Mijmering 39 Pasta gorgonzola, 2e deel vlierbloesem recept, gezonde lunch, rijpe aardbeitjes, de week zonder afval en een verhaaltje...

 Beste mensen,

Kom tot rust, kom tot de stilte, daar wonen de kleine diepe vreugden die mensen in drukte niet meer zien…

Annemiek

Mijmering 39 2025.

Tip…Tweede deel van vlierbloesemsiroop maken. 

Even terug naar het eerste deel (Mijmering 38 waarin je uitgebreide beschrijving en foto’s vind.) 

Vlierbloesemschermen afknippen (let op bladluis) en ongewassen in een pan leggen want we willen het stuifmeel behouden.

Drie a vier citroenen afschrobben, in schijven snijden en in de pan. 

Water toevoegen tot de bloesem onderstaat, 24 uur laten staan en af en toe omscheppen.

De bloesem/citroen met een schuimpaan verwijderen of de hele boel door een vergiet gieten in een andere pan. 

Daarna het vocht nog eens zeven door een schone theedoek (zonder wasverzachter gewassen).

Op elke liter vloeistof een kilo suiker gezamenlijk in een pan
aan de kook brengen. 

Net aan de kook kan de siroop kokend heet in flesjes of potten. 

De potten enkele uren op de kop zetten. 

Door de suiker kan de siroop jaren bewaard worden, 

de kleur wordt iets donkerder en de smaak intenser. 

Na opening de pot in de koelkast bewaren.

Ik gebruik een theelepeltje siroop als zoetmiddel in thee en door salades. 

Mijn nieuwe experiment is kokend hete vlierbloesemsiroop in een thermos gieten. 

De thermos werd op de kop gezet en kan ik ontspullen met een cadeautje aan een lief mens
combineren. 

Voor het lieve mens… De thermos na gebruik steeds in de koelkast zetten/leggen.

Tip 2…Pasta met gorgonzola.

Ingrediënten en werkwijze:

De nodige pasta (ik nam spaghetti.)

Per persoon ongeveer 250 gram spinazie (regelmatig in de reclame bij de LIDL).

De helft van een pakje gorgonzola

Klontje roomboter

Ongeveer evenveel bloem.

Peper.

Werkwijze: De spaghetti volgens gebruiksaanwijzing koken. 

De gewassen spinazie met aanhangend water in een pan kort  laten slinken. 

Een klontje boter smelten in een klein pannetje en mengen met ongeveer evenveel bloem.

Steeds scheutjes kookvocht van de pasta toevoegen en flink roeren met de garde om klontjes te voorkomen. 

De gorgonzola daarin op laag pitje laten smelten. 

In de kaas zit zout en smaak genoeg, daar hoeft verder niets bij. 

De rest van de gorgonzola kaas ging in de vriezer.

Mijn leventje…In de week zonder afval neem ik mijn manier van leven nog eens onder de loep. 

Afval scheiden doe ik al heel lang en is goed voor het milieu. 

Nog beter is zorgen dat je geen afval hebt! 

Recyclen nadat jij je afval hebt gescheiden gebeurt nog echt niet zoals het moet. Teveel wordt verbrand en ermee gehandeld door de zooi naar andere landen te verschepen. Overdenk wat je gaat kopen, wel echt nodig is. Voedsel zal je nodig hebben. 

In Landgraaf zijn geen winkels waar losse olie, meelsoorten bonen/erwten enz. worden verkocht. 

Bulk verpakkingen van houdbare producten is een optie dat scheelt weer verpakking. 

Verder zelf zakjes en tasjes meebrengen voor losse groente en fruit. 

Een lieve vriendin brengt steeds de papieren broodzak mee terug naar de bakker. 

Daarin komt het ongesneden brood dat ze koopt. 

Ze zijn al aan mevrouw gewend. Eierdozen meebrengen waar je losse eieren koopt en koop je
kaas in een winkel kan je kaasdoos mee.

Mijn zelfgemaakt wasmiddel/schoonmaakmiddel is een grote stap in de goede richting. 

Het nodige gereedschap? Daar kom je op een betere manier aan dan kopen? Je kan het lenen… huren. 

Natuurlijk blijft altijd een deel plastic over wat je wel moet accepteren. 

bijvoorbeeld sudocreme, verkopen ze niet los, maar het potje kan hergebruikt voor ontzettend veel soorten spul. 

Ik heb koemestkorrels erin gedaan en ligt het potje in mijn tuinmandje in de keuken. 

Altijd bij de hand als ik een plantje wil verwennen en niet naar de schuur wil…

Nog een verhaaltje? 

Fiets vakantie Zeeland 2006. Dag zes. 

Als ik wakker word weet ik direct…..Dit is de laatste vakantie dag. Ik maak een kopje koffie en duik nog een poosje in mijn bed. De dag van gisteren passeert de revue. Hoe geweldig is deze week geweest. Pluspunt was toch wel dat ik mijn eigen fiets bij me had.
Daar vertrouw ik op. Daar durf ik verder mee..

De caravan is duurder dan een pension of ‘vrienden op de fiets adres.’ 45 euro per overnachting. Ik heb er mijn broodnodige privacy. Geen mensen bij het ontbijt. Terug kunnen komen wanneer ik wil. Naar bed wanneer ik wil. Na een lange fietstocht even een uurtje liggen.

Niet hoeven praten als ik de stilte prefereer. Bij iemand anders in huis kost me teveel energie. Ergens in mij huist een kluizenaar.

Langzaam word ik echt wakker, sta op en ga het ‘huis’ schoon maken. Alle bagage weer in de fietstassen proppen. Dat hoeft niet zo precies. Alles mag kreuken. Ik betaal de toeristen belasting in het kantoortje van de camping. 1.50 euro per nacht. Praat nog even bij met kennissen die ik maakte. De flesjes water zijn gevuld en een boterham gesmeerd voor onderweg.

Tegen de middag fiets ik de camping uit, omzeil het dorp en neem de korte weg naar Zierikzee. Nog even koffie drinken in mijn favoriet restaurant op de markt.

Gisteren zag ik een bordje ‘Zeelandbrug.’ Dat zoek ik op.
Er zit ander weer in de lucht. De wind is hard tot stormachtig.

Mijn linkerknie doet pijn. Overbelasting weet ik uit ervaring. Ik fietste afgelopen week honderden kilometers. Mijn allergie steekt de kop op. Ik word er een beetje zenuwachtig van.
Als mijn huid maar heel blijft. Alles tintelt op de gevoelige plekken. Nou ja! Vanavond ben ik thuis en fiets enkele dagen niet. Dan komt alles wel goed. Even voor Goes  28 kilometer op de teller en 15.00 uur.

Ik vraag me af of de terug reis met de trein net zo voorspoedig zal gaan als de heen reis. Bij een tankstation maak ik een pauze en koop een ijsje en een zak Engelse drop. Er staat een bank waar twee pubers zitten. Elke dag fietsen ze van en naar de middelbare school via de Zeeland brug. In de winter gaan ze met de bus vertellen ze.

Gezonde lunch.

Mijn gezicht is pijnlijk verbrand merk ik, mijn petje was niet genoeg beschutting tegen wind en zon. De crème zit onder in de tas. Laat maar.

Dwangmatig eet ik drop tot ik er misselijk van word. Stomme trut! Te laat ben ik me bewust in de val van stress eten te zijn beland.. De rest van de drop gaat in een prullenbak langs de weg.

43 kilometer op de teller als ik het station in loop. De loketten zijn gesloten. Een kaartje bij de automaat kan ook. Het bord met trein traject verteld me dat ik om 17.45 een trein naar Roosendaal heb. De fiets in de trein mag pas na het spits uur. (na 18.00 uur.)

Nog even de stad in zit ik op een terras. Ik maak er een praatje met twee dames en drink koffie. Ook zoiets. Koffie kan ik ook mee nemen in een thermos. Maar het geeft me een luxe vakantie gevoel in een gemakkelijke stoel op een terras te zitten. Daar heb ik graag de kosten van een kop koffie voor over. Opeens wil ik naar huis en vertrek richting station.

Op het perron waar ik veel te vroeg ben, zitten drie vrouwen met een Limburgs accent. “Uit Limburg dames?” vraag ik. Uit Roermond dus, vriendinnen op vakantie in een hotelletje. Een van de drie doet het woord. De andere twee zijn ja knikkers. Als ik vraag of een van hen me helpen wil met mijn fiets zegt de “aanvoerder” ‘Ich hup pas de baarmoeder oet gepak en de angere hant ’t in de ruk.” “Veer hant genog bagage, veur os allein.” Oké!

Neerbuigend kijkt de “aanvoerder” naar mijn vale fietsbroek, bloesje en mijn verwaaide hoofd. “Verbrend, do kries se las van.” Mien zuster do de man va……voor ik haar gillend ga schoppen verhuis ik naar iets verderop.

De trein is een fietsvriendelijke trein en ik kan er zo in zonder hulp van wie dan ook.  De

Maantje oftewel Qammar.

“aanvoerder” van de dames zit met haar meelopers in dezelfde coupe. Ze ziet eruit om door een ringetje te halen. Elk haartje op zijn plaats en een modern pakje aan. Dat heeft wat gekost!

Ze vertelt dat ze vergeten zijn de trein kaartjes af te stempelen. Maar dat daar geen conducteur over zal vallen Drie aardige vrouwen op vakantie die word zoiets niet aangerekend toch? Ze hebben wel een air moet ik zeggen....

Ik zwijg en betrap mezelf erop dat ik de conducteur actief wens. Wat een lelijk mens kan ik soms zijn…  Als even later de boete 35 euro per persoon geïnd word kan ik het niet laten om de “aanvoerder” even strak aan te kijken. Foei Annemiek.

In Roosendaal helpt een oudere meneer me met de fiets. Ik bedank hem stralend. De trein in… richting Breda. Doodmoe opeens en mijn gezicht brand. Ik voel me vies.

Mijn fiets moet ik goed vast houden de trein waggelt en bonkt.

Eindhoven! Daar moet ik even wachten, vertraging! Ik vraag alvast een handje hulp aan een meneer die met zijn vrouw dezelfde trein moet hebben.

Akram en Ibtisam planten courgetplantjes

Ze zijn met me begaan, ik zie er ongetwijfeld afgepeigerd uit. De meneer helpt me geweldig en komt later nog vragen waar mijn eind bestemming is. Jammer! 

Zij moeten er in Roermond uit. Ik bedank hem hartelijk voor het mee leven en denken.

Langzaam aan komt Heerlen in zicht. Ik zet de fiets in de lift en pak een zak friet en een vega kroket tegenover het station. Stress eter!!! Het mag even…

Langzaam kom ik tot rust. Thuis gekomen duik ik direct onder de douche.

Crème op mijn geblakerde huid en knuffelen met de poes die goed verzorgt werd. Even later breekt een noodweer los. Regen en storm en voel ik me geborgen… Huisje weltevree…

Annemiek