Trek je terug in gezelschap van jezelf… dans als de zon schijnt en fluit in de regen.
Kijk naar de toekomst hoe kort die ook nog maar zal zijn.
Benut je kwaliteiten en buit elke dag uit want als het avond is, komt de
dag nooit meer weerom…
Annemiek.
Mijmering 42 2025.
de oude seringenboom.
Ze weten de weg al naar de vetbollen. Vele diertjes bevolken mijn hofje. Spinnetjes, mieren en kevertjes. Bijen, wespen, zweefvliegen en vlinders.
Je kan uren doorbrengen met alleen maar kijken naar al wat leeft in
een hofje zo groot als een postzegel. Dat heet gelukkig zijn…
De twee laatste planten die ik reserve hield in potten onder
het afdak werden in een grote bak gezet op afstand van de borders. We zullen
zien…
Mijn verzorgingsrondje door de tuin bracht weer een
kommetje aardbeien die narijpen op de tuintafel en later op de vensterbank.
zodat de
kracht van de planten naar nieuwe
knoppen kan gaan…
Weer stro bijgelegd onder de aardbeien en de nieuwe soort aardbeiplanten wordt groter, met lichter kleur blad en dikkere aardbeien zag ik.
Ik teelde ze van een plant die ik vorig jaar kreeg van de ouders van Petra.
Na de oogst wisten ze niet goed waar de plant, die in een pot stond heen moest.
Ik heb hem gered van de GFT en vele kindjes ervan geteeld wat driekwart jaar duurde.
Tip
4… In de bijen/vlindertuin werd kweekgras weggerukt zodat
het wortelstelsel
verzwakt.
Zevenblad en wikke idem, zodat deze sterke woekeraars niet de hele tuin overnemen en de zwakkeren wegdrukken.
rabarberplanten in het najaar worden omgeplant.
Ze staan onder de magnolia boom
waar amper licht en zon komt…Dat bekomt ze niet goed.
Tip 5… In een gat in de grond waar voorheen de kruisbessen stonden werd een composthoop begonnen.
Geen mens die het ziet achter de magnoliaboom. In die hoop kunnen weer beestjes schuilen.
Door de regen staat water in de vergrote bladaanzet van de kaardenbol.
De bloei produceert veel nectar voor hommels/bijen
en de vogels zijn gek op de zaden. Mijn tuin is een paradijs vol voeding en leven…
Tip 6…Tijdens de regen werden binnenshuis klusjes gedaan. Regelmatig onderhoud voorkomt achterstallig onderhoud.
Rond kranen werd met een vaatdoekje om een schilmesje de vieze randjes weggepoetst.
Dat werkt gemakkelijker… Wat je onderhoud… hoeft niet zo gauw vervangen te
worden… Dat is weer goed voor de Aarde en je portemonnee…
Tip 7…Broeierig weer met gevaar voor smetplekken bij corpulente mensen.
Flanel is zachter dan
katoen en neemt het beste vocht (zweet) op.
Een flanellen laken kan je in repen scheuren en met een zigzagschaar rondom de randjes bijknippen.
Nee geen zigzag met de naaimachine
dat zorgt weer voor irritatie met als gevolg…jawel smetplekjes.
De piepkleine stukjes flanel die overblijven zijn prima om tussen je tenen te drogen na het douchen.
en …kan je de pedicure
uitstellen. In mooie open schoentjes met gelakte teennagels, wil je geen voeten met eeltranden
aan de hakken. Ik kan slecht zien, maar hoeven in sandaaltjes valt mij zelfs op…
Een
deel ervan werd in roosjes gesneden en in water aan de kook gebracht. Daar
kwamen wat eieren bij die nooit weg zijn (op sla) de komende dagen…
Een beslag werd gemaakt van zelfrijzend bakmeel snuf zout een ei plus melk.
De bloemkoolroosjes door het beslag gewenteld werden gebakken in
zonnebloemolie.
Daar kwam peper/zout bij,
een scheut balsamicoazijn olijfolie en een theelepeltje vlierbloesemsiroop of…
schepje suiker.
Mijn leventje…Wat ben ik blij met de thermos die ik van Janneke kreeg.
Van hof naar voortuin van PC naar mijn ligstoel en in de fietstas.
Hij kan tegen een stootje en is met trillende handen goed te hanteren want hij is antislip.
Dat is heel belangrijk voor mensen met slikproblemen.
Dankjewel
Janneke…je gaf me een goudklompje.
Nog maar een boeiend verhaaltje? Deze keer met een bekende Nederlander en je mag raden wie dat was…
GLAMOURGIRL.
Vijf uur in de morgen als de wekker afloopt. Langzaam wakker worden behoord tot een van mijn vaste rituelen dus loopt de wekker nog een keer of zes af voordat ik opsta. Met een grijns lig ik te denken aan wat de dag me brengen zal. Een fotoshoot voor een bekend blad in een landhuis in Heemstede-Aerdenhout. De productie heet “Geld maakt niet gelukkig.” Nou daar ben ik het helemaal mee eens. Vier totaal verschillende vrouwen werden uitgenodigd voor een interview en een fotoshoot. De dames worden door twee visagisten opgemaakt (Wilma en Ronald) en met veel over de top bling-bling gefotografeerd door Anneke Janssen (pseudoniem) Het artikel met de titel “Geld maakt niet gelukkig” nummer 1 van 2009 ligt 24 december in de winkels….
 |
| Gezond lunchje. |
Ik kruip nog eens diep onder het dekbed en denk met leedvermaak aan Ronald. Hij
belde me afgelopen week om mijn maten door te nemen i.v.m. de styling. Tja… toen
werd het indrukwekkend stil aan de overkant. “Geen gangbare maat” merkte hij
voorzichtig op. Glamour girl in megaformaat. “Alles is groot aan mij Ronald.”
“Ben je lang?” Vroeg hij voorzichtig. 1.76 meter en maat 43 schoenmaat. “Wellicht
heb je nog een paar zilveren naaldhakken van een travestiet,” merkte ik op,
“van een vorige sessie?” Die zou hij meebrengen indien voorradig. Enne… of ik
zelf wat glamourkleding had? Ik zou wel eens neuzen achterin de kast van
afgelopen jaren Kerst. Ook maar eens kijken in de zak kleding die doorgegeven
werd. Daar zat wellicht nog iets in…met een zilverdraadje….een tafelkleed of
zo. We hebben veel geschaterd aan de telefoon en volgens mij valt Ronald op
man….
Rond zes uur in de morgen gaat de mijmering de deur uit en zijn de kipjes en de
poes gevoerd. Een koffertje staat klaar, gevuld met een lange rok een wijde
avondbroek, een top, twee jasjes en een zwart met zilver sjaal. Daar kunnen we
wel iets mee lijkt me zo. Twintig over zes verlaat ik mijn huis, tasje jasje
trolley en de thermos koffie met de boterham. Moeder gaat op stap, helemaal
gratis en voor niets naar een fotoshoot in een landhuis. Het bekende blad
betaald de reis en de lunch. De foto’s en het betreffende blad komen als aandenken..
Het voelt als vakantie…
Bij de bushalte staat een vroege bonte vogel van het vrouwelijke geslacht. Ze
gaat naar haar werk bij de LICOM. We babbelen een eindje weg en ik beluister
een verhaal van fuserende bedrijven. In Januari is alles voorbij volgens de vroege
vogel. Ze zag het al lang aan komen en ze heeft nog gewaarschuwd maar nu niet
meer. Ze zorgt alleen nog maar voor zichzelf, zegt ze. Straks is er geen werk
meer alleen maar schoffelen in de gemeenteborders en de schoonmaak. Alleen de
“ergen” mogen blijven vertelt de vroege vogel… Terwijl ik me een beeld van de
“ergen” probeer te maken komt de bus in zicht.
 |
| Maantje oftewel Qammar. |
De chauffeur blijkt de grote liefde van de vroege vogel te zijn. Ik ben nu
uit de gratie er wordt geen woord meer tegen me gesproken en dat is goed zo… Tegen
zeven uur haal ik mijn treinkaartje uit de automaat. Geen korting deze keer
gezien het vroege tijdstip. Dat is niet erg want “het bekende blad” wil een
vroege afspraak dus betaald daarvoor.
Glamourgirl voor een dag. Ik deed
eraan mee omdat mijn levensstijl, doen en denken haaks op dit soort bezigheden
staat en ze zijn aan mij gekomen via Genoeg
magazine waarin ik een column schrijf. Glamour is niet mijn ding maar wel
leuk even de sfeer te proeven. Alles moet een mens eens geprobeerd hebben
nietwaar? Ik kan nog net de trein halen en installeer op mijn gemakje mijn
spul. Het gratis krantje de thermos en een boterham. Zalig dat treinreizen…
Tegen acht bereiken we Eindhoven de studentenstad en enkele ingedommelde
figuren ontwaken. De laptop en het huiswerk wordt hier en daar ingepakt en de
benen gestrekt. Lege pakjes vloeibaar ontbijt blijven achter wel of niet in de
prullenbak. Ik schenk nog een bekertje koffie in waar jaloers naar wordt
gekeken en eet mijn boerenboterham verder op. De trein loopt vol en de mensen
worden al wat luidruchtiger. Nederland ontwaakt….
Een lieve conducteur buigt zich samen met mij over mijn probleem Heemstede
Aerdenhout. Ik kwam op internet routeplanner niet verder dan Amsterdam
Centraal. Ha….daar moet ik overstappen op spoor 1. Een boemeltreintje gaat via
Haarlem naar Aerdenhout.
Even na acht wordt het lichter. Een paardenhoofd in een rokje van
nevelslierten. Fietsers op een dijk. De peel en de polder. Ruim op tijd
arriveer ik op een piepklein stationnetje in Heemstede-Aerdenhout en ik bel
conform de afspraak. Anneke die opneemt vertelt dat ik opgehaald wordt in een
lichtgrijze Saab. Ik zou niet weten hoe een Saab eruit ziet. Voor mij is alles
auto.
 |
| Maantje en Suaad. |
Er is een open servieskast zie ik, met veel zilver dat nodig aan de poets
moet. Dat doen glamourgirls niet dus neem ik een bonbonnetje. Er is een mega
kookeiland. Waarschijnlijk weinig in gebruik want de administratie ligt erop.
De telefoon heeft een vaste hangplek wellicht handig om eten te bestellen…
Net als ik dagblad de telegraaf open heb geslagen komt iemand een stapel van
het bekende blad brengen. Dat is beter, zegt ze en ik ben het daar niet mee
eens want ik verafschuw damesbladen. Horen zien en zwijgen Annemiek…..
Na een poosje komt een bloedmooi meisje binnen die zich voorstelt als Carla
(pseudoniem) . Ze lijkt amper 25 en is ontwerpster en eigenares van een bedrijf
met een mode lijn met accessoires tasjes en schoenen. Haar modelijn is over de
hele wereld bekend en ze is schatrijk hoor ik. Het mooiste aan haar is wel haar
manier van bewegen. Ze loopt “gedragen” en is bij vlagen zeer hartelijk.
Samen met haar ga ik in de make-up. Carla bij Marlies en ik bij Ronald. De goede vrolijke toon is gezet als Ronald en ik over het telefoongesprek van gisteren vertellen. Het valt allemaal reuze mee met die glamourgirl in megaformaat, zegt hij. Ach het was maar opstangen… Ik heb veel zelfspot en openhartigheid wat sfeer bepalend is. Hij begint vrolijk aan mijn wenkbrauwen en ik gooi het gesprek op OBAMA en de Amerikaanse presidentverkiezingen.
 |
| Maantje Suaad en Zeynab. |
We zijn het er over eens dat hij een betere keus is dan Mac Cain. Mac Cain is
tegen het Homohuwelijk merk ik op. In NO TIME zijn we het unaniem eens dat welk
huwelijk dan ook niets voor Ronald en mij is. Ronald en ik wisselen knipoogjes
en kleuren onze verhalen een tikje. Hij vertelt dat hij op mannen valt wat ik
al vermoede. Nou ik ook, dus hebben we voldoende gespreksonderwerp. Ik vertel
tegen het huwelijk te zijn wat wel heel bijzonder is voor iemand die driemaal
getrouwd is.
Carla valt bijna van haar stoel en wil alles weten. De eerste keer om thuis
weg te komen. Mijn echtgenoot was het daar trouwens helemaal mee eens. De
tweede keer uit liefde voor een prachtige Noord Afrikaan. Tja dat was een
beetje veel van alles. Na een tijdje krijg je dan toch het gevoel dat je tegen
een te hoge berg op klautert als rustige Hollandse dame. Marlies kent die
ervaring en we blijven een beetje kabbelen over het voor en tegen van afro
mannen die zo viriel zijn en het voordeel van een besneden man.
Carla hangt aan mijn lippen en vraagt
hoe het verder ging? Tja…toen heb ik maar een gezapige Hollander geprobeerd en
dat was helemaal niets! Ik heb de sfeer weer eens gezet, iedereen is openhartig
en hoef ik alleen nog maar te luisteren. Ronald vertelt stukjes uit zijn leven
en Wilma doet daar nog een schepje bovenop. Het mooie meisje Carla is duidelijk
in shock. Zo rijk en zo naïef? Eerst dacht ik dat het een pose van haar was
maar het is echt zo… Ze is echt verbijsterd. Deze rijke zakenvrouw weet niets
van levens van de gewone mens. Nou ja GEWOON… Wanneer was ik gewoon…
Janny komt erbij en breid verder aan het truitje van bijzondere verhalen. Ze
vertelt van de tijd toen ze met een zeer rijke man was getrouwd. Ze was zijn
uithangbord. Dat huwelijk is al tijden voorbij en ze leeft inmiddels heel
primitief op een natuurcamping met eega nummer twee en een “maatje.” Het
“maatje” heeft haar gebracht en wacht vol liefde gelaten tot alles voorbij is. Misschien
maken ze een tussenstop ergens onderweg naar huis? Met een prachtig jurkje aan
valt Janny naadloos in de lady rol en vertelt dat ze de rol nog goed kan
spelen.
Ikzelf speel helemaal niets en heb jeuk onder de foundation die lagen dik
op mijn gezicht lijkt te zitten. Ronald komt met een top in zwart/wit grijs die
op mijn wijde avondbroek kan. Even later als ik in een stoel zit, draperen ze
de broekspijpen mooi over mijn laarsjes bij gebrek aan de juiste maat zilver
pumps.
De mooie Carla ligt aan mijn voeten op een nep minkjas. Ze is duidelijk eigen met modellenwerk want ze beweegt haar hoofd bij elke shot steeds iets anders. Ik beweeg helemaal niets want mijn benen zitten in een kramp. Wat een hitte in dit huis. Het is wel 20 graden en dat is niets voor mij. Achter mijn stoel brand een open haard als een waanzinnige. Dat hoort bij glamour en er wordt weer een blok hout op gepleurd.
Er wordt wat aan jurkjes getrokken vullingen geplaatst en handen weg gemoffeld
waar geen redden meer aan was. Ja…bij mij. Janny moet echt even plassen dan
lijkt ze dunner zegt ze en we mogen geen centimeter bewegen in de tussentijd.
Wat een beroep fotomodel… Janny blijft best lang weg en ze vertelt na binnenkomst
dat ze zichzelf heeft staan bewonderen en in de spiegel geoefend hoe ze kijken
moet.
Ze zegt dat haar rug aan een kant niet zo mooi is en ze dus beter anders
kan staan. Ze zag het gelukkig in de spiegel van de plee. Wat een flauwekul
allemaal. Iemand moet haar buik intrekken anders is het elastiek van de panty
te zien door de jurk. Het verrekte nepkonijn wat om mijn schouders hangt, valt
voor de zoveelste keer naar beneden en ze spelden hier en daar wat vast. Weer
opnieuw!
“Bij Annemiek komen rode vlekken in haar hals” merkt iemand op. De foundation lijkt vloeibaar te worden. Het bontje wordt wat verschoven en even later is het gelukkig helemaal voorbij… Ik ga buiten in de tuin staan met mijn armen wijd. Diep inademen en de wind door mijn haren. Ze zijn keihard van de lak dus beweegt er niets daarboven. Vreemde gewaarwording. De kleertjes moeten DIRECT uit en de schoenen worden gered en in dozen gestopt. De sieraden gaan bij de bling-bling en dan is er een lunchje van de cateraar…
Als ik mijn eigen kleren aan heb maakt Anneke nog een paar foto’s in de deuropening van de tuindeuren. Het groen van mijn vestje staat zo mooi bij mijn ogen vertelt ze. Prachtige sprekende ogen volgens haar. Tja een open boek helaas…en mijn sleutelbenen niet vergeten hoor. Die zijn ook mooi. We schateren de zoveelste keer die dag. Wat een nep.
Ze voelen wel dat ik de draak steek met hun wereldje van Glamour.
Tussendoor vertel ik hoe ik leef. Over consuminderen en de mooiste gelukkigste
momenten in het leven die niets met geld te maken hebben. De eerste krop sla in
het voorjaar voelt als een gevonden goudklompje. De geur van aarde na een
regenbui. Ze kijken me aan of ik een oneerbaar voorstel heb gedaan.
Budgetteren? Daar zou Carla dood zenuwachtig van worden, verteld ze. Petra de
vierde vrouw, net uit de schuldsanering heeft nooit gebudgetteerd maar “op was
op” drie jaar lang met weinig geleefd.
Ze is heel dankbaar in de schuldsanering mogen. Daardoor kon haar gezin met
twee kinderen opnieuw beginnen. Zij en haar man hebben al die tijd gewerkt en
nog steeds. Haar hele salaris ging naar de schuldeisers en een groot deel van
het salaris van haar man. Ik spreek mijn bewondering uit. Waar is rijke vrouw
vijf eigenlijk?
Thuis bij de poes nog eventjes op de bank. Met watten schijfjes wordt de zooi van mijn gezicht gehaald en ik sta een tijdje onder de douche met een gewoon stuk zeep van de super. Haren wassen en een heel erg schoon gevoel valt over me heen als ik in mijn oude verwassen flanelletje sta. Er zitten wat rode plekjes rond mijn ogen en hier en daar trekt er iets.
Een flinke laag goeie nachtcrème van den ALDI erop en wacht mijn zalig bedje…De nacht valt en ik ben zo blij niet ergens in een landhuis te wonen met een chauffeur en een rijk/gevoel zo breekbaar als kristal. Rijkdom veroverd door een rijke vent te trouwen of een lijfje wat niet altijd mooi en jong zal zijn zien te behouden. Wat een zwaard van Damocles boven je hoofd. Geef mij maar de rijkdom van eenvoudig leven waar altijd een leven lang grip op is…Je hoeft het alleen maar te leren en te ZIEN!!! Geld maakt gelukkig? Integendeel…Het is een grote aanslag op het milieu die dikke auto’s en vliegreizen. Veel te grote huizen die verwarmd moeten worden voor kouwe vrouwen in blote jurken die niets durven te eten omdat elastiek van panty’s dan zichtbaar wordt…wat een armoe...