het echt leren zal, maar zal even duren.

Met die driewieler fietsen indertijd was ook een langdurig proces. De fysiotherapeut rende indertijd schreeuwend naast mijn fiets in rondjes om Zuyderland Geleen/Sittard. 

Onderweg is hij toen maar op een bankje gaan zitten tot ik weer boven water kwam, lopend naast de fiets of erop.

Het is me afgelopen donderdag gelukt om de rolstoel in de voorkamer te stallen in het hoekje naast de bank. 

Daarvoor moest de salontafel verplaatst en misschien hebben ze bij de RD4 een tafel met wieltjes? 

De enigste keukenstoel is ook al verhuisd, zodat ik met de rolstoel de bocht beter kan nemen.

Die keukenstoel staat nu bij de voordeur… 

Hoe dat moet als ik met die rolstoel ga deelnemen aan het verkeer weet ik nog niet. 

Mezelf kennende zal ik door modder of een hondendrol rijden die daar niet hoort te liggen. 

Eerst maar eens op het hofje oefenen, elke dag tweemaal, dus staat de rolstoel bij de keukendeur net binnen. Handig om de wasmand op te zetten…

Ik ben nog in Heerlen geweest bij de tweedehands markt en is een bloesje aan mijn handen blijven plakken en een miskoop.

Samen voor vier euro en die miskoop heeft alweer een bestemming. Ik kwam daar mevrouw F tegen die ik van tien jaar terug van het consuminderhuis ken. 

Wat een heerlijk weerzien…met een innige omhelzing. Nog een terrasje op een rustig plekje in de binnenstad en helemaal gelukkig…Tot slot een weekend verhaaltje..

Fijne sponsoring… Soms vonden we in de brievenbus koopzegeltjes van de PLUS. We plakten ze op een kaart en vulden ook wel zelf aan. Het waren goudklompjes die direct voor verlichting zorgden aan bijvoorbeeld een moeder met baby die bij gebrek aan geld en luiers theedoeken gebruikte.

Minder armoede dit jaar hoorde ik bij het NOS journaal…Onzin… De stille armoede bleef gewoon wat langer en beter verborgen… Een voorbeeld daarvan is Rietje…

In elke cursus die ik startte waren van de tien mensen wel drie die door bewindvoerders werden “genaaid.” Sorry voor het woord. Elke cursus begon na het voorstellen en de regels uitleggen, met budgetteren leren en bleek direct waar de inkomsten vandaan kwamen. Mensen met bewind voering die meestal niet wisten dat de bewindvoerder eenmaal per jaar verantwoording moest afeggen bij de rechtbank en de cliënt.

Een berichtje naar de rechtbank met de mededeling dat betreffende cliënt nog in bescherming moest blijven was genoeg om de bewindvoerder weer een jaar van inkomsten te voorzien.

Meestal controleerde de cliënt het werk van de bewindvoerder niet. Vol vertrouwen dat die het wel beter wist.

Deelnemen aan een cursus hoefde van enkelen niet…ze hadden immers een bewindvoerder die hun zaken regelde!!! Nou ik heb in die 16 jaar verschillende bewindvoerders de bak in zien draaien…en werden de cliënten met hogere schulden opgezadeld dan ze ooit hadden.

 Bewind voering wordt in moeilijke tijden aangevraagd door een maatschappelijk werker of je aangepraat om een huurwoning te krijgen als je geen spaarpot hebt…

Ik heb al meegemaakt dat bewindvoerders hun snel verdiende geld belegden in woningen die door zwartwerkers in meerdere appartementjes werden verdeeld. Daar mocht dan hun cliënt in wonen.

Als je geen schulden hebt kostte bewind voering in mijn tijd al 111,00 euro per maand en met schulden 155,00 (dan moesten ze meer werk doen.) Ik zag uitschieters naar 175,00 euro p.m. Een cliënt is een mooie melkkoe die je vooral dom moet houden…

Mijn ervaring is dat je door bewind voering nog een probleem erbij krijgt. De eigen verantwoording blijft immers altijd bij jezelf liggen als het mis gaat…. Dat zijn de kleine lettertjes en de bewindvoerder gaat altijd vrijuit. Bij Rietje ging het ook goed mis…

Gelukkig had ik korte lijnen naar sociale dienst en maatschappelijk werk, de gemeentelijke afdelingen schuld hulp. Ook belde ik soms gewoon een bewindvoerder op met de cliënt naast me, die steeds wijzer werd. Het gesprek ging dan op luidspreker.

… Bij Rietje bleek een jaar lang geen bijzondere bijstand aangevraagd te zijn voor bewindvoerderkosten waar ze recht op had. Ja…dat waren ze vergeten aan te vragen… Dat kon niet meer met terugwerkende kracht omdat het jaar voorbij was en bijstand nooit met terugwerkende kracht kan aangevraagd. Dat betekende een schuld van tegen de 2000 euro voor Rietje die van haar WAO op bijstand niveau min 10% beslaglegging, min bewindvoerderkosten de schuld moest aflossen.

De bewindvoerder had haar dus verder in het moeras gedrukt. De kwijtschelding BSGW (gemeentelijke belasting en waterschap) was ook niet aangevraagd en kwam  380,00  euro bovenop haar schulden. Rietje schaamde zich, begreep het allemaal niet, zweeg en crepeerde toen haar wekelijks leefgeld nog een tientje lager werd. Ze gaf het beste aan de kinderen en leed in stilte.

Gelukkig maar kwam ze via maatschappelijk werk in het consuminderhuis terecht en kreeg per direct een warm vloerkleed, een bed voor een van de kinderen, kleding en een wasmachine die het heel goed schijnt te doen al maakt hij wat lawaai. Wie maalt erom in de achterkeuken… zolang hij draait en anders  staat er bij ons nog wel een andere… Bij de bewindvoerder was geen geld voor een nieuwe wasmachine, vertelde hij toen Rietje en ik samen belden en dat was niet vreemd als door wanbeleid schulden ontstaan…

In de cursus was veel vrolijkheid waardoor Rietje zich gedragen voelde. Ze werkte hard aan inzicht krijgen en ik ging met haar mee naar de rechtbank toen ze vol trots aan de rechter haar klapper met haar maandafrekeningen van een jaar kon laten zien. We hadden samen aan de rechtbank beëindiging bewind/voering gevraagd. We hebben in de hal nog de bewindvoerder ontmoet die dacht dat ik de moeder van Rietje was.

Ik luisterde met humor hoe hij haar probeerde in te pakken, maar Rietje was voorbereid en zweeg…tot ze voor de rechter stond.

Ja...ik heb links de krans
een beetje in model gedrukt.

Toen we binnen werden geroepen keek ik Rietje dan nog eens bemoedigend aan. In een klein zaaltje zat vooraan de rechter in toga met naast hem iemand die notuleert denk ik wel en de namen controleert.…

Een stukje verder rechts de bewindvoerder of maatschappelijk werker. Rietje op dezelfde rij in het midden. Ik mocht daar niet bij en zat een stukje naar achter. Toen gevraagd werd wie ik was, zag ik in de ogen van de rechter een glimp van herkenning…Zoiets als daar heb je dat mens van het consuminderhuis weer… Een korte knik naar hem was genoeg… en wist hij dat ik zo nodig het woord zou vragen.

Na zo’n krachtmeting was ik meestal twee dagen gesloopt, moest een paar Bossche bollen eten tot ik misselijk was, maar in gelukkig voor Rietje… We zien elkaar nog af en toe in het dorp en ja het gaat heel goed met Rietje die uit de schulden is en de les van haar leven leerde… Wat hou ik van haar…en haar kindjes die nu hele kerels zijn...

De volgende keer over hoe je je eigen bewindvoerder kan worden.

Annemiek.