Pagina's

zondag 6 juli 2025

Mijmering 52 Ongewenst gedrag in milieu park, therapie in de tuin, appel crumble, dwangvlechtjes en regelgeving verhaaltje.


Beste mensen,

Niet het geluk maakt me dankbaar, maar dankbaarheid maakt me gelukkig. 

De woensdagvriend die belt, de vriendin die wekelijks aankomt. 

De geur van regen na een hete dag. 

Mensen die alles maar gewoon vinden, zijn daarom nooit meer gelukkig…

Annemiek.

Mijmering 52 2025.

De hittegolf voorbij en kwam de hoognodige regen. 

Even geen tropenschema maar toch om 6 uur uit de veren. 

Tuin therapie met rekken en strekken, opbinden en bijsnoeien… en ideetjes opdoen. 

Vier uur tuinwerk terwijl mijn huis luchtte  met alles open. 

Kijk je mee? Misschien doe ook jij ideetjes op!

Verregende bloemen afknippen zodat de planten energie kunnen steken in jonge bloemknoppen.

De oude seringenboom werd gedeeltelijk gesnoeid omdat meer plaats moet komen voor de elektrische rolstoel.

De stukjes glasplaat op het pottenkastje laten toch regen door. 

Dat was te verwachten. Bij het milieu park lag een geweldige goede passende glasplaat die zeer geschikt zou zijn. 

We zagen hem liggen toen we het glas van stormschade afdak wegbrachten. 

De hergebruik glasplaat kon mooi in de auto van Samira, als ons glas eruit zou zijn.…

Er hangen overal camera’s in het milieu park en een meneer kwam op hoge poten vertellen,

 dat we bezig waren met diefstal waar een hoge boete opstond. 

Meneer ging zo machtswellustig  te keer alsof we een moord hadden begaan. 

We hebben hem snel de rug toegekeerd.

Twee houten klompjes in mijn hofje zijn nu echt vergaan en de huislook plantjes daarin gaan verhuizen, met kluitje en al. 

De zelfgemaakte puntmand werd onderhoudsvriendelijk door een laagje potgrond bovenin. 

Daarop kwam de huislook uit de klompjes die met krammen werd vastgezet. 

Is het geen plaatje? 

Moeder Aarde neemt in alle jaargetijden de zorg nu over, en de mand zal steeds mooier worden. 

Ik hoop daar nog lang van te mogen genieten…

Het huislook rekje naast de mand is flink uitgepluisd door de vogeltjes die mos nodig hadden voor nestbouw.  

Dat kan opgeknapt door mos bij te steken.

Tussen de aardbeiplanten in de kratten werd het stro weggehaald. 

Oogsttijd voorbij komen de scheuten, 

die met krammen vastgezet worden op de plaats dichtbij moeders. 

Alleen de eerstgeborene, de rest wordt afgeknipt en ze blijven in de kratten. 

De aardbeitjes die ik van oudsher teel in betonnen bakken en wasteilen hou ik liever apart. 

De baby's van die uitlopers komen in potjes.

 End augustus gaan de overjarige moeders van de betonnen bakken in de compostbak… 

Ze brengen alleen nog mini aardbeitjes voort. 

Hun kindjes mogen op die plek.. in nieuwe aarde. 

Verjongen heet dat…

Zaad van de teunisbloem werd vorig jaar in de border gestrooid. 

Ze zijn massaal opgekomen en werden uitgetrokken op plekken waar ze andere planten verdrongen.

Twee courgetten werden geoogst in de bak bij het afdak en leerde me,

 (als een volgend seizoen komt) dat de slakken daar uitblijven.

 Gerda kocht koperband dat ze om potten en bakken plakte. 

Bij de ACTION 1,98 voor 4 meter en een groot succes. 

Gerda heeft zeven pracht hosta ’s in potten. 

De slakken blijven likkebaardend onder het koperband.

Tip 2…Nog steeds experimenteer ik met alle soorten salades 

met verse citroen appelstukjes olijfolie zeezout en zwarte peper. 

Stukjes komkommer zonder zaad en tomaten zonder zaad. 

Geblancheerde erwtjes en ei schijfjes ijsbergsla en witte rozijntjes, 

als het maar fris en koud is…

Tip 3… Appel crumble.

Ingrediënten voor de vulling:

Enkele appels maakt niet uit welke.

Handje witte rozijnen.

Kaneel.

Paneermeel.

Werkwijze: De appels schillen en in stukjes snijden. 


Klein kopje water en (hoeveelheid naar smaak) rozijnen en kaneel toevoegen. 

Mengen en op hoge pit blancheren in een open pan. 

Iets afkoelen.

Ingrediënten deeg:

Half pakje roomboter of margarine (125 gram)

75 gram suiker.

1 ei plus snuf zout.

1 pakje bakpoeder.

Bloem.

1dl melk.

Werkwijze: De boter samen met de suiker met twee messen in stukjes snijden in een
deeg/kom. 

Bakpoeder ei, twee handen bloem plus snuf zout en melk toevoegen. 

Kneden en bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen.

De oven voorverwarmen op 180 graden…

Twee derde van het deeg uitrollen.

 Een bakblik op het deeg zetten. 

Rondom met een mes aantekenen en de plak op bakpapier in het bakblik leggen. 

De restjes deeg goed uitrollen en tegen de randen “plakken.”


Met een vork het deeg inprikken en van een laagje paneermeel voorzien. 

De appels met een schuimspaan op het deeg verdelen. 

De rest deeg met twee messen en/of een schaar in kruimels verdelen die op de vulling komen.

Omdat de kruimels niet zo mooi oogden ( te karig, ik had de bodem dunner moeten rollen,) 

werd direct uit de oven de crumble met pompoen/sinaasappel confituur bestreken.

 Poedersuiker zou ook kunnen net voor het serveren. 

De crumble kan met een bolletje ijs en slagroom geserveerd. 

Manuela en ik aten een warm stuk bij de koffie.

Mijn leventje… Elke vrijdag komt Manuela even kijken hoe het gaat, 

of ik nog iets nodig heb en of ze iets kan doen voor me… 

Ze spaart weer even potjes want de courget ga ik inmaken in zoet/zuur en pompoenmarmelade maken in oktober of zo. 

We nemen de avonturen van Lucky door, een vogel die ze redde 

en die haar nu als moeder ziet. 

Het beestje maakt geluidjes als ze met hem/haar praat en komt eerdaags op bezoek.

En die crumble?

Daar kan je me niet mee alleen laten,

die heb ik voor 80% meegegeven in lege ijsdozen.

Verder heb ik de zaterdagochtend gewerkt aan o.a. de kapelletjes bank verschuiven,

 en een losse strip daarvan met een lijmpistool vastgezet,

 waar twee gevonden spijkertjes in moesten komen.

Tot ik opeens besefte dat het zeven uur in de ochtend was 

en de buren slapen met open raam… 

Mea Culpa en werd het timmeren direct gestaakt. 

Later…

Het pottenrekje werd opgeschoven en de kortere laarsjes komen daardoor voor het raam. 

Het kan best en krijg ik meer ruimte om de bocht te nemen met de rolstoel.

Van de oude seringenboom werden twee takken afgezaagd

 en als het niet lukt de zaag heen en weer te halen, 

lukt het met alleen trekken. De GFT was goed voor twijgen en takken en kwam alweer een ideetje boven.

Een bos touw uit de schuur werd in gedeeltes gevlochten en gespannen tussen
seringenboom, 

via steunstokken voor de frambozen langs de hele border. 

Overhangende frambozenstengels blijven in het gareel 

en heb ik een mooi laag waslijntje…

Een klein tafeltje werd een kopje kleiner gemaakt door de rotte bladbalkjes te verwijderen. 

Het onderstel is nog stevig en werd onder grote broer geramd waar een wasketel blommen op staat… 

Samen dragen ze de ketel nog wel een tijdje. 

Dat brengt ook alweer meer ruimte om met de rollator naar het trapje en de schuur te lopen… 

Tot slot kwam toch maar een rol vuilniszakken eraan te pas 

om het pottenkastje beter te beschermen tegen weersinvloeden. 

Daarop kwam de te kleine glasplaat die ik al had… jawel op de perforatiegaatjes van de vuilniszakrol. 

Mensen die de dupe werden van de regelgeving.

Mensen raken in crisis door onwetendheid. Ze worden vaak de dupe van de regels die steeds veranderen en toen ik het consuminderhuis leidde was dat ook al zo… De cursussen die ik gaf waren bittere noodzaak.

Ik leerde de mensen dat ze deurwaarders zonder gerechtelijk bevel niet binnen hoefden te laten. 

Door schaamde voor de buurt gebeurde dat wel….

Deurwaarders werken in opdracht van een incassobureau en willen kost wat kost geld en “helpen” je
aan ideetjes om aan geld te komen.

De schuldenaar belt in wanhoop familie die vaak helemaal niet op de hoogte waren van de schulden, want je hield de vuile was binnen. Ik maakte al mee dat deurwaarders  “beslag” wilden leggen op computerspelletjes die een kind van opa of oma had gekregen. Het kind was vaak bij de beslagname…en voelden de spanning.


Ik hoorde de verhalen aan van wanhopige mensen en greep in waar het maar mogelijk was door maatwerk te leveren.

Miscommunicatie! Vaak wisten mensen met schulden niet eens wanneer hun schuld was afbetaald. Ze hielden niet bij hoelang automatisch bedragen van hun rekening werden afgeboekt. Ook daarnaar informeren leerde ik hen. Ongeopende post in een lade werkt niet. Evenmin onder de tafel duiken als de bel gaat. Als ze hun administratie opschoonden kregen ze overzicht. Je wil niet weten hoe dat oplucht…

Soms werden schulden verhandeld van het ene naar het andere incassobedrijf. Dachten de schuldenaren dat ze een schuld erbij hadden.

Verder moest een bewindvoerder eenmaal per jaar een overzicht geven wat ze met je geld hadden gedaan. Dat gebeurde vaak digitaal terwijl mensen geen PC (meer) hadden.

Je begrijpt het al… veel te leren. Enkele van de maatschappelijk werkers in Landgraaf wisten waar mijn kwaliteiten lagen en we werkten nauw samen. Bankbeslag? Een tijd lang kon ik samen met de cliënt een nieuwe bankrekening openen en kwamen daar de inkomsten en toeslagen op binnen. Dat betekende de nodige vertraging/ tijd om oplossingen te bedenken. Ik kende de meneer bij de bank… dat scheelt en deed ik niets wat niet mag…

De regelgeving had inmiddels ook de vrijwilligersorganisaties bereikt. Voorbeeld?


Een meneer van een gezin zou binnenkort een sociale huurwoning krijgen.  De bewindvoerder spaarde zoveel mogelijk voor het gezin als de maandelijkse  vaste lasten en afbetalingen waren betaald. Het kon…als ze heel sober leefden van het pakket van de voedselbank.

Het gezin zat tijdelijk particulier gehuurd in een afbraakpand. Hun kinderen daar groot moeten brengen? Waar drugsgebruikers rondhingen… Bij de tussentijdse controle van de voedselbank vertelde meneer heel naïef over het potje bij de bewindvoerder. Volgens de regelgeving van de voedselbank verviel daardoor het wekelijkse voedselpakket van meneer omdat hij “vermogen” had. Meneer kwam bij het consuminderhuis terecht en keken we samen naar mogelijkheden…

Een en ander werd met meneer en zijn bewindvoerder doorgenomen en werd het wekelijks leefgeld zo hoog als mogelijk gezet. Meneer moest zelf maar eens leren sparen. Voorlopig in een veilige ouwe sok bij zijn moeder. De enigste die hij nog vertrouwde. Hij moest wel deelnemen aan mijn cursus budgetteren leren. En openheid geven. Dat ging gemakkelijker in de kleine groep waar ieder met hetzelfde bezig was.

God wat hebben we veel gelachen tijdens die cursussen. Als bij het rondje maandafrekeningen wat over was werd medegedeeld. Rond die tijd in de cursus voelden ze al de grip op geld en leven. De mensen leerden rechten en plichten en kregen ze als  “huiswerk”  om het geleerde toe te passen.

Daarvoor oefenden we in rollenspellen telefoongesprekken met de sociale dienst,


woningstichtingen en hun bewindvoerder wat steeds eindigde in een klucht en lachstuipen… Als steun mochten die telefoongesprekken bij mij op kantoor plaatsvinden.

Terug naar meneer die met zijn gezin wilde verhuizen. Het gezin kreeg wekelijks eenmaal ons voedselpakket (we noemden dat pakket de broodlijn) waardoor direct brood op de plank kwam en kleding kon gehaald. Als meneer niet naar de cursus kwam was er de dag erop geen broodlijn. Later kwam meneer op vrijdagen bij het consuminderhuis werken. Door de cursussen leerde ik zijn valkuilen kennen. Openhartigheid lokt openhartigheid uit…en de schaamte ben ik allang voorbij als ik die al ooit heb gehad.

Door het werken kreeg meneer sociale contacten…en weet hij weer welke dag van de week het is…Alweer een stapje dichter naar het arbeidsproces.…Leren op tijd opstaan. Voor wat hoort wat! En dat is beter dan als een loser alleen maar je voedselpakket ophalen…Het voelt zoveel beter…als je daar iets voor terug moet doen. Dan komt je hoofd omhoog en je schouders recht…omdat je nodig bent…

Annemiek.