Beste mensen,
De oplossingen voor problemen maak je met je verstand, de
wegen ernaar toe maak je met gevoel…
Annemiek
Mijmering 46 2025.
Wat een pracht cadeautje! Mensen vergeten soms terug te sturen wat niet past.
Laten we het
daar maar op houden….
Dat zie je trouwens wel aan de kleding die schoon en goed verzorgt heel netjes is opgevouwen.
Ik neem alleen uit de zak wat echt nodig is. Komt er iets bij mijn garderobe dan moet een ander kledingstuk weg.
De zak is weer doorgegeven en het jammere is dat vele mensen die ik
ooit hielp alleen nog
maar nieuwe gekochte kleding dragen.
Aan het milieu en de Aarde hebben ze (nog) geen boodschap.
Ik stop dan per direct met de zak hergebruik kleding aan hen doorgeven,wetende dat de kleding in de kledingcontainer zal belanden en
dat is prima maar kan altijd
nog,
als meerdere mensen plezier aan de kleding
hadden.
Even een losse flodderjurk aan en flink aanpakken tot de hitte tegen negen uur lamslaat…
Dan volgt het
rustige ontbijt en de douche en verzorging…
Grote lappen was ik
altijd tijdens hittegolven.
Bedspreien, grand foulards en overgordijnen.
Je zou vloerkleden buiten kunnen schrobben....
Bij mij werd in de vroege koele ochtend de slang uitgerold en de potten en bakken water gegeven plus de geëmailleerde bak gevuld met koud water.Daar gaat de zon op blakeren en wordt het water vanzelf handwarm want ijzer geleid.
Drie shirtjes erin met PH 6 neutraal wasmiddel en dat is afwasmiddel.
Daarom kan je met afwasmiddel ook douchen en je haren wassen als je dat zou willen.
Shampoo en doucheschuim heeft dezelfde PH neutraal waarde.
Het is maar dat je het weet. De ramen en kozijnen werden ruim met een sopje ingezet met het badkamerbezempje.
Tot slot met een oude theedoek de laatste druppels verwijderd.
Inmiddels was het half zeven en stonden alle deuren en ramen al anderhalf uur wijd open.
Boven heeft de hele nacht alles open gestaan.
Ontbijten en dat duurt lang bij dit mens.
De stofzuiger door de hut en het afwasje van gisteren doe ik na negen uur als alles hermetisch gesloten is.
Dan zijn alle deuren en ramen dicht. Gordijnen en rolluiken (waar ik ze heb) gesloten,
en blijft de temperatuur binnenshuis rond de 22 graden,
terwijl het buiten 32 graden zal worden.Nee… de airco gaat niet aan, wel zal ik tegen 12 uur een dutje doen in mijn sta-op-stoel.
Met een boek
val ik zo in slaap.
Tip 3…Binnenshuis klus als je op gehokt bent tijdens tropenschema?
Het toilet grote beurt!! Met een spiegeltje kan je precies zien waar kalkresten met urinesteen of “wil je niet weten troep” zit.Daar kan een flinke prop doordrenkt met azijn in geduwd en mag je twee uur niet plassen.
De troep gaat na het inweken gemakkelijk weg en je snapt wel,
dat met alleen een wc borstel op gevoel in die rand wapperen zoiets niet weg gaat.Een keukenkastje werd uitgesopt en mijn leren schoenen in de schoenpoets gezet.
Uitpoetsen doe ik niet.
Laat de poets maar lekker intrekken op de schaafplekken butsen en sneeën.Binnenkort zal ik toch een paar
nieuwe schoenen moeten kopen al lijkt dit paar gepoetst nog
heel wat.
Misschien
in de winter of zo…
Daarna de schuurdeur en de witte poort ermee soppen en wie weet wat nog…
Manuela keurt graag mijn uitvindingen en heb ik om 12.15 uur de cake uit de vriezer gehaald.
De verse aardbeitjes en jam erop en op het laatste de tipjes bevroren slagroom.
Haar oordeel is dat alles perfect smaakt alleen de slagroom ietsjeminder vers,
zoals in de super op het gebak.
Ikzelf proef geen verschil want de aardbeitjes uit de tuin stelen de
show…
op gestommel af rondom mijn achterpoort.
Ze was nog in nachtpon en dacht dat ik gevallen was en met een gebroken poot of zo ergens lag.
Misschien wel op die poort timmerde om de aandacht te trekken?
Nee dat hebben we al eens gehad en was ik met onbeheerste bewegingen de poort aan het soppen
rond zes uur in de ochtend. Tropenschema…
Wat lief van buurvrouw… en hebben we gelijk bijgepraat want we hebben een warm hart naar elkaar.
We hebben elkaar omhelst… zij in nachtjapon en ik in losse flodders…Dat is echte
liefde…en goud waard…
Zijn psychoses leken verdwenen of even op de achtergrond. Hij moet mijn tranen van ontroering hebben gezien terwijl we elkaar alleen maar aan hebben gekeken zonder woorden…Later heeft hij me vertelt dat ik toen voelde als zijn moeder. Ja en hij voelde als mijn kind. Ik had vele kinderen in die tijd en nog steeds een aantal.
Ik bleef op de gewenste afstand van Mart en zocht steeds
naar functionele onopvallende mannelijke kleding wat moeilijk was met zijn
kindermaat. De voedsellijn kreeg hij als eerste in de rij om direct weg te
kunnen vluchten ver van onbekende mensen. Hij was en bleef als een aangeschoten
dier op de vlucht…afgewisseld door steeds meer voorkomende sterkere momenten…
Mart liep ook wel eens langs bestek en bordjes die hij uiteindelijk vroeg en kreeg. Ik vroeg aan hem om de voortuin van het consuminderhuis bij te houden. Soms zagen we hem buiten openingstijd aan het werk in de borders.
Voorkomen dat overhangende klimplanten naar de buurtuin gaan groeien. Met een hark lukt dat niet, met een bezem wel. |
Hij was eigen baas in een veilige omgeving waarin hij groeien
kon in zijn eigen tempo. Mart kwam aan in gewicht door het goede voedsel en won
aan spierkracht door het werk. Wat vooral groeide was zijn eigenwaarde.
We hoorden wel eens zijn zeldzame lach en zijn gezicht straalde rust uit… Tijd om weer eenstapje verder te gaan…en hem meer los te laten.
Wel
betrok ik hem bij de tuinplanning en liet hem mee beslissen over de zwaar
onderkomen tuin rond het gebouw in Heerlen dat het tweede consuminderhuis zou
worden…
Annemiek.