Beste mensen,
Als we beseffen hoe ieder van ons worstelt met het
leven
zal een ongekend saamhorigheids gevoel ons
vervullen....
Ik ervaar dit regelmatig in onze
consuminderkringen...
Annemiek
83 Consumindermijmering 18 juli 2016.
Tip.
In ieder geval is deze zomer de bonenteelt de
hoogte in gelukt. De rekken die voorheen buiten/ren van het kippenhok waren
leveren vijf hagen van bonenplanten die prachtig bloeien in rood en wit. De
vierde op rij klimt de blauwe regen in en de vijfde beloofd dat ook te gaan
doen. Experiment geslaagd.... De rekken kunnen tijdens winter opgeslagen achter
de schuur en volgend jaar steek ik ze op andere plekken gewoon weer in de aarde
met een stok erlangs.......Wisselteelt zoals je weet.
Tip 2
Om maar de hele border bonenborder van te maken
staan tussen de rekken lage bonen wasboontjes oftewel gele slaboontjes die het
goed doen. Aan de overkant heeft een familie slak huisgehouden en ik heb ze hun
gang maar laten gaan. Ze blijven op een plek en hebben nog voldoende te eten dus
gaan ze niet naar elders merk ik. Tussen de overgang naar de goede kant ligt een
dijkje gebroken eierschalen en koffiedrab.
Tip 3
De courgette die ik zelf bevruchte van een man
bloem naar een vrouwbloem doet het goed en ziet er gezond uit. Mooi dat dit
experiment ook lukte......( mijmering 78)
Tip 4
De erwtjes die ik liet hangen aan de plant zijn
droog en geoogst. Ze liggen in een wijde kom na te drogen onder het afdak.
Zaaigoed voor 2017.
Tip 5
Slakken zijn gek op sla andijvie kool maar zeker
niet op pastinaken wortel en prei. Daar lopen ze met een boog omheen en dit
gewas ziet er dan ook uitstekend uit. Goed om te onthouden voor volgend seizoen
en ik dit gewas op de druk bezochte slakkenplekken zal zetten. De spitskool is
al aangevreten en ik heb weer een heel regiment slakken gevangen en naar elders
verhuist want we willen wel spitskooltjes he.
Tip 6
Eind juli naderend is het tijd om rabarber te
oogsten. Dan kan de plant nog kracht verzamelen de komende maanden voor volgend
seizoen. Ook hier gaten in de bladeren maar de stengels zien er goed uit.
Prachtige oogst... Mooi om rabarber compote te maken en het recept als
volgt:
6 kilo rabarber ( zonder blad) was mijn oogst en de stengels
werden van de plant gedraaid en van blad ontdaan. Enkele mooie bladeren
werden bewaard om later een potje compote in te wikkelen met een mooi lintje
erom. In de pre historie werd voedsel in bladeren gewikkeld om te bewaren voor
onderweg......Eigenlijk een pracht cadeau “papiertje.”
De stengels in zijn geheel wassen en in stukjes
snijden. De losse slierten schil die meekomen eraf trekken maar de resterende
schil laten zitten. De stukken rabarber was totaal 6 kilo en werd opgezet met
aanhangend waswater in de grootste pan die ik heb. Op hoog gas en goed roeren op
z’n tijd voorkomt aanzetten. Toen de rabarber moes was geworden kwam daar drie
pakken geleisuiker bij 2:1 Dat staat zo op het pak. Drie pond geleisuiker op die
zes kilo rabarber. Dit is voldoende voor rabarber om de juiste dikte te krijgen.
Er komt bovendien nog anderhalve kilo gewone suiker bij voor de juiste zoetzure
smaak. Met een staafmixer heb ik de hele prut nog eens door gejast om de hier en
daar nog aanwezige stukjes te vermalen.
Kokend heet in schone potten met de deksel erop
werden de potten op de kop gezet..........Heerlijke bij/groente voor de
wintertijd. In de voorraadkast kregen ze een plekje.
Van zandtaartdeeg werd een rabarber kruimeltaartje
gemaakt.
Ingrediënten:
250 gram roomboter ( kamertemperatuur)
1 zakje bakpoeder
150 gram suiker
1 ei
snuf zout
zeker 500 gram bloem of meer
scheutje melk
Alle ingrediënten in een deeg kom met de helft van
de bloem met twee messen de boter snijden. Met koele hand kneden en eventueel
bloem toevoegen tot het deeg loslaat van je handen. Iets meer dan de helft van
het deeg uitrollen tot een lap en de bodem van een ingevette bakplaat er mee
bekleden. Het zal wel stukjes en lapjes worden maar dat is prima. Zandtaartdeeg
breekt en bakt gewoon weer aan elkaar......... Een laag rabarber op de deegbodem
en het resterende deeg met twee messen in kruimels snijden. de kruimels op de
rabarber strooien en in een voorverwarmde oven op 180 graden afbakken tot
lichtbruin. De taart in de vorm af laten koelen. grote schotel op de kop op de
vorm alles omdraaien en vorm van de taart plukken. Weer schotel erop en wederom
keren.........
Mijn leventje....
Je hebt het zeker al gemerkt.... mijn foto apparaat
laat het afweten en morgen ga ik op zoek naar een nieuw. NIKON is me goed
bevallen en helemaal goed gebleken en ze heeft me jarenlang gevolgd in mijn
leven dag en nacht. Er zijn duizenden eigenlijk wel tien duizenden foto’s mee
gemaakt. Ze lag in de bloem de aarde, het zand en zelfs soms in de regen. Ze zat
vol stof en raakte zoek tussen de aardappels en de compost tot ik haar weer
vond. Jawel ik ben een slodder en het zij zo.......... Ze heeft zeker genoten
van haar belangrijke rol in mijn leven en ik kan alles missen maar niet mijn
NIKON. Het is zoiets als een poes die heel lang leeft opgesloten in een huis en
altijd schoon blijft. Een poes als Floortje die buiten mag en in bomen klimt en
achter de poes van de achterburen aangaat heeft een veel leuker leven maar zal
wel eens een buts oplopen of een schram. Mijn NIKON is dus een “buitenpoes”
Ik weet dat de woensdagvriend een fotoapparaat in
een mooi hoesje heeft waar het af en toe uit mag. Hij zal er zijn leven lang wel
mee uitkomen...Mijn NIKON heeft haar hoesje al tijden terug verloren en gaat zo
in de handtas en in de fietstas mee. De lens poets ik wel eens met mijn bloesje.
Ik zal proberen mijn leven te beteren maar ik weet nu al waar het op d ’n duur
naar toe gaat. Ze werd een beetje moe het oudje en eenkennig. Geen mens buiten
mezelf kon er nog foto’s mee maken. Je moest een bepaald truukje toepassen en
kreeg van de drie genomen foto’s eentje kraakhelder. Dus werd alles driemaal
gefotografeerd. Mijn oude trouwe NIKON wordt niet gecremeerd en in een potje
gezet....... Ze krijgt een plekje onderin de kast naast mijn eerste digitale
camera die er al net zo verveloos en aftands uitziet maar ohhhhhhh wat hebben ze
geleefd.....Diep en intens...... misschien wel net zo als hun
eigenaar.
Annemiek
