Mijmering 76...Pompoen op de fiets, ruimte in de vriezer? Pastasaus, hockey stick, aangewaaide blommen en een verhaaltje...

Beste mensen,

Mooie momenten kan je niet maken

Ze overkomen je als je een handje wordt geholpen...

Annemiek

Mijmering 76 2025.

Nieuwtjes tip: De officiële ondersteuning van windows 10 stopt niet 15 oktober 2025 zoals aangekondigd. In ieder geval blijft windows nog ondersteunen tot oktober 2026 zonder dat je daar iets aan hoeft te doen.

Wat een weelde voor mensen die windows 11niet kunnen installeren omdat hun oude PC of laptop dit niet trekt. Ik hoop dat dit geen fake nieuws is…We zullen zien.

Tip 2…Zo blij dat ik een pompoen kon kopen op de markt in Eygelshoven. Een pompoen moet ik zien en voelen de steel bekijken, of hij ook goed rijp is…

Ik heb met kunst en vliegwerk het geval achterop de fiets gebonden en begreep wel waarom automobilisten achter me bleven rijden. 

Ik hoefde maar een arm uit te steken naar links en de hele karavaan achter me stopte… 

Toch aardig van die mensen… Ik kon de pompoen bij thuiskomst net dragen en werd hij in etappes richting achterdeur versleept en is heel binnengekomen.

De volgende week ga ik op pad voor perssinaasappels en wordt
pompoen/sinaasappelmarmelade gemaakt…

Tip 3… Wat ruimte willen maken in de vriezer betekende pastasaus maken. 

Een zak ingevroren tomaten werden verwerkt. 

Twee paprika’s en bleekselderij uit de koelkast
moeten op.

Je kent het recept beslist al en in volgorde nog even de ingrediënten…

Een aantal tomaten die had ik in de vriezer en werden op het aanrecht gelegd.

1 dikke ui gesnipperd in olie fruiten.

Enkele tenen knoflook gesnipperd erbij.

2 dikke winterwortels schillen en in schijven.

Twee paprika’s in stukken

Half handje rozijnen zout en ras el hanout.

Twee stengels bleekselderij met de dunschiller van draden ontdoen en in stukjes snijden.

Een pakje heinz tomato frito of een ander merk.

De tomaten die al iets ontdooid waren werden van schil ontdaan en in plakken gesneden
toegevoegd. 

Een beker pasta werd gekookt en was mijn energie voor de zaterdag wel op. 

De pastasaus had iets langer moeten smoren en dat mocht hij doen in eigen warmte met de kookmuts over de pan…

Later werden bakjes pastasaus in de vriezer gezet die de plaats innamen van… de tomaten.

 Tja, maar wel groente gered en made home maaltijden bij de hand en op zondag niet hoeven te koken…

Tip 4… Een berg flanellen stroken werden gemaakt… gescheurd van een oud flanellen laken. 

Deze keer voor een mevrouw. 

Tegenwoordig moet men “Engels pluksel” zelf betalen. 

Patiënten met smetplekken zijn daardoor de klos... 

Het kost 6,99 voor 5 meter 10 cm breed en is wegwerp spul. 

Bij de koopjesdrogist 4,61 voor 5 meter. Daar ben je zo doorheen…

Na goede verzorging komt op smetplekken sudocrem en daarop de reep flanel. 

Flanel kan je op 60 graden wassen ( dan zijn alle bacteriën dood.) 

Rondom knippen met een kartelschaar rafelt het bijna niet.

Katoen is te hard… Ik heb kleinere lapjes geknipt voor in de lies van mevrouw of onder haar BH en ze is helemaal gelukkig…Nog een tip… 

Eerst de flanel scheuren en dan rondom zigzag knippen met twee tegelijk…dat werkt het beste… Weer iemand gelukkig…

Tip 5… Op mijn fiets zit aan het voorwiel een hockeystick klem … mijn wandelstok zit erin geklemd. 

Bij elke goeie fietsenzaak kan je zo’n klem laten bevestigen.

Door het fietsen trilt de stok in de klem en beschadigd. 

Van een kleine maat sok werd de teen afgeknipt en dubbel geslagen om de stok gestroopt.

Tip 6… Hoe blij maak je iemand door letterlijk en figuurlijk met bloemen te strooien. 

Zelf geteelde sleutelbloemen, mos en huislook werden op verschillende plaatsen in mijn hofje verzameld. 

Een zakje potgrond en koemestkorrels erbij. Zelfs een thermos met water. Alles in de fietstas en werd bij een voordeur e.e.a. opgepimpt bij een vriendin die wel eens een bloemetje had verdiend…

Mijn leventje… Ik durfde mijn goeie winterjas niet zelf te wassen en bracht hem naar de stomerij. Daar moet je tegenwoordig vooraf betalen en het koste 28 euro. 

Nou ja… alles wordt duurder nietwaar… Een week zou het duren en werd de jas op zaterdag opgehaald. Mevrouw vertelde dat ik 6,50 moest bijbetalen??!!

Waarom dan wel? Ze hadden hem waterdicht gemaakt zonder overleg. Mevrouw schrok van mijn reactie, deed twee stappen terug en vertelde maar een tussenpersoon te zijn. Ik kon de stomerij bellen.

Ik heb die 6,50 bijbetaald om mevrouw niet in de problemen te brengen. “Ze was maar een tussenpersoon” en op mijn verzoek liet ze me de opdracht bon zien die ze had geschreven bij de jas. Daarop had ze “regenjas” geschreven en gaf ik haar wellicht ongewenst, de tip bij een dikke winterjas geen regenjas te zetten. Ze keek me aan alsof ze overvallen werd…

Thuis gekomen heb ik de plastic van de jas verwijderd en hij was nog even vuil als voorheen. Ik heb hem direct terug gebracht om weer naar de stomerij te gaan. Ik heb de bijlage gecontroleerd die mevrouw met trillende hand schreef want je kan je op niemand meer verlaten… Weer een week wachten…en gelukkig heb ik een herfstjas…

Tot slot een verhaaltje…

Het pool/pak…en cognackleur gordijnen die kanariegeel werden.

Rond 1985…De cognac kleurige fluwelen gordijnen werden in de wasmachine gewassen. Eerst maar die van het zijraampje. Daar kwam me toch een zwarte drab vanaf…Natuurlijk nooit gewassen. Ze werden direct een tweede keer gewassen met twee grote bekers gloor in het wasmiddelbakje in de hoop dat de gordijnen beige werden.  Nu zou ik dat nooit meer doen om het milieu te sparen. De gordijnen werden kanarie geel en zijn uiteindelijk in de kinderkamers gekomen. Niets mis mee… Experiment gedeeltelijk mislukt.

 In de woonkamer maakte ik met mijn straaljager naaimachine goed wasbare synthetische overgordijnen in donkergroen. Echtgenoot drie rookte als een schoorsteen… en menig keer heb ik het plafon en behangetje moeten latexen. (Meneer is aan longkanker gestorven.)

Echtgenoot drie was tevens een fanatiek visser en ging met een neef in de winter wel eens op snoekvangst… Hartstikke koud natuurlijk en ontwierp ik een warm pool/pak. Hij kon het over zijn kleding aantrekken en het pak leek het meest op een overal van waterafstotende gewatteerde stof. Een lange rits middenvoor die van onder en boven te openen was (gemakkelijk bij een plasje) Over de rits zat over de hele lengte van de rits een windklep met drukkers.

De rits liep door in een dubbele tricot kraag die tot onder zijn neus dichtgetrokken kon worden zoals bij een schipperstrui. Een capuchon met een koord erdoor en de pijpen hadden aan de binnen/been/kant ritsen van beneden tot aan de kuiten.

Meneer had gevoerde rubber laarzen waar de pijpen van het pool/pak door die ritsen gemakkelijk overheen sloten. Op het pak waren zakken genaaid en de kleur was beige/bruin zodat hij langs de waterkant niet zo opviel...voor als die snoeken met een schuin oog de wal opkeken. Waar dat pool/pak is gebleven mag Joost weten… Meneer had carboon hengels van 1000 gulden en meer en kronkelend aas dat hij wel eens in de koelkast legde… tot hij een klein koelkastje in de schuur had.

Natuurlijk ben ik wel eens mee gaan vissen in de zomer…samen met de kinderen en meneer. Samir ving nog het meeste en aan mij was het hele gedoe niet besteed. Ik zocht aan de waterkant pluimen en bloemen om te drogen of op zoek naar een stukje mooi boomschors.

Samir is later rond zijn twaalfde jaar nog regelmatig alleen gaan vissen bij de vijver in Strijdhagen. Dat kon nog in die tijd… in de zomer waren daar altijd mensen. Ik heb van camouflagestof nog een hoes voor zijn hengel gemaakt met een schouderriem en kon hij zo op de fiets. Ik zie mijn zoon nog zo voor me…vuurspuwend van woede toen de lijn in de knup was geraakt en hij met geen mogelijkheid de lijn ontwarren kon. Daar moest de schaar aan te pas komen. Peter hield niet van vissen…hij was meer een judo fanaat en is daar best ver in gekomen. 

Wat ik ook nog maakte met die naaimachine waren shagzakjes. Meneer echtgenoot  rookte shag (vandaar die smerige gordijnen) en restjes kunstleer vond ik wel in de restjes lappen op de markt... Twee drukknopen erop. De kinderen hadden gevoerde pennenzakjes van hetzelfde spul met een rits erin. Ik herinner me regenpakken met een losse broek die in een bijpassend zakje mee naar school gingen. Op de fiets natuurlijk zomer en winter…Geen e-bike of fatbike. Peter naar de LTS in Heerlen, hij was een laatbloeier en is later nog naar de MTS gegaan. Hij werd fijnbankwerker en is  vrachtwagenchauffeur geworden. Nu werkt hij in de zorg…??!!

Samir ging naar het ADC Antonius Doctor College in Kerkrade en wat hij wilde worden stond toen nog in de sterren geschreven… Hij had een uitgesproken eigen mening en had zich op twaalfjarige leeftijd afgezonderd van het katholieke geloof. Hij wilde geen vormsel doen en werd atheïst, vertelde hij.

Misschien is het hem ontgaan maar ADC was opgericht door paters en onderdeel van Rolduc waar priesteropleidingen werden gegeven. Hij ging als atheïst vaak in discussie met de pater die bij ADC godsdienstles gaf. De pater vertelde me tijdens een ouderdag dat ik een zeer onvriendelijke zoon had… Tja…dat was zijn mening…

Professioneel skateboarden had al jaren Samir zijn aandacht en American Footbal…maar dat kwam later….Op twaalfjarige leeftijd had hij een vriendinnetje (Carla) van een Amerikaans gezin waarvan de vader werkte bij AFCENT in Brunssum. Beroepsmilitairen. Drie gezinnen woonden vlakbij ons huis rond een pleintje en een gezin kwam uit North Carolina. Amerika had Samir zijn aandacht en dat is altijd zo gebleven…Toen Samir uiteindelijk bij FONTYS HOGESCHOOL in Eindhoven terecht kwam is hij via buitenlandse stage in New York terecht gekomen waar hij afstudeerde en vijf jaar heeft gewerkt…

Annemiek.

Mijmering 75 "Goei ete" de kledingzak, kledingkast reorganiseren, sokkenlade voor nop, stekjes naar binnen en metamorfose verhaaltje.

Beste mensen,

Ik voel nog steeds mijn ziel verwant met vastgelopen mensen
die op onze wegen komen als bloemen in het veld.
Verdoken in het gras, door weinigen geteld
groeien en bloeien vele van mijn kinderen...

Annemiek.

Mijmering 75 2025.

Tip…De kledingzak werd weer doorgegeven en wat al twee jaar in je kast hangt zonder dat je het draagt kan je beter doorgeven…

Tip 2… Alle kleding werd uit de kast gerukt… en gesorteerd. 

De zomerkleding achterin en de warme kleding naar voor. 

Een jas toch maar in de was voordat ik hem doorgeef en de winterjas aan de kapstok… 

Twee pracht sjaals werden herontdekt 

en het wollen sjaaltje van Ria jager haar schaapjes hangt weer
onder handbereik…

Tipje… Door op de bodem van de kleerkast een bak te zetten krijg je een extra vak. 

Bij mij werd die bak gevuld met o.a. dikke sokken. 

Die bak trek je gemakkelijk naar voor. 

De deksel van de bak heeft een ander tijdelijk doel gekregen…*

De herfst woonmantel kwam in de mand onder mijn bureau en de gewatteerde deken voor avondjes op de bank daarbij.

Tip 3…We gooien geen “goei ete weg.” 

Twee tomaten waren mooi gerijpt in een broodzak door twee rijpe appeltjes. 

Er zijn meer manieren om tomaten nog te laten rijpen en kom ik nog op terug.

Aan een komkommerplant vond ik een vergeten komkommer 

die stiekem wel heel dik was geworden. 

Een kleintje erbij. Ze werden geschild en in de lengte doorgesneden. 

Met een lepel het zaad eruit getrokken en in schijfjes in een kom. 

De tomaten in stukjes erbij peper/zout en enkele flinke eetlepels crème fraîche. 

Rode uienringen maakten het af…

Tip 4… In september kan je knoflook poten en heb ik op advies van Sonja zes bollen biologische knoflook gekocht bij LIDL. 

Deze keer zet ik ze bij de kruiden tussen de oregano en de rozemarijn. 

Afgelopen seizoen stonden ze vooraan in de border en stoorden de lange stengels behoorlijk.

Hoe knoflook poten? Breek de knoflookbollen in tenen en maak de aarde los. 

De  pootgaatjes werden met de steel van een houten lepel gemaakt waarop een maatstreepje stond. 

Ongeveer 10 cm van elkaar de tenen poten. 

Ze kregen een flinke koemestkorrels gift. 

Nu wachten tot de stengeltjes boven komen. 

Bij vorst bedekken met mulch of bladeren…

 In februari/maart knoflook poten kan ook nog. 

Al worden de september broeders die de winter meemaakten dikker…

In een bak op een balkonnetje kan ook nog of op de vensterbank in je keuken.

Mijn leventje…. De ramen in mijn slaapkamer werden gewassen (doe ik tegenwoordig met regenwater) 

en mogen de stekjes op de vensterbank overwinteren. 

Elke keer gaat weer een lading mee naar boven.

De eerstejaarsplanten in potten die ik over wil houden werden getopt.

 Ze komen in de werkkamer op de vensterbank en op de droger (op de deksel van de plastic bak**.)  

De glasgordijnen blijven nu altijd open om zoveel mogelijk licht door te laten. 

Nog enkele planten te gaan. 

Heel weinig water geven en voor de duidelijkheid boven heb ik nooit de verwarming aan.

De toppen van de fuchsia’s werden in een afgeknipte azijnflacon in water gezet. De onderste blaadjes eraf getrokken...

Ze krijgen worteltjes en worden nieuwe plantjes. Een leuke winter bezigheid…

Tot slot nog een verhaaltje…

Metamorfose…ongeveer 35 jaar geleden.

Je kent ze wel… De eiken bankstellen met losse kussens erin. Een driezitsbank en twee losse stoelen. Op de rug kussens zaten twee knopen en het stof van de zitkussens was behoorlijk versleten. Op de markt waren resten stoelbekledingsstof te koop en na verschillende malen opmeten heb ik de knoop doorgehakt.

Knoflook poten in beeld

Met de stoelkussens werd begonnen en de rits van de oude overtrek kwam in de nieuwe. Zelfs de knopen heb ik hergebruikt en met een lange naald weer erop gezet. Deze keer met een stukje nieuw stof overtrokken.

Het leek me leuk fopgordijnen van dezelfde stof te maken. Dat werden me toch stijve dingen… Ik heb ze later in de gang voor de trap gehangen om de warmte beneden te houden en ik heb ze nog steeds. Niet te verslijten… Opneemlussen werden gemaakt met binnenin dat stijf spul en koperen ringen eraan gezet. In de muur koperen haakjes.

Inmiddels was de tijd van donker eiken ten einde en werd geloogd eiken modern. Annemiek schafte een schuurapparaat aan en werd een bankstelstoel buiten op de tuintafel gezet. Aan de zijkant van de stoelen en bank zaten twee ronde bollen en je snapt het al… De bollen raakten een beetje uit het model, want mijn bewegingen zijn nooit echt vloeiend geweest.

Weken heb ik staan te schuren en de salontafel kwam ook aan de beurt… Onder de kussens kwamen plankjes want ik had ook een decoupeerzaag en bij een houtbewerkingsbedrijf mocht je plankjes uit hun container halen. Het bankstel was als nieuw… Nou jaaaaa op die wat hoekig gevormde bollen na…Later toen na vele jaren een nieuw bankstel kwam is het ding verhuisd naar de overkant. Mevrouw Shaw en Wa heeft nog jaren gebruik ervan gemaakt…

Meneer mijn derde echtgenoot had een vreemde schrootjes smaak. Omdat ik met mijn zoon van een flat naar zijn eengezinswoning was verhuisd moest ik zijn smaak maar even verdragen. Natuurlijk verdwenen die schrootjes door de tijd heen.  Meneer was nog niet het land uit (vrachtwagenchauffeur op Denemarken) of het breekijzer kwam uit de schuur.

Eerst de gang maar eens onderhanden nemen, waar rondom  donkere schroten tegen de muren zaten. De stapels werden achter het huis gelegd en werden de gaten in de muren met alabastine dicht gesmeerd. Het plafonnetje gewit en een stevig lichte kleur behang met een werkje erin kwam op de muren, dan vielen de oneffenheden niet
op.

Fuchsia toppen

De keukenschroten verdwenen diezelfde week nog van de langste muur en kwam een fleurig bont dessin behangetje voor in de plaats. Het schrotenplafon in de keuken had ik nog even laten zitten. Meneer vond alles goed en voerde in het weekend de schroten af…

De volgende klus was de 6 deuren op de benedenverdieping onder handen nemen. Die waren met  bruin plastic beplakt waarop… jawel houten planken waren afgebeeld. 

Meneer had voorheen dat plastic erop geplakt dat van de vrachtwagen was gevallen vertelde hij... Het leek hem mooi te passen bij die schroten. 

Een voor een heb ik de deuren uit de hengsels gelicht en buiten op de tuintafel van hun plastic jasje ontdaan. De deuren werden een voor een geschuurd…jawel met mijn vlakschuurapparaat en in een lichte kleur verf gezet

….Daar was ik een hele tijd zoet mee…

Langzaam aan verdween het gevoel of we in kisten woonden… De volgende klus waren de fluwelen woonkamer overgordijnen in die vreselijke cognackleur… Je kent ze wel… Als die nu eens veranderden in een lichtere kleur…Dat zou meer mijn smaak zijn...

Annemiek.

Mijmering 74... Lidcactussen naar binnen, een vest werd een hesje, kleurende tomaten in een broodzak en een verhaaltje...

Beste mensen,

In nood aardappels schillen met de hakbijl…

(geliefde uitspraak van Henk van Deursen.)

Annemiek.

Mijmering 74 2025.

Tip…De wekelijkse naailes aan Sonja was deze keer een kijk/les. 

Het vestje dat ik tweedehands kocht voor vier euro zit bij de mouwen niet lekker.

Door een kleine ingreep werd het vestje een mouwloos hes waaronder veel effen zwarte shirtjes zijn op te dragen.

De mouwen werden uit het vest geknipt en de stof met zigzag afgewerkt. 

Vervolgens naar binnen geslagen en met een stiknaad vastgezet. 

Het hes is zonder mouwen mooier dan het met mouwen ooit is geweest… 

Van de mouwen ga ik beslist nog iets maken… 

weet alleen nog niet wat…

Tip 2… De geraniums stekjes mochten weer even in de zon en het experiment met de tomaten in een broodzak met een rijp appeltje is gelukt… 

Ze zijn beter gerijpt dan de broeders aan de plant.

Twee eitjes werden gekookt en de tomaten in stukjes gesneden. 

Ze werden met de gekookte eitjes, 

iets peper/zout en enkele lepels crème fraîche gemengd… 

Verrukkelijk moet ik zeggen. Wat over was werd de dag erop bij courgetkoekjes opgebruikt…

Tip 3…Tijdens de extra warme nazomerdag werden alle wasjes gedraaid en buiten gedroogd. 

Buiten “drogen geur” haal je niet uit een wasverzachter flaconnetje.

Tip 4… De laatste mand met plantjes werd leeggemaakt.

 Vorig winter hebben betreffende plantjes in de volle grond op een beschut plekje
overwinterd. 

Herfstbladeren en hooi rondom hielp hen  daarbij. 

De mand werd in de olie gezet…

Tip 5… De  lidcactussen mogen naar binnen en begin ik met de kleinste… 

Ze kreeg een passende pot met onderin een hergebruik filterzakje waarop potgrond en wat koemestkorrels. 

Het plantje erop en potgrond bijvullen.  

De pot past mooi in de overpot en kan zo eruit gepakt als ik de waterstand wil bekijken.

Lidcactus twee komt in een grotere pot en in de overpot op de zuil. 

Zo gebeurd…. Lidcactus drie heb ik eigenlijk geen overpot voor en valt mijn oog op het oude geëmailleerde groente emmertje.

 Een bijpassende binnen/pot heb ik ook nog en komt het wicht op de oude kist…

In beeld!
Lidcactus verpotten en naar
binnen. 

De vierde lidcactus was vorig jaar al te groot en stond te laag om voldoende licht te krijgen. 

Na wat rondstruinen in mijn voorraad pot en mand werd de plant danig onderhanden genomen…

De wortelkluit werd gehalveerd en kwam de plant in een pot die in een zinken bakje paste. Dat is het waterreservoir. Onderin de mand twee klinkers, zinken bakje erop en de plant erin. Het hengsel van de mand moest afgeknipt helaas… Over vier weken gaan de eerste planten bloeien weet ik… Je zal het zien…

Tot slot een verhaaltje…

Naaimachine op zolder…

Zolang ik me herinneren kan was ik autodidact, wat betekend jezelf vaardigheden of kennis aanleren. Dat kwam heel goed van pas tijdens mijn jonge jaren in het gezin van Deursen waar geen cent werd uitgegeven aan onderwijs voor de kinderen…

Uit nood geboren of aangewaaid… deze eigenschap heeft me tijdens mijn leven  in slechte tijden veel voordeel gebracht. De naaimachine op zolder was daar een voorbeeld van en gaan we ongeveer 40 jaar terug in de tijd, tijdens mijn derde huwelijk. Mijn echtgenoot moest 12 jaar lang een hoge alimentatie betalen voor zijn ex-vrouw die een bijstandsuitkering kreeg. Dat was zo in die tijd…

Meer uren werken betekende meer alimentatie betalen. Meneer was internationaal vrachtwagenchauffeur en de vergoedingen van niet thuis te kunnen overnachten werd niet bij het inkomen geteld en dat vergoede veel. Meneer ging met een goed gevulde koelbox naar zijn werk plus vele blikjes… en at minder in chauffeursrestaurants. Toch was het zaak meer te doen met minder en daar kon je mij wel voor lopen laten…

Een industrienaaimachine werd tweedehands aangeschaft en de vlizotrap naar de zolder op
gesleurd. Daar stond tevens mijn kleinere naaimachine op een tafel waar ik eventueel mee zigzaggen kon. Elke dinsdagochtend was ik heel vroeg in Heerlen op de markt op stofjes jacht. De kinderen hadden een leeftijd waarin de kleding niet aan te slepen was.

In de plaatselijke sporthal kregen de twee judo les en de matten waren aan een nieuwe overtrek toe. Daar maakte ik de leraar op attent met de tip dat ik die wel maken kon. Meneer had daar wel oren naar. Ontelbare
hoezen werden door mij gemaakt waarbij een zijkant open bleef.

Effen chintz gebruikte ik daarvoor in kleuren die ik voor een paar cent kon krijgen op de markt. Blauw rood en oker kan ik me herinneren. De stof werd gescheurd op de maat die nodig was en met dubbele naden gestikt. Fluitje van een cent met die straaljager naaimachine. De zijkant naaide ik met de hand met dubbel garen ter plaatse in de sporthal dicht…waarbij ik meestal op mijn buik lag. 

De matten in de hoezen krijgen, daar hielp meneer Dreuw de judo leraar me mee. Meneer
was toen al oud en nu beslist uit de tijd. Ik zie ons samen nog over de grond  kruipen in worsteling met die matten.  We werden daar heel handig in moet ik zeggen.

Dat moet er maf hebben uitgezien voor die man en heel dankbaar is hij daarvoor geweest. Voor 40 matten was ik amper twee tientjes kwijt aan stof…Beide kinderen kregen een jaar lang gratis judo les.

Het wonder van de naaimachine ging verder… Op de markt was misdruk flanel te koop en wie het eerst kwam die het eerst maalt...  Dubbelbreed was dat spul en dat het patroon niet doorliep zal mij worst zijn geweest… 

De kinderen kregen op hun bedden warme flanellen dekbedovertrekken en dezelfde kussenslopen en hoeslakens. Het leek me leuk daar bijpassende pyjamaatjes bij te maken… Zelfs muisie de knuffel van Samir kreeg een jakje van flanel. Een van die overtrekken heeft het nog 40 jaar uitgehouden. Ze waren ijzersterk.

De kinderen kregen lichtgroene zomer jackjes en het communiepakje van blauw ribfluweel van Peter heeft 2.50 gulden aan stof gekost. Een broek jasje en vestje. Samir had hetzelfde in het groen. Toen kon ik al drukknopen slaan in de jasjes die ik maakte in het bekende denim model. Aan knoopsgaten heb ik me nooit gewaagd… Het werden drukkers of ritsen.

De papieren patronen uit de knippie (kinder radar patronen blad) had ik overgenomen op oud stof, wat gemakkelijker werkte en knippen deed ik op de grond van de zolder waar oude stukken vloerbedekking lagen. Dan kon het zomaar gebeuren dat ik een stuk vloerbedekking mee knipte… Ik maakte trainingspakjes en skibroeken allemaal in hetzelfde model. Elastiek in de taille en onderin de pijpen tricot boordjes.

Joseetje mijn overbuurvrouw ging helemaal mee in de naaiflow toen het winter werd. Haar jongste zat nog in het wandelwagentje en kon wel een warm pakje gebruiken, waar hij zo ingeschoven kon worden. Joseetje had nog een
ouwe jas van haar man, met een vachtvoering en kreeg opdracht die eruit te tornen.

Ik knipte van gewatteerde stof een jasje met een stuk eraan. Een lange rits zou middenvoor komen en een capuchon erop. Het jasje was ruim geknipt en de vacht werd hetzelfde model. E.e.a. in elkaar gezet werd de vachtjas in de gewatteerde jas geschoven en een koord door de muts. Aan de mouwen tricot randjes... Het kind kon zo in het poolpak geschoven, met schoentjes en al. Alleen het gezichtje en de handjes waren zichtbaar… 

Het kind lag met gespreide armpjes in die wandelwagen… en begreep ik toen pas dat bij vachtvoering de voeringmouwen dunner moeten zijn. Daar hebben we toen we uitgelachen waren een stuk molton voor gebruikt van de babytijd…Al doende leert men.

Annemiek.